Vanochtend was ik door het tijdsverschil en de kou vroeg wakker. Het was afgelopen nacht -18 graden… brrr! Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet van kou maar van de almaar aanslaande kachel wakker werd. Op zich niet zo erg, vandaag had ik genoeg te doen! Ik moest mijn koffers nog uitpakken en mijn fiets in elkaar zetten. Ik moet ook nog boodschappen doen want ik heb alleen oude wortels, oude witlof en oude yoghurt in de koelkast gevonden (jakkes). Het uitpakken van mijn koffers ging prima en eigenlijk best snel. De fiets was een ander verhaal!

Maatvoering, maatvoering, maatvoering

In Amerika zijn ze op het gebied van maten stronteigenwijs. Miles in plaats van kilometers, pounds in plaats van kilo’s (en een Amerikaanse pound is dan niet hetzelfde als ons ‘pond’ van 500 gram), inches in plaats van cm, cups in plaats van mililiters… en ga zo maar door. Heel irritant, dat vergt nog even wat tijd voordat ik daar (weer) aan gewend raak. Dat ook het voltage van elektriciteitssysteem anders is (110 volt ipv 220 volt) wist ik wel, dat is de reden dat veel van onze apparaten (naaimachine, boormachines, keukenmachines) niet mee gaan naar Amerika.

En dat het gereedschap aparte maten had, wist ik ook wel. Om mijn Nederlandse fiets weer in elkaar te kunnen zetten had ik daarom ‘van thuis’ Nederlandse ring- en steeksleutels meegenomen. En inbussleutels, en torx-schroevendraaiers. En een verstelbare moersleutel die ik een paar jaar geleden in Austin heb gekocht (dat dan weer wel). Ik heb de fietsdoos in de ‘basement’ gezet, zodat ik tenminste warm zat tijdens de assemblage van mijn op-en-top Nederlandse rijwiel.

NB: de fiets is van het Amerikaanse merk Trek. En nee, die kon ik hier niet bestellen. Het model is alleen voor de Nederlandse markt gemaakt en wordt niet in Amerika verkocht. En kon ik hier dan niet een fiets kopen? Nou, hier hebben ze een hoop fietsen, maar vrijwel alleen type mountainbikes en racefietsen waarbij je voorover zit. De Nederlandse rechtop-zit-fiets kennen ze niet. En zeker niet eentje met rek voor en achter. Dus vandaar die hele heisa. Maar ik geloof dat het het waard is!

Ik was best even bezig met het weer in elkaar zetten. Ik kan best overweg met een moersleutel, maar het is toch altijd weer even zoeken welke kant ik op moet draaien en welke ringetjes waar precies moeten zitten. Ik moest mijn stuur er weer op zetten, de trappers, mijn zadelpen en zadel, het voorwiel, het rek aan de voorkant, de lamp, en de snelbinders. Dat ging nog redelijk allemaal, langzaam maar zeker. Ik was eigenlijk best trots op mijn technische zelf (Klaas, niet lachen)!

De enorme fietsdoos

Al mijn fietsgereedschap

Totdat ik de banden ging oppompen… Want wegens de Amerikaanse maatvoering lukte dat niet. Ik vond hier in de garage drie fietspompen, maar die werken allemaal met een Amerikaans ventiel. Schijnbaar hebben wij in Nederland een zogeheten Dunlop-ventiel en passen die niet op Amerikaanse fietspompen. Ik was helemaal druk geweest met het in elkaar zetten van de fiets, maar zonder lucht in de banden kom ik simpelweg nergens… Eerst maar even op internet zoeken. En jawel, er zijn wel overloopjes beschikbaar, dus die kwamen ook op mijn boodschappenlijst. Ook een fietskrat– waar heb je anders een rek voor – moest er nog komen.

Boodschappen

Eerst dus maar even langs de plaatselijke fietsenwinkel. Een overloopje voor het ventiel a drie dollar heeft mijn dag gered. Helaas konden ze me niet aan een fietsmand (eentje die groot genoeg is) helpen. Ook bij de Target, waar ik een staafmixer en een föhn (wegens voltage probleem moet ik die nieuw aanschaffen) heb gekocht, hadden ze ook geen fietskratten. Daar doen ze hier simpelweg niet aan!

Daarna door naar de Wegmans, een ontzettend mooie en goed gesorteerde winkel hier in State College. De winkel heeft een enorm vers aanbod, met erg veel biologische spullen, en ook veel Europese dingetjes zoals feta, mozzarella, goede olijfolie. Ook voor levende kreeften kan ik hier terecht (ja echt), het is een enorme winkel. Ik moest een hoop basisspullen hebben, en aangezien ik die winkel nog niet ken, duurde het aardig lang voordat ik mijn lijstje had afgewerkt. Vind maar eens bouillonblokjes in zo’n enorme supermarkt (en dan na een tijdje bedenken dat het concept van het bouillonblokje helemaal niet in Amerika bekend is!).

Daarna ben ik ook nog doorgereden naar de Lowe’s. Ik moest immers een fietskrat hebben! Uiteindelijk heb ik een krat gevonden, dat weliswaar niet bedoeld is als fietskrat, maar wel op mijn rek past. Ik heb ‘m vastgemaakt met tie wraps. Dat was trouwens ook nieuw voor me: een tie wrap heet in Amerika ‘cable tie’ of ‘zip tie’; het woord ‘tie wrap’ kenden ze niet hier. Apart. Hoe dan ook, de fiets is klaar. Met zadel, stuur, rek, en alles. Ik heb een hoop gereedschap nodig gehad, dat heb ik dus niet voor niets meegenomen. Morgen maar eens uitproberen!

De gemonteerde fiets