Ik ben in de stemming: vandaag heb ik mijn studenten hun eerste quiz (toets) teruggegeven. En vanmiddag heb ik tussen mijn lessen door twee nieuwe quizzes voor ze gemaakt. En dus, beste blog-lezers, aan jullie ook een quiz-vraag: Wat voor wit spul heb ik op mijn mouw?
Quizvraag: wat zit er op mijn mouw?
Jullie antwoordopties voor deze multiple choice vraag (en er is er slechts 1 goed)
A) Het sneeuwt zelfs binnen! Man, wat is het koud…
B) O nee! Johanna is helemaal losgeslagen en zit aan de drugs!
C) Ze is culinair in de weer – het is bloem!
D) Johanna is oldschool bezig, met krijt!
Antwoordoptie A: let is snow, let it snow, let it snow…
Mijn hemel, wat is het weer koud. Vanochtend was het min negentien, met een snijdende wind werd het qua gevoelstemperatuur min negenentwintig. -29!! Dat is echt heel erg koud. En dat bleef zo van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Gisteren sneeuwde het vrijwel de hele dag, en met een snoeiharde wind krijg je dan vanzelf sneeuwjacht. Oh, wat was het koud. Vanochtend heb ik zelfs een maillot onder mijn groene skinny broek aangetrokken (het paste net) voor de warmte. Samen met drie (3!) sjaals, een hoofdband EN een muts EN een capuchon met fluffy nepbontkraag ben ik vanochtend naar de business school gefietst. Weliswaar bevriezingsverschijnselen (tintelingen aan benen, vingers, neus) maar we hebben het overleefd. Maar nee, antwoord 1 is niet goed. Het sneeuwt slechts buiten, en dit groene ding is een binnen-jasje. Hoewel het op kantoor echt mega-superkoud is, en ik gisteren zelfs mijn buitenjas erbij aan heb getrokken… maar sneeuw binnen heb ik niet zien – maar zeg nooit nooit.
Antwoordoptie B: oh, oh, the white powder
Wegens A) is het van belang om goed op mijn gezondheid te letten. Het is hier stervenskoud, en ik kan het nu echt niet gebruiken om ziek te worden. Daarnaast, ik ben in 2013 6 keer (ZES keer!) door griep, keelontsteking en andere onhandigheden geïnfecteerd, en dat was ik nu niet nog een keer van plan. Ik heb er genoeg van, dit jaar blijf ik gezond. Betekent wel dat ik wat extra vitamientjes nodig heb, maar dat gaat in de vorm van een pilletje met Weerstandformule, geen poeders. Ben je gek, ik aan de zooi? Never. Liever geen geestverruimende middelen voor mij, die geest van mij is ruim genoeg.
Antwoordoptie C: koken!
Voor degenen die optie C hebben gekozen, bijna goed, maar nog niet helemaal. Het staat al wel op de planning: als dank-je-wel voor Pranav’s moeder heb ik aangeboden om te komen koken bij Pranav thuis. Met Peter en Jess (Emma is inmiddels verhuisd) er ook bij. En natuurlijk wordt dit Italiaans (ik kan Zeer Prima Italiaans Koken), en ga ik zelf verse ravioli maken. En dat betekent bloem…! Het diner staat gepland over anderhalve week.
Ik ga het volgende maken: eigengemaakte tomatensoep met geroosterde paprika en mascarpone met ciabatta, gevulde paprika’s met bulgur, een Italiaanse salade, en dus ravioli (gevuld met ricotta en spinazie) en eigengemaakte tomatensaus (familie Kersten: klopt, het is een beetje een afgeleide van het kerstdiner van 2012). Ik hoor jullie vragen: “en Johanna, waar blijft het vlees?” Ha! Mis! Pranav’s moeder is vegetarisch, en dat komt mij heel goed uit, aangezien ik Totaal Geen Vlees Kan Bereiden (nee, ook geen karbonade, als ie niet op de BBQ ligt, tenminste). Maar die bloem op mijn armen is nu dus nog niet het geval, en moet ik het antwoord helaas fout rekenen, beste blog-lezers.
Antwoordoptie D: krijt…
Antwoord D gegeven? Geweldig, u gaat door voor de magnetron! Correct! Uw blogschrijver is oldschool bezig en krijt 3, 4, 5 schoolborden per les vol (en dat drie keer per dag, ik zou er kramp van krijgen 🙂 ). Nee, ik gebruik (haast) geen powerpoint. Mijn lessen zitten vol met discussie en input van de studenten, en dat organiseer ik – zeer ouderwets – op het schoolbord. Heb ik daar veel ervaring in? Niet echt, ik doe maar wat, maar tot nu toe gaat het goed. Heb ik, zoals PABO studenten, wel een cursus handschrift op krijtbord gehad? Nee, ook niet (ik hoop dat mijn studenten het kunnen lezen… maar tot nu toe heb ik geen klachten gehad). En waarom gebruik ik niet het whiteboard (dat is hier uiteraard ook)? Nou, er zijn 3 whiteboards en 6 krijtborden, en de eerste keer dat ik middels whiteboard een case discussie opschreef, waren drie van de drie stiften op. Dan maar krijt.
Het schijnt wel zo te zijn dat het niet heel vaak voorkomt. Nadat ik klaar was met mijn tweede les vandaag kwam Karen Winterich, een andere assistant professor van Marketing mij opvolgen in mijn zaal – en zij keek helemaal verbaasd naar mijn 4 volle krijtborden… Op de een of andere manier voelt het Met Krijt Schrijven wel stoer. Beetje als ware ik Marnik Dekimpe (professor in Tilburg die ook met krijt werkt) zelf. En daar hou ik van, een Deugdelijke Professorale Uitstraling 🙂 (Mijn bril erbij op, jullie krijgen een beetje een idee).
Ik heb het me eigenlijk nooit afgevraagd, maar Anne, Arjen, hoe werkt dat bij jullie – moeten jullie ook oppassen voor krijt-handafdrukken op je kont? Want dat is het gevolg, zelfs op mijn hippe glanzende groene skinny jeans, maar daar heb ik dan weer geen foto van!
Johanna goes USA! 
Ik gebruik slechts heel af en toe krijt, maar nog nooit handafdrukken gehad op m’n kont (tenminste niet dat ik weet en de studenten zeggen er niks van natuurlijk…)
Hee Arjen! Mijn tweede groep studenten zit vol met “blonde meisjes” die me al hadden gezegd dat ze me zouden waarschuwen als ik zichtbaar aankom – omdat ze verwachten dat ik massaal val voor het slechte eten overal. “Professor, we will warn you when you’re getting sweatspots” (dus wanneer ik zweetplekken vertoon). Ik verwacht dat die meiden me ook wel zouden melden als ik ergens krijt heb zitten waar dat niet moet… Maar al met al is het wel heel anders lesgeven. Past bij mij, zeker wel, ik krijg er een hoop energie van tijdens de les, maar na drie van zulk soort exercities ben ik wel half overleden en erg moe!
Jou kennende past dat zeker bij je. Hopelijk zijn de studenten wel goed voorbereid! Hopelijk heb je ook nog wat tijd voor onderzoek.
Die handafdrukken op je kont zouden niet misstaan hoor. Mochten de studenten compleet afgeleid zijn van het onderwerp dan hebben ze in ieder geval de aandacht bij jou;) haha
Wel barrekoud hoor, hier -1 geweest, wauw wat een temperatuur.
Groetjes Albertine
Nou inderdaad, maar hoe dan ook heb ik het idee dat mijn kont nogal vaak in beeld is bij ze – ik sta vaak ‘te krijten’ en dan sta ik met mijn rug (en dus kont) naar ze toe. Dus ik let erg op wat ik aan heb!
Uiteraard wist ik het anwoord 🙂 Echter, ik gebruik nooit krijt….weinig interactie bij mijn vakken dus alles is in principe voorbereid op slide! Is het niet frustrerend schrijven? Misschien moet je zo’n digiboard overwegen….kun je gewoon op een tablet schrijven en komt het groot in beeld! De VS loopt toch overal mee voorop en budget genoeg ;-)?
Ik ben aan het genieten van de Spotify 3FM playlist –> ook echt iets voor jou (wordt wekelijks geupdate)! Daarnaast een innerlijk dansje aan het doen want mn JR is officieel geaccepteerd! “wie’j dut mej wat vandoage” 🙂
Ben afgelopen weekend naar het Red Star Line museum in Antwerpen geweest; er was een mooi filmpje van Robbert Dijkgraaf (DWDD, Princeton) o.a. over Einstein en hoe wetenschappers uit alle kanten van de wereld zich ineens op hun plek voelen op Princeton……deed me aan jou denken 🙂
Hee Anne, haha 🙂 Ik had het al een beetje verwacht… Ik kan (helaas ergens) niet alles voorbereiden. En eerlijk gezegd, dat krijten is ook wel rustgevend. Ze hebben hier een tikje andere stijl borden en krijt, geeft niet zo’n irritant gevoel als het ouderwetse spul. Die digiboards ken ik, heb ik hier nog niet gezien. En echt, zo’n lokaal waar je zes borden tegelijk kunt schrijven is ook best kostbaar om met die digitale borden in te richten.
Dank voor de tip van de Spotify playlist – ik ga ‘m zeker opzoeken!
En GEFELICITEERD!!! Zeer tof dat je JR binnen is – maar ik had niet anders verwacht natuurlijk 😉
Princeton… Dank voor de vergelijking (ik zou niet durven!) maar ik voel me inderdaad zeer op mijn plek hier. Heb helaas nog niet veel match met retail ontdekt voor jou!
Gefeliciteerd Anne!
hallo johanna, hier alles wel op de drie voeten na dan. Mooi verhaal weer, we genieten elke keer . wij hebben vanavond ook lekker gegeten, nasi ala tante roely, dit is met verse worst, zonder velletje, in stukjes gesneden en gerookte spekjes en verder wat er in de koelkast is aan groente. mjam mjam mjam. brr wat is het koud bij jou. wij weten in ieder geval zeker dat als wij die kant op komen dat dit niet zal gebeuren in de maanden januari en februari, dit snap je wel .Zelfs texas heeft sneeuw? Daar zijn ze helemaal niks gewend. hoe is het met de kat? zijn jullie al een beetje vriendjes? nou groetjes maar weer en tot schrijfs.
Soms vergt het wel wat moeite hoor, om weer een verhaal neer te pennen… en als je de dag zelf schoolborden vol hebt geschreven, is dat nog niet eenvoudig! Vandaag hoorde ik van een Nederlander die hier al 12 jaar woont dat hij nog nooit zo’n koude, sneeuwrijke winter heeft gehad hier. Dus het is echt wel uitzonderlijk.
De kat – ja, blijft een beetje lastig. Het is wel gezellig aan de ene kant, maar aan de andere kant: het ding loopt echt in de weg, wil naar buiten wanneer ik de deur uit ga (en dan moet ie juist binnen zijn), en mauwt mij wakker (om elf uur ’s avonds, maar ook om 5 uur ’s ochtends). En degenen die mij uit mijn slaap halen zijn in de regel nog niet jarig… En degenen die mijn glanzende groene broek met hun nagels verpesten ook niet!
’s Morgens bij mijn ontbijt check ik even de mail. Leuk om de dag met zo’n creatief opgestelde blog te beginnen.
Zelfs in het zuiden van de USA is het koud. Ze zijn er daar totaal niet op ingesteld. Om nog even op je krijtjes in te gaan. Kun je er ook zo’ n krassend geluid mee maken als ik mij van vroeger herinneren.
Volgens Evert werken je hersenen anders als je schrijft. Als hij zich echt moet concentreren, pakt hij pen en papier. Nu is hij natuurlijk een stuk ouder…. Het nadeel is dat hij uiteindelijk het verhaal toch moet tikken.
Hi Tineke! Van alle reacties word ik ook erg blij, daar begin ik mijn dag dan weer mee…
Wat betreft de krijtjes, nee dit is een versie zonder krassend geluid. Ook het gevoel vork-op-bord krijg ik gelukkig ook niet voor elkaar met deze dingen.
Ik geloof het meteen dat je hersenen anders werken als je schrijft. Daarom maak ik ook altijd tig pagina’s notities… Ik lees ze nooit over. Is niet nodig: eenmaal opgeschreven zit het ook in mijn hoofd.
En wat het overtikken betreft – ik doe het eigenlijk andersom. Ik schrijf mijn notities (globaal) van te voren uit in Word, print de A4-tjes, neem ze mee, en “schrijf over” met krijt (wel aangepast aan de discussie). En mijn studenten maken daar weer hun eigen notities van… Ja het kan efficienter door ze meteen mijn notities te geven, maar daar leren ze zo weinig van!
Hi Johanna, Tuurlijk had ik ook het antwoord goed en ook hier gebruiken we het bord nog weleens, ook Tilburg is oldschool 🙂
Ten aanzien van de koudkoudkoudkoudkoudheid; toen ik in Canada woonde was het net die winter ook extreem koud (record -32 met windchill). Een tip die ik toen van een local kreeg (zo’n echte local die in een hutje in een natuurpark woonde) was om veel te eten en te drinken dan niet warm, maar juist koud. Dus geen warme soep, lekker warme thee of een boterham met gebakken ei, maar koude melk/thee, boterhammen met jam en pindakaas (lijkt vreselijk, smaakte heerlijk!) etc. Het idee hierachter is dat je veel verbrandt, omdat je lichaam hard moet werken om warm te blijven, dus daarom moet je veel eten. En je moet juist koud eten en drinken, omdat het verwarmingselement in je lichaam, als er iets warms in komt, denkt; ‘oh, fijn ik word extern opgewarmd, ik heb al hard gewerkt, dus ga het wat rustiger aandoen!’ waardoor je het dus juist kouder krijgt.
Voor mij werkte dit, hoop voor jou ook! Groetjes, Anke
Hi Anke! Die tip komt me vaag bekend voor… Nu eet ik een hoop salade (ja, nog steeds, I keep going strong in salads) dus dat komt goed uit. Maar een warme burrito op z’n tijd is ook wel heel erg lekker in die kou! Gelukkig heb ik het maar 2×6 minuten per dag echt heel koud, dat is wanneer ik op de fiets van en naar huis zit. Ik heb waarschijnlijk al wel een bevroren vingerkootje opgelopen, daar ben ik het gevoel uit kwijt inmiddels 😦