Om precies te zijn – een ontstoken quadriceps pees. En dat doet ernstig pijn, kan ik je vertellen…!

Hoe kom ik daaraan?

Geen flauw idee. Ik zat vrijdag een week geleden in de kappersstoel en toen kreeg ik ineens een hele zere knie. Mijn bovenbeen brandde erover. En geen idee hoe dat nu kwam. Ik had me niet gestoten, ik ben niet gevallen, ik heb niet overdreven in de sportschool… Raar. Maar wel erge pijn, vooral ’s nachts. Zitten/liggen hield ik niet langer dan 20 minuten vol, daarna moest ik gaan staan of lopen, of van houding wisselen. Ik sliep er slecht van.

Maandags ging het lesgeven natuurlijk voor geen meter. Ik loop normaal gesproken heel wat rond, maar dat ging nu niet. En nee, pijnstillers hielpen ook niet.

Hoe kom ik daar weer vanaf?

Initieel dacht ik ‘dat zal misschien uit zichzelf weer weg gaan’, maar eigenlijk werd de pijn steeds erger. Dinsdag heb ik hulp ingeroepen. Ik kon direct bellen met een orthopeed (daar had ik geen verwijzing voor nodig), en na mijn verhaal te hebben gedaan (“constante pijn, kan niet zitten, niet slapen”) mocht ik een uur later al langskomen. De diagnose: ik heb ‘quadriceps tendonitis’, dus een ontstoken quadriceps aanhechting op de bovenkant van mijn knie. En dat doet serieus veel pijn.

De orthopeed had me binnen het uur onderzocht (inclusief het maken van rontgenfoto’s van lage rug en knieen). Ik heb vroeger al eens een keer RPCP gediagnosticeerd gekregen (retro patellaire chondro patie – het niet geheel sporen van de knieschijven als gevolg van te weinig kraakbeen in mijn knieen – met andere woorden, dat is een soort artrose). En nu blijkt dat ik ook te weinig kraakbeen heb in mijn lage rug – tussen mijn sacrum en mijn eerste wervel (ook niet zo raar, daar heb ik ook vaak last van). Probleem alleen is als je kraakbeen minder wordt, het nooit meer herstelt. Dus.

Wat knie betreft: ik heb dus een grote ontsteking in mijn knie. Dat betekent dus geen sportschool en Zumba voorlopig, en ook niet skien… 😦 De orthopeed had een meersporenbeleid bedacht voor mijn behandeling:

1. Een kniebrace. Een hele ingewikkelde, maar dubbele scharnieren eraan. En eentje die heel veel steun geeft. Dat hielp haast meteen.
2. Fysiotherapie. Logisch.
3. Medicijnen. En niet de minste: methylprednisolone. Ja, dat lijkt op prednison, en het zijn cortison sterioden Zes dagen lang. Waarom? Mijn lichaam maakt schijnbaar niet genoeg cortison aan om de ontsteking zelf op te ruimen. Dat is, gegeven mijn andere, wekelijkse medicijnen ook niet zo raar: mijn lever is al druk met het verwerken van die medicijnen, en als gevolg daarvan kunnen mijn bijnieren de normale productie van cortison niet aan. En dus kan mijn lichaam de knie ontsteking niet zelf opruimen (dat is gewoon niet zo’n goed nieuws – mijn lichaam is dus een beetje stuk).
4. Chiropractor. Nu had ik einde van de week al een chiropractie afspraak gepland staan (onderhoudsafspraak voor mijn rug), en ik vroeg de orthopeed of het verstandig was om die te laten staan. “Ja vooral doen”, was de reactie – de orthopeed was zelf ooit eens met dezelfde klacht naar mijn chiropractor geweest. “He does magic”. Okee.

De kniebrace van BREG met z’n dubbele scharnieren aan de zijkanten

Medicijnen

Dat prednison is niet zo’n tof medicijn. Je krijgt er een dikke kop van, en komt er van aan (hopelijk is dat niet binnen een week…), en het heeft ook weer een waslijst met bijwerkingen. Nu ben ik ook nog lang niet af van de medicijnen voor mijn infectie, dus ‘kom er maar bij’ zou ik zeggen… Alcohol staat toch al aan de kant, duizeligheid heb ik al, koppijn idem… Een ander ding was dat ik mijn infectie op de lijst met interacties van die prednison zag staan. NIET NEMEN in geval van die infectie… Eh… Dat leek dus een catch-22: als ik die pillen niet neem, duurt mijn knie ontsteking veel langer; als ik die pillen wel neem, loop ik het risico dat mijn infectie weer heel veel erger wordt. Ik heb zelf onderzoek gedaan (resultaat: vraagtekens), de apotheek (‘geen probleem’), de orthopeed (‘vooral niet doen, maar bel je specialist’), en de specialist (‘dat is alleen van toepassing voor mensen die hun immuunsysteem helemaal in de war hebben, zoals HIV patienten, dus neem die prednison maar gewoon’)… en uiteindelijk ben ik vrijdag toch overstag gegaan. Want hele zere knie. En ja, de bijwerkingen zijn er (opstellen in rijtjes van drie, alsjeblieft).

Fysiotherapie

Dat was donderdag. En de fysiotherapie ging ook weer anders dan ik verwachtte. Een soort open, gemeenschappelijke ruimte waar een aantal patienten tegelijk behandeld worden. Ik kreeg een soort massage van mijn knie met een soort metalen lepel, ik moest oefeningen doen, en vervolgens kreeg ik ook nog een soort apparaat met elektroden op mijn knie dat trillingen richting mijn spier en zenuwen stuurde. Uiteraard heb ik de komende week ook weer herhalingsafspraken.

De fysiotherapie – grote ruimte voor iedereen (vond ik eerst wat raar)

De zenuwstimulering. Vaag apparaatje

Chiropractor

Dat was vrijdag. Ik dacht dat mijn chiropractor zich op de ruggegraat concentreerde, maar hij weet meer… Hij wist me te vertellen dat mijn knieschijven niet helemaal in het lood lopen (dat wist ik dus al, maar mooi dat hij dat ook zag), en hij vertelde me dat dat misschien de reden was van de huidige pijn. Via een soort acupunctuur-zonder-naalden drukpunttherapie op mijn ribben, in mijn zij en op mijn hoofd zouden de twee bovenbeenspieren die het nu niet meer doen, weer geactiveerd worden.

Waarschijnlijk heb ik met een heel erg ongelovig gezicht op de behandeltafel gelegen. De normale chiropractie snap ik, maar dit totaal niet. Maar goed, als het helpt… volgens mijn chiropractor zou de pijn woensdag voor 80 tot 90% verdwenen moeten zijn. (Met mijn rug heeft ie vaker gelijk gehad, dus ik vertrouw deze gast wel.) Toch, dit was wel heel vreemd, we zullen zien!

De stand nu

Mijn nachten zijn een stuk beter – ik word niet meer om 3 uur wakker van de pijn om vervolgens niet meer verder te slapen. De medicijnen maken me wel moe (en ik zie ook een dikke kop in de spiegel maar dat kan mijn perceptie zijn). Maar mijn pijn is al heel veel minder, ook overdag, en ik kan langer zitten. Of dat allemaal nu komt door de prednison, door de brace, door de fysiotherapie of de behandeling van mijn chiropractor… geen idee… maar dat maakt mij ook niet uit.

Het zal nog wel even duren voordat mijn knie weer okee is, en het zal ook wel heel wat tijd duren voordat mijn lever en bijnieren er ook weer helemaal goed voorstaan.