Wow, wat een dag. Ik was best zenuwachtig, vannacht 6 keer wakker geweest… En toen was het zover. Op naar school!
Een eigen kamer en nieuw speelgoed!
Allereerst op zoek naar Steph Ironside, dat is de Scarlett/Heidi van Penn State (Scarlett en Heidi waren in Tilburg de secretariële ondersteuning, echte life-savers op sommige punten!). Steph brach me naar mijn kantoor (nummer 476, recht tegenover de kantoren van het ISBM, nuttig!) –ik moet wel een eind sjouwen voor de wc’s en de kranen. Daar stonden mijn desktop computer en monitoren (2 stuks) al opgesteld. Ik heb een printer/scanner/kopieermachine op mijn kamer (luxe!!!). Vervolgens werd door Darren van IT mijn account, e-mail, Dropbox, SAS en SPSS en verder ingesteld. Heel fijn. Ik heb later die dag nog een lichte laptop erbij gekregen, wat uitrusting betreft ben ik helemaal gesetteld! Dat is toch altijd wel prettig, nieuw speelgoed! Wat een feest.
Paperwork
Vervolgens bracht Steph me naar Human Resources (personeelszaken) waar ik een hele grote stapel papieren en formulieren kreeg die ik moest invullen. Boy… lastig hoor. Vooral de Amerikaanse belastingcategorieën in combinatie met mijn visum dat nog gaat wijzigen… wat een crime. Ook heb ik nog geen social security number (sofi-nummer) en ook nog geen bankrekeningnummer. Ik heb een tijdelijk adres. Dus alles is ingewikkeld, een uitzondering, en lastig. En nu spreek ik behoorlijk Engels, de Amerikaanse tax-regels zijn niet eenvoudig! Voorbeeld: ben ik een non-resident alien for tax purposes (niet-inwonende buitenlander voor de belasting)? [Ik heb het vanmiddag uitgezocht en na de uitleg dacht ik dat ik het begreep, maar nu ik dit opschrijf realiseer ik me dat ik het simpelweg niet meer weet.]
Mijn ‘health benefits’ en pensioenregeling moet ik ook nog gaan uitzoeken en regelen. En die dingen worden ook allemaal weer anders als Michiel hier eenmaal is. Verder moet ik hier beslissingen nemen over het aantal aftrekposten ik ga opvoeren voor de belasting (joh, denken ze nu echt dat ik dat nu al weet?), ik heb geen flauw idee hoe dat allemaal werkt! Ik had hier iets van, go with the flow, zoveel mogelijk invullen, en later maar vragen. Dus mijn formulieren gingen met allemaal post-its (die heten hier ‘sticky notes’) weer richting Human Resources. Leg het me maar uit…
En dan moet ik nog op ‘Orientation’ voor de IT (hoe werken hier de systemen) en voor International Scholars. Verplicht. Dat ga ik de rest van de week regelen.
Parkeervergunning voor de fiets
Ook nog wat – mijn fiets moest geregistreerd anders mag ik ‘m niet parkeren op de campus. Die registratie werkt tevens als anti-jatmiddel. Eigenlijk is het systeem bedoeld om er voor te zorgen dat studenten die hun fiets op de campus laten slingeren te kunnen vinden (en een boete te kunnen geven) zodat de campus netjes blijft.
Het weer, nog maar een keer…: k-k-k-koud, gruwelijk koud!!
Er zijn overigens echt zeer weinig fietsen en fietsenrekken hier. Studenten hier fietsen niet, dat doen alleen (een handvol) faculty. Ik werd dan ook vandaag voor gek verklaard dat ik met die kou ging fietsen. Het ging de hele dag bij iedereen dan ook over het weer. Het wordt immers morgen het koudste sinds 1904… En ik maar denken, ik kan best fietsen.
Ik vond het vanochtend nog best meevallen. Een fietsritje van 6-7 minuten, ging prima. Vanmiddag was een ander verhaal. Ik moest langs de Parking Office, en dat ligt elders op de campus. Ondertussen ging het zo ontzettend hard sneeuwen en waaien, niet te geloven. Het voelde alsof ik gezandstraald werd. Met -11 graden Celcius is de gevoelstemperatuur nu -25 graden. Mijn lieve hemel, het voelde alsof mijn bovenbenen er af vroren! Ik had toch mijn skibroek mee moeten nemen!!! En morgen wordt het -22 graden (met -38 graden gevoelstemperatuur door de gure wind, windkracht 6 nota bene!). Ik weet niet of ik dat ga redden. Dan vriest mijn neus eraf!
En het was ook gezellig vandaag!
Ik heb vandaag ook al met meerdere collega’s gesproken. Nu hebben ze hier op Penn State drie afdelingen door elkaar gezet, dus de marketingmensen zitten niet allemaal bij elkaar. Dat is op zich wel jammer, maar zo kan ik ook weer andere mensen leren kennen. Ik zit in de buurt van Pranav Jindal (assistant professor) en Dave Winterich (docent). Ook heb ik Hans Baumgartner (van oorsprong Oostenrijker en nu hoofd van het departement) een handje geschud. Die kende ik al, dat is een goede vriend van Rik Pieters en hebben we vaak op bezoek gehad in Tilburg. Tijdens de lunch vroegen John Howell, Raj Grewal, en Pranav Jindal me mee naar de Thai geweest. Was erg lekker. Die hebben we veel verteld over teaching. Dat was zeer interessant. Ik moet mijn syllabus aanpassen, ik heb veel te veel gepland!
Alles bij elkaar, vandaag was het gezellig, een ‘warm welkom’ was het door het weer niet bepaald, maar zo voelde het wel. Dit gaat wel goed komen hier!
Johanna goes USA! 
PS: … en jullie in Nederland hebben de “zachtste 6 januari ooit” hoor ik net op het journaal? Da’s lente! Ohhhh wat ben ik jaloers momenteel! Het is hier bitter en bitterkoud!
goedemorgen, lekker geslapen? kon je warm blijven? fijn om te lezen dat je het naar de zin hebt gehad. hoe vroeg moet je beginnen? of is dit verschillend? groetjes en hopelijk krijg je het wat warmer.
Hoi pa en ma, ik kon prima slapen hoor – wel wat vaak wakker. Het waait hier hard (windkracht 6) en in combinatie met die kou hoorde ik van alles kraken. En aangezien ik een kat in huis heb die ik nog niet zo goed ken, dacht ik eerst dat die kat misschien wel de boel aan gort aan het krabben was. Maar het was dus de wind…
Ik mag beginnen wanneer ik wil. En eindigen wanneer ik wil. In de praktijk heb ik dan toch wel een werkweek van 80 uur plus…!
Wat een spannende tijd en superleuk om te lezen! Ik keek er al naar uit vanochtend!
Wat was ik benieuwd naar de weersomstandigheden waar jij in terecht was gekomen? Ik dacht ik kijk even op jouw site en ja hoor , een foto en hoe het allemaal gaat. Ik hoop voor jou dat de kou snel minder wordt en een hele mooi tijd (hard werken wrsn., maar dat vind jij niet erg) daar.
groet Wilma
Hi Wilma! Ja, na een pauze van een paar jaar ga ik gewoon weer verhaaltjes schrijven over mijn (en straks onze) belevenissen hier. Dat is (hopelijk) leuk voor het thuisfront, maar helpt mijzelf ook met de ‘verwerking’ van alle nieuwe indrukken. Amerika is soms echt een raar land! En nu vooral erg koud, maar dat wist je al! 🙂
Afra
Nou Johanna je éérste werkdag zit erop. Wat komt er veel op je af. Al die papieren die je in moet vullen!
Voor je fiets komt ook nog het een en ander kijken, hopen dat je er maar veel plezier van mag hebben.
Kom net bij Diana vandaan. Fenna het flesje gegeven. Gaat erg goed daar. Fenna begint alles al goed te bekijken. Ik ga zo aan mijn late dienst beginnen. Veel succes daar, en vooral met al die papieren, en die kou
daar!!!
Het is deze ochtend echt geen pretje… het is echt heel erg koud!
Fenna zal hard veranderen en groeien deze weken! Houd haar maar goed in de gaten, voor je het weet is ze een heel stuk groter!
Hey Johanna. Op de weer bij jou zijn we echt niet jaloers! Vast geen pretje om dan te gaan fietsen…maar ja…een echte Hollandse meid doet dat gewoon! Haha. Succes met de Amerikaanse wet!!!
Hee Astrid! Ach, het heeft ook wel wat, die sneeuw, maar -22 graden is echt veel te koud. Ik durfde de kat niet eens naar buiten te laten uit angst dat ze meteen zou bevriezen (maar daar was ze niet mee eens). En dan te bedenken dat jullie zowat lente hebben! Ik zit op de verkeerde plek!
De kop is erof zull’n wij moar zegn en de piene in de boek’n bint over. Nee dit hef gien griep ewest disse keer. T was ook met geen pillegies te genezen niet bei oen moe als bei oen va. Zoiets mut tied em. Gek e daj plotseling an e valn worden deur zo’n virus. Het begon eingeluk al met het eulie bol’n bakken verleden weke. Toen veulde ik het al een beetien ruren in de boek. Odlejoars oamd was gezellig en vergaten wei de kramperigheid een beetie deur de drokte waarschijnluk.
Neijoars dag smorgns hadden wei allebei weer last van de boek. Ruurderig. Niet spijen, niet an de diaree geen koorts nee een ruuderige griep dat was’t. T’mos zien tied hem …..
Vreidag hem wij vrij vake achter de computer ezeten om vliegtugen te volgen , woar ze hen goan, hoe hoge as ze vlieg’n en wanneer ze an koom enzovoort. Ie weet’n het nooit. T’kon best wel iens help’n veur de boekpiene van ons beide. Loaten wij eerlijk wezen ; aj met boekpiene noar de dokter goan en die zeg tegen oe goat moar vliegtugen volgen op de computer doar knap ie met zien beiden wel op dan verkloar ie de beste man veur gek. Zodoende is dit waarschijnluk nooit probeert. Of ons ehulpen het weet ik niet, moar soams tegen een ure of elf ging het al weer een betie beter met de boeken. De griep bouwde zich langzaam moar zeker af. Wei waren weer an de beterende hand.
Zoaterdags toen wei onze dochter veur het eerst op SKYPE zagen en spraken ging de boek piene ook vut.
Wonderluk zo’n rare ziekte hé ? T’ mut zien tied hem………
Groet ’n van ons beiden ( gien pien in de boeken meer) en tot schriefs
🙂
Nou, ik was zelf ook niet bepaald buikpijn-vrij hoor (maar de oliebollen smaakten opperbest! Kan niets tegenop!)
Ja, even over de oliebollen van de kloosterweg… Johanna, jij komt ze dit jaar samen met Michiel en oeva maar weer bakken. Dan komen wij weer om ze op te eten! Was super gezellig!!!!! En LEKKER!!!
Zus, ik had verwacht dat je eerste kop zou zijn dat op je eerste werkdag de universiteit gesloten zou zijn wegens t slechte weer;)
Ik dacht dat ik t lastig had in een nieuw land te zijn zonder verstand van alle officiële zaken, maar dan heb ik het nog heel erg makkelijk met mijn Nederlandse werkgever die mijn overal bij helpt. Ik ben namelijk nu bezig met mijn Duitse belastingaangifte en dan zijn ze hier toch wel wat anders dan in Nederland. Gekke aftrekposten en gekke dingen die weer niet betaald worden (zoals geen reiskostenvergoeding).
Dikke doei xx
Haha 🙂
Nou, de basisscholen en middelbare scholen waren wel dicht, en ook veel diensten op de universiteit waren dicht, maar omdat de colleges nog niet zijn begonnen hoefden ze de boel niet helemaal te sluiten, denk ik. En er is ook geen meter sneeuw gevallen of zo, het was alleen koud. Niet lastig.
Wat betreft de papierwinkel: het is voor jou vooral fijn dat je je in de Europese Unie verplaatst. Dat scheelt zo ontzettend veel tijd en moeite! Ik wil nog niet eens denken aan de belastingaangifte hier…
Dikke doei terug he!