Het was kerstvakantie! En dus even geen blogs!! Want wij waren naar Nederland, en dat kondig ik liever niet breed aan op een openbaar blog (je weet maar nooit)… Maar deze afwezigheid van het blog duurde wel langer dan ik zelf had verwacht, want ik ben inmiddels al weer twee en halve week terug in Amerika. En jullie lezers vroegen me ook al – waarom geen blogs? Is er iets meer aan de hand? Eh… ja. Mijn gezondheid liet me weer eens in de steek. Ik ben sinds voor de kerst ziek.

In Nederland: griep

We kwamen op 19 december in Nederland aan. Ik zat nog tot over mijn oren in het werk, en ook moesten we het een en ander zakelijk regelen in Nederland en moest ik ook nog weer op en neer naar Belgie in verband met een medische afspraak. En op dag 1 in Nederland hadden we meteen een etentje gepland met de familie – broer Klaas ging de volgende twee weken weer naar z’n booreiland, gelukkig hebben we ‘m nog gesproken (en meneer had nog goed nieuws te delen ook :-)). Michiel had voor zijn business natuurlijk ook weer wat afspraken met leveranciers gepland staan. En dan waren er nog de “hee, nu jullie hier zijn kunnen jullie ook wel oppassen”-taken waarvoor we werden ingeschakeld.

Al met al was het druk, en dat wist ik van te voren. Dus echt ‘vrij hebben’ en ‘vakantie vieren’ zat er toch niet in. Maar zelfs dat werk lukte niet zo best. Na drie dagen in Nederland ben ik geveld door de griep (ondanks de griepprik). Een hele beste, inclusief oorpijn, keelpijn, kaakpijn, heel-heel-heel erg verkouden, hoofdpijn, koorts, flauwvallen, heel moe – oftewel, een totaal miserabele Johanna die liever in bed lag. En zo was ik de dag voor Kerst ziek, en heb ik praktisch – op een paar uur ‘kerst vieren’ na terwijl ik me echt niet goed voelde – zes dagen lang in bed gelegen. Daar ben je dan twee weken voor in Nederland…

Gelukkig heb ik met Oud en Nieuw meteen een heel groot aandeel van onze Nederlandse vrienden in een keer bij elkaar gezien en gesproken, ook al was ik nog vreselijk verkouden en hield ik me staande met pijnstillers. Op 2 en 3 januari ben ik ook nog sociaal bezig geweest – op bezoek bij vrienden die hun huis hebben verbouwd, op bezoek bij zusje Hendrieke en zwager die een totaal schattig (en antiek!) huis hebben gekocht in Barneveld en het fantastisch aan het verbouwen zijn… Ik ben nog wezen shoppen in Leusden en kon ook nog naar de kapper. Ik kon ook nog langs zusje Albertine en haar kids in Giethoorn. Al met al heb ik iedereen toch wel een klein beetje gesproken.

In Amerika: helemaal mis

Michiel bleef nog een week in Nederland; ik moest eerder terug omdat ik de maandag erna weer moest lesgeven. De avond voordat ik vertrok moest ik nog wel lang aan het werk – ik lag vrij laat op bed en moest er om half zes al wel weer uit, ik heb misschien drie uur slaap gehad. En dus stond ik januari s ochtends weer op Schiphol, vrij uitgeput, om weer naar State College te vertrekken. Ik was opgestaan met zo’n enorme hoofdpijn die de hele dag niet meer is weggegaan. Met pijnstillers binnen handbereik ben ik het vliegtuig ingegaan. En natuurlijk gaat het aan Amerikaanse kant mis:

1. het vliegtuig staat drie kwartier lang op de taxibaan na aankomst vanwege drukte;
2. de rij bij ‘Immigrations’ duurde eeuwig (JFK… thanks!);
3. mijn koffers kwamen niet van de band (omdat ze er al naast stonden… en dat zag ik niet) – weer tijd verloren;
4. de AirTrain van het vliegveld was half uitgevallen waardoor ik daar nog eens een uur vertraging opliep;
5. uiteraard kom ik bij het uitrijden van New York in de file terecht omdat het toen inmiddels spits was;
6. en kom ik in de vijf uur rijden op weg naar State College in een sneeuwstorm van anderhalf uur terecht (fijn dat er vrachtwagens bestaan – die wezen mij mooi de weg).

Met een nog grotere hoofdpijn dan waarmee ik vertrok ben ik na aankomst thuis (wel veilig, maar veel later dan de bedoeling was) zo ongeveer ingestort, ik kon niet meer. Koffers in huis gezet zonder ze uit te pakken. Ik ben op de slaapbank beneden gaan liggen. De volgende dag zou ik naar kantoor omdat ik mijn semester nog moest voorbereiden (syllabus finaliseren en printen, Canvas voorbereiden), maar dat ging totaal niet. Ik heb – afgezien van wat taken voor Michiel’s bedrijf en het terugbrengen van de huurauto – alleen maar geslapen. Zaterdag idem – ik had zo’n verschrikkelijke koppijn, het was niet te doen. Ik kreeg weer koorts – ik kreeg het maar niet warm, zelfs een heet bad hielp niet. Mijn lympheklieren in mijn hals waren heel erg opgezet, ik had weer oorpijn (andere kant dit keer), en mijn kaken deden verschrikkelijk zeer.

En ik zat helemaal verstopt, nog steeds verkouden dus.