Vandaag was het weer een dagje op kantoor. Het was -19 graden en het waaide niet, dat kon ik best fietsen. Ik heb weer een hoop dingen geregeld, en ik ben bezig geweest met het aanpassen van mijn onderwijsplannen (vooral weghalen en uitsmeren van wat er overblijft. Ik schijn teveel te willen van mijn studenten).

Rondje over de gang

Ik heb vandaag ook een rondje over de gang gedaan. In Tilburg is het gebouw heel simpel, gewoon een lange gang waar links en rechts kantoren aan liggen. Hier in State College is het gebouw niet zo logisch – in het midden zit een groot atrium waar de trappengang en de liften zitten, met een soort loopbrug tussen twee delen. Het ene deel bestaat uit twee gangen, met kantoren. Het andere deel bestaat uit nog een gang, en een ‘rechthoek’ waar je kunt rondlopen. Hartstikke leuk, maar het heeft als bijeffect vooral dat je je niet zo best kunt oriënteren, vooral als je nieuw bent. Gelukkig hangen er bordjes.

Het atrium, nu nog uitgestorven

De gang (saai, maar wel strak)

De gevels bestaan hier en daar uit grote gebogen ‘muren’ van ramen. En omdat de business school aan de rand van de campus, naast het Arboretum (bomen- en plantencollectie) ligt, is het uitzicht op die loopbrug ook nog eens prachtig. Zelf zit ik aan de andere kant van het gebouw, en kijk ik vooral tegen een ander gebouw aan. Tussen twee gebouwen zie ik ook een streepje van Mount Nittany, een berg in de buurt.

Uitzicht op de loopbrug

Mijn uitzicht, met Mount Nittany tussen de gebouwen door

Het gebouw is nog maar een paar jaar oud, en is heel strak gestyled (vooral voor Amerikaanse doen!), het is een beetje IKEA-achtig. Blank hout, metaal, glas, ik vind het erg mooi. Zo is ook mijn kantoor ingericht, met allemaal blank houten kasten. Een groot raam (Arjen, ik heb de zon weer aan mijn kant en schijnt soms recht in mijn gezicht J). Ik heb een aantal tot-ziens-kaarten die ik in de laatste week kreeg opgehangen, samen met mijn vliegticket van Nienke, op mijn prikbord gehangen, dan voel ik me wat thuis. Het wordt wel wat zo. Nu nog mijn kalender en het paperweight dat ik van Stefan heb gekregen, mijn blauwe regressieboek mee, een theepot, en ik ben er klaar voor. Ik ben best tevreden.

Mijn kantoor

Skypen met Michiel

Collega’s!

Het onderwijs is nog niet begonnen, en niet iedereen is nog aanwezig. Toch heb ik weer een aantal mensen leren kennen. Ten eerste, Aydin MoeilijkeAchternaam (iemand van Supply Chain Management, die zitten ook op onze verdieping). Aydin heeft een netwerkgroepje opgericht voor faculty die nieuw zijn op Smeal, en daar zit ik ook in. Volgende week hebben we een eerste sessie over publiceren van artikelen. Goed om hem eens tegen te komen.

Ook kwam ik Karen Winterich tegen. Zij is een rete-enthousiaste assistant professor, Consumer Behavior (beetje een kruising tussen Anne Klesse en Barbara Briers dus), en ze heeft een dochter van 1 jaar oud. Ik had in april een gesprek met haar tijdens mijn sollicitatie, ze leek mij toen erg aardig, en dat vind ik nog steeds (gelukkig maar). Ze heeft me wat tips gegeven voor het onderwijs, en we gaan eens een keer lunchen.

Toen ben ik nog even binnengestapt bij Veronica Villena. Zij komt uit Madrid, en ze had een paar weken geleden al een mailtje naar me gestuurd om me welkom te heten. Leuk om haar in het echt te zien. Zij had weer een hoop tips voor me wat betreft de visa’s en de papierwinkel. En, verrassing: ze heeft een aantal collega’s bij elkaar gevonden om aanstaande vrijdag een soort welkomstborrel voor mij te houden: “You need to get to know people” aldus Veronica. Wat ontzettend leuk en hoe lief! Daar heb ik zin in!