Op deze recordkoude dag moest ik toch naar buiten. Gisteren hadden de meeste collega’s al laten weten thuis te gaan werken in verband met de kou, dus ik dacht hun voorbeeld te volgen. Maar ik moest toch een hoop praktische zaken regelen. Dat heb ik met de auto gedaan – door de zeer lage gevoelstemperatuur (-38 graden!) is het gewoonweg gevaarlijk om buiten te zijn. Ik heb thuis gewerkt (gezellig voor Lumpy), vanmiddag ben ik er op uit geweest.

Het is echt bitterkoud vandaag!

Een ID+ kaart!

Jawel, ik besta! Ik heb een ID-kaart. In Tilburg was het mijn bibliotheekpas, en kreeg ik (sinds een jaar pas) de kopieermachines er mee aan de praat. Verder niet. Betaalpas? Ho maar. Deuropener? Ook pas sinds een jaartje.

Hier is het anders. De ID-kaart hier heet een ID+ card, en is MEER! De kaart is een identificatiebewijs (en dat wordt vrij breed geaccepteerd, zelfs bij de bank, zie onder), deuropener, buspas, kopieermachine-activator, bankpas – waarbij je automatisch salaris op kunt laten zetten, pasje voor de sportschool (OK, dat kan ik Tilburg ook, maar daar heb ik ‘m nooit zo gebruikt), kortingspas voor cafetaria en restaurants in State College, het ding heeft een spaarpuntenfunctie (soort airmiles), en je kunt er de bakken mee openen waar je (dan gratis) kranten uit kunt halen. Het voelt als een zeer fout marketingproduct (“en je kunt hem zelfs op je rug dragen!”), maar ik geloof echt dat het je leven makkelijker maakt als je hem hebt. Zeker gezien het bancaire systeem hier…

De multifunctionele ID+ kaart

Een bankrekening!

En toen ben ik ook nog naar de bank geweest. Dat is een paar mijl North Atherthon Street op (de hoofdweg waar ook de supermarkt (Wegmans), de bouwmarkt (Lowes en Home Depot), en de drogisterij (CVS) aan ligt. Het is een weg met serieuze heuvels, en geen fietspad, dus fietsen is eigenlijk geen optie want vreselijk veel te gevaarlijk. En vandaag te koud, dus ook nu ben ik even met de auto geweest.

Oei, ik heb er wel twee uur gezeten… Veel uitdagingen, het systeem werkte ook niet mee… Voorbeeld: ik ben een buitenlander, dus hadden ze een Nederlands adres nodig. Ik heb immers geen Green Card en ik zit ook nog niet in dat proces, dat kan pas over een aantal jaar opgestart worden. “Ja, nu kan ik nog een Nederlands adres geven, maar straks komt ‘my husband’ ook deze kant op en dan heb ik geen huis meer. Ik woon ook niet meer in Nederland, ik heb me uitgeschreven uit de gemeente.” Dat is lastig voor ze. Welk visum ik heb? Nu een J1, straks een H1B. Dat kennen ze niet. Hulplijn bellen. Pfff… Uiteindelijk is mijn postadres nu in State College, maar mijn woonadres aan de Kloosterweg in St. Jansklooster. Ja, echt, pa en ma, voor de bank hier woon ik weer thuis.

En wat is mijn telefoonnummer? Ik heb nog geen Social Security Number (en nog geen bankrekening) dus ik kan nog geen telefoonabonnement afsluiten, en heb nog geen eigen telefoonnummer. Nederlands nummer dan, eventueel dat aan de Kloosterweg? Nee, dat paste niet in het systeem…  Het is uiteindelijk mijn kantoornummer geworden. Ik heb zo onderhand medelijden met de buitenlanders die in Nederland komen wonen, die hebben het vast minstens zo lastig als ik hier qua administratie!

Lang verhaal kort, ik heb een lopende rekening en een spaarrekening. En ‘checks’ (oh my god, ik heb weer papieren cheques. Lieve help, hoe ouderwets. Daar zijn wij in Nederland lang geleden mee gestopt. Geen wonder dat de ID-card van de universiteit zo veel functies erbij heeft gekregen!).

Ik heb een bankrekening!

Creditcard?

Over een paar dagen krijg ik ook een debit card (zeg maar pinpas, alles wat je betaalt met die pas gaat meteen van je rekening af. En zo hoort het ook). Echter, dit is het land van de creditcards, dus ik heb ook gevraagd naar 1) kan ik een creditcard krijgen? en 2) heb ik überhaupt kans op een  hypotheek? Dat is op zich een lastig verhaal hier. Het Amerikaanse hypotheeksysteem is gebaseerd op de ‘credit history’ van de lener. Die bouw je op naarmate je vaak, regelmatig, en netjes je (hoge) schulden hebt afbetaald. Zo ziet een bank of je een betrouwbare afbetaler van je hypotheekschuld zal zijn of niet. Dat is belangrijk, want als je hier in Amerika je hypotheek niet meer kunt betalen, mag je volgens de wet gewoon de deur achter je dicht trekken en de sleutels bij de bank inleveren. Dan ben jij hypotheek-af (en huis-af) en is de bank een probleem rijker. Dat mag in Nederland niet, de schuld blijft hoe dan ook van jou.

Zo’n credit history bouw je op met het afbetalen van de hypotheek op je auto (hoef ik niet en heb ik nooit gehad), het betalen van je energierekening (ik zit nu in onderhuur), het afbetalen van een persoonlijke lening voor bijvoorbeeld meubels of een vakantie (zou ik echt nooit doen), het afbetalen van je creditcard schuld (gebruik ik in Nederland haast nooit). Sowieso wordt je Nederlandse betalingsgedrag helemaal genegeerd… dus ik moet op nul beginnen.

En daarom kan ik nu ook nog geen (normale) creditcard krijgen. Ik kan mogelijk een creditcard krijgen, maar dan eentje waarbij ik dan eerst geld op de creditcard zet. Dan bouw ik langzaam maar zeker mijn credit history op. Dan kan ik op een gegeven moment een echte creditcard krijgen, en dan gaat mijn credit history weer verder omhoog. En dan heel misschien kunnen we dan over een jaar een hypotheek krijgen. Binnenkort hoor ik daar meer over, als ik een gesprek heb met een hypotheekadviseur.

Gelukkig heb ik mijn Nederlandse creditcards nog. Want met mijn Nederlandse pinpas betalen gaat hier meestal niet, en ik heb ze nu nog even nodig!