Wat was het een rare week. Allemaal heftige dingen gebeurd, met toch wel het toppunt vandaag: ik ben weer tante geworden! Albertine is vandaag – bevallen van een gezonde dochter! Gisteren was Albertine vrij laat in mijn avond – lees, drie uur ’s nachts in Nederland – mij nog aan het What’s Appen, zij kon niet slapen. Vond ik gezellig!

Ik presenteer: Carlijn Marianne Ida!

En oh boy wat ben ik trots. Wegens de situatie ter plaatse had de gynaecoloog vrijdag besloten om de baby de volgende dag te gaan halen, en dat was vandaag (zaterdag). En ja, dat wist ik vrijdag al, met als resultaat dat ik de hele dag vandaag op m’n telefoon zat te kijken of er al vorderingen waren. Oh wat spannend!!

Deze dag had ik echter een buitenschoolse activiteit: ik was gevraagd om te jureren bij een studentenconferentie van de PSMA, de Penn State Marketing Association. Die hadden vandaag een case-wedstrijd in het kader van ‘sustainability’ georganiseerd. En omdat ik het vak 450W Marketing Strategy geef, dat grotendeels gebaseerd is op case analyses, hadden ze mij – last-minute – gevraagd om deze zaterdag in te vallen. Tuurlijk! Ik doe dat graag voor deze studentencommunity.

De studentencase-wedstrijd, ik was jurylid

Albertine gooit roet in het eten…!

Maar ja, wie houdt er nu rekening met het feit dat je zusje op die dag gaat bevallen? En, erger nog, dat je dat van tevoren weet? Ik niet! En toch werd het zo… Grappig, tijdens de conferentie houd je dan contact met het thuisfront via What’s App – is er al wat gaande? En precies nadat de conferentie klaar is, en Carlijn geboren is, meteen op Skype met de Kloosterweg. Dat bleek het zenuwcentrum waar ook de niet-inhuizige familie naartoe belde voor nieuws.

Skypen met de Kloosterweg, Klaas belt ook even in

En al snel volgden de eerste berichten van mama zelf. Wat fijn om dat te horen. Natuurlijk baal ik er stevig van dat ik er niet bij ben, en dat ik niet vanavond of morgen naar Zwolle dan wel Giethoorn kan crossen om de nieuwe spruit te bekijken, te knuffelen, en kusjes te geven…. Maar om die berichtjes te horen doet deze tante goed! En oh, wat ben ik trots!

Een nieuwe toevoeging op de kalender!

Fenna: inmiddels ruim drie maanden

En als je dan ook nog in dezelfde dag een supermooie foto krijgt van je andere nieuwe nichtje is de dag helemaal goed… Fenna, dochter van Diana en Luuk (oh wat ben ik ook dol op haar!) kan inmiddels haar hoofd zelf omhoog houden, en dat levert toffe foto’s op (die ik als trotse tante natuurlijk gewoon via de What’s App krijg). Ik kan daar geen genoeg van krijgen. Jaloers als ik ben op Michiel die Fenna dit weekend vast weer een keertje de fles geeft.

Samenvatting

Vandaag was een feel-good dag. Wat ontzettend tof allemaal. Ik ben trots op Albertine vanwege haar prestatie van vandaag, ik ben trots op Diana vanwege de afgelopen drie maanden. Ik ben trots op Michiel omdat hij ook best wel het een en ander moet doorstaan zonder mij. Ik ben ontzettend blij met Carlijn (die is dus nieuw), en ook met Fenna, en Floris, en Anne-Marie. Hoeveel tantes (in Amerika!) kunnen dat nou zeggen?