En we houden het nog steeds vol. Twintig maanden na mijn aankomst in State College blog ik nog steeds. Het kost me niet veel tijd (soms levert me het zelfs tijd op, als ik iets moet terug zoeken in de trant van ‘hoe moest dat ook al weer’). Ik heb er veel plezier van. Nu al, vooral door het contact houden met familie en vrienden in Nederland. En straks ook later, waar we dan ook wonen, het is een mooi document om terug te kijken.
Blogstatus
Ik heb een blog via WordPress, dat werkt voor mij het beste. Ik heb ook ooit wel eens blogs gehad via Blogger en ook via Waarbenjij.nu, maar deze WordPress versie bevalt mij het beste. De ‘achterkant’ is fijn, ik kan een hoop foto’s kwijt (en sinds kort weet ik ook hoe ik video’s kan integreren), en ik heb toegang tot best wat statistieken. Daardoor kan ik zien dat dit nu blogpost nummer 414 is, dat ik een hoop lezers heb waarvan er inmiddels ruim 60 geabonneerd zijn, die met elkaar nog veel meer pageviews realiseren, en dat die beide cijfers nog steeds stijgen. Ik krijg dus steeds meer lezers. Ik krijg niet heel veel reacties (wat ik soms wel eens jammer vind), maar daar gaat het mij in principe ook niet om. Wat jullie niet zien, ik word nog wel eens buiten het blog om geemailed om advies, en dat is ook een soort reactie.
Onderwerpen
Soms wordt het wel eens lastig om nieuwe onderwerpen te bedenken omdat Michiel en ik inmiddels in een soort routine zitten. Het regelwerk van de emigratie is bijna klaar, de verbouwing is klaar, en we zijn hier allebei nu een jaar geweest, dus het ‘nieuwe’ is er af. Wanneer ons niets nieuws of interessants is gebeurd, schrijf ik maar over dingen die me opvallen, krijgen jullie recepten of haakprojecten te zien, en ook daarvan zie ik dat mensen dat interessant vinden (bijvoorbeeld, die krentenbollenpost en ook mijn mexicaanse deken-verhaal worden vaak bekeken!). Grappig: mijn all-time best bekeken post gaat over Amerikaanse spelletjes – met als goede tweede mijn blog over het bloemencorso in Sint Jansklooster – wat volgende week weer is!
En hoe nu verder?
Toch zorgde WordPress zelf voor een keuzemoment. Wat bleek, de opslagruimte van mijn (gratis) blog was op, ik heb inmiddels te veel geschreven en te veel foto’s geupload. Of ik niet wilde upgraden voor meer ruimte… Ik kon natuurlijk ook oud materiaal weggooien, maar ik zie dat dat echt nog heel vaak gelezen wordt (er zijn soms nieuwe mensen die dit blog ontdekken en binge-lezen dan meteen een paar honderd pagina’s weg… echt waar). Weggooien is dus zonde. Daarom heb ik een abonnement genomen en zit ik er ook echt weer aan vast voor een jaar.
Voorlopig schrijf ik nog wel even door. Misschien dat ik een keertje een dag oversla – niet in paniek raken, dan heb ik gewoon even geen inspiratie, of ben ik te druk. Maar ik ben wel van plan om gewoon digitaal door te ‘kletsen’. Voordeel: dankzij dat abonnement heb ik nu ook het domein http://johannaslot.com. Dus jullie kunnen we me straks nog makkelijker vinden 🙂
Johanna goes USA! 
Ik lees je blog met plezier. Veel herkenbare dingen die je schrijft over emigreren en ik ben eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar jullie belevenissen van alledag, dus petje af voor alle verhaaltjes.
Dat geeft wel weer de motivatie om door te zetten. Onze ‘alledag’ is natuurlijk niet meer ‘nieuw’ voor ons, maar voor een groot deel van mijn bloglezers wel. We gaan dus gewoon door! Dank voor het meelezen en dank voor je reactie!
Ik lees je blog altijd in m’n mail, zodra ik smorgens wakker wordt! Daardoor vaak geen reactie van mij, zal proberen om vaker te reageren! Mja daar gebruik ik whatsapp ook weleens voor hahaha.. maar vind het leuk dat je ermee door blijft gaan!
Haha is goed hoor Linda! Snap ik! Is ook wat lastiger om vanuit je telefoon te reageren, ik weet hoe dat gaat! Ik verwacht natuurlijk wel een reactie van je als het over paarden gaat. Maar daar heb ik nu net nog niet over geschreven 😉
hoera, blij dat je door schrijft, het is zo gezellig smorgens om te lezen hoe het met jullie gaat.
en ja, ook ik lees via jou andere blogschrijfsters. dikke kus.
Ja, grappig he! Zojuist heb ik nog een nieuwe blog ontdekt (nou ja, zij heeft mij ontdekt eigenlijk): Sabine (hieronder) die in Colombia zit! Mega interessant en ontzettend goed geschreven blog!
Leuk dat je door blijft schrijven! Heel herkenbaar ook, want mijn blog wordt ook heel dankbaar door het thuisfront gelezen. Mijn foto opslag zat ook al vol, toen ik er achter kwam dat ik gewoon eerst alle foto’s moet verkleinen. Dat ben ik dus nu aan het doen 🙂
Ik zie ook bakken met comments op jouw blog! Hartstikke leuk!
Wat betreft de foto-opslag – ik wil hier straks nog een ‘blogboek’ van maken. Dit heb ik eerder gedaan van mijn half jaar in Austin, TX en is echt een document voor het leven geworden. Dan heb je wel de foto’s op groot formaat nodig – anders is het afdrukken wat lastig. Omdat mijn foto’s inmiddels overal en nergens vandaan komen, en ik op drie, vier verschillende computers werk, heb ik maar besloten dat de blogopslag een mooie centrale opslagplek is… Daarnaast, al die foto’s verkleinen… ik ben er gewoon te lui voor! 😉
blijf doorgaan met bloggen s.v.p., het is zon heerlijke start van de dag om te lezen hoe het met mijn lieve buurmeisje en haar leventje 😉
Haha ja het is een ochtendritueel he!
Moet ik nu eerlijk toegeven. Normaal gesproken lees ik je blog als ik ’s morgens nog in bed lig. Nu mijn telefoon kapot is, mis ik dit wel. T is toch anders. Dus zorg er maar voor dat je geinspireerd blijft, want eerlijk toegegeven is het wel een kleine teleurstelling als er geen blog post klaar staat;) Je bent zeg maar mijn Jan de Hoop in Duitsland: degene waar je altijd mee wakker wordt;)
x
Nu jouw telefoon stuk is lees je dit waarschijnlijk op een computer… en kun jij dus makkelijker reageren (al drie keer!! Dank u!). Ik zou zeggen, elk nadeel heb z’n voordeel.
Enne, voor wat hoort wat he: reacties = nieuwe verhaaltjes (nee hoor, zo is het niet. Ik schrijf toch wel ;-)). Ik doe mijn best om op werkdagen jouw Jan de Hoop te zijn!
Ik vind het ook leuk dat je door gaat! Ik lees je blog posts via email. Wat ik vooral leuk vind om te lezen is hoe jullie als Nederlanders de Amerikaanse samenleving ervaren – ik ben al zo lang weg uit Nederland (in de jaren 80 geëmigreerd) dat veel dingen me echt niet meer opvallen omdat ze voor mij al zo gewoon zijn geworden. En lezen over je ervaring met het lesgeven is ook leuk (vooral omdat ik 2 kinderen in grad school heb). Fijn dat je zo trouw doorblogt!
Hee, dat is leuk, 2 kids in grad school? Spannend! Ja, dan is mijn Amerikaanse onderwijservaring inderdaad relevant! En in de jaren 80 al geemigreerd? Dat is lang geleden… toen stond de Berlijnse Muur er nog! De wereld ziet er nu heel anders uit… Ik kan me voorstellen dat het Amerikaanse helemaal de default is geworden voor je!
Wat je verder zegt over het ervaren van de Amerikaanse samenleving klopt ook – ik zit nu in zo’n periode waarin sommige Amerikaanse dingen nog steeds ‘vreemd’ zijn, maar ook typisch Nederlandse dingen ons gaan opvallen. Ik vind die ervaringen overigens het fijne aan het wonen in het buitenland, het maakt je blik wat breder. Ik vermoed dat het ‘nieuwe’ er binnenkort wel af zal gaan. Aan de andere kant, ik ben onderzoeker natuurlijk, ben daardoor analytisch ingesteld, en ik heb er ook wel oog voor (denk ik).
Ik had zelf even een break van het bloggen en dus ook van het blogjes lezen dus ik heb flink wat om van je terug te lezen, heel erg leuk! Ik vind het wel onwijs knap hoe je voor iedere dag een blog schrijft dat is voor mij echt wel wat te veel (hoewel je zou denken dat ik in dit rare land genoeg inspiratie zou hebben). Maar je moet zeker door blijven gaan! Wij willen hierna drie maanden door de VS gaan reizen (of misschien wel langer, wie weet) dus ik doe graag inspiratie bij je op!
Hee Berte! Ik miste je al 🙂 Fijn dat je weer terug bent (digitaal dan). Goede vakantie gehad? Ik ben ook nooit aan het bloggen op vakantie, die tijd is te kostbaar, vooral als we in Nederland zijn! En zo krijg ik weer inspiratie om door te gaan. Voorlopig blijf ik ook nog wel even doorschrijven!
Ja ik was echt 7 weken uit de running, beetje lang voor mijn lezers maar voor mijzelf stiekem wel heel lekker. En inderdaad buitengewoon veel inspiratie voor nieuwe blogs. Hoewel ik me dan stiekem afvraag in hoeverre mensen iets willen lezen over mijn vakantie in Frankrijk? Ik schrijf immers een blog over Saoedi..