Ik krijg nogal wat bezoekers op mijn blog die op Google een algemene vraag over Amerika intypen: “werkt een fohn van 220 volt in Amerika“, “wat zijn Amerikaanse spelletjes“, en “recept voor amerikaanse bierblikjes kip“. Nu heb ik daar allemaal antwoorden op, die dingen zijn allemaal te vinden in de 350 blogposts die dit blog rijk is (jawel, dit is nummer 350). Nu kan ik nog niet alle vragen beantwoorden, omdat ik nog niet alles heb meegemaakt. De afgelopen weken, echter, met Michiel’s opname in de ER en daarna intensive care, kwam daar weer een ervaring bij: medische kosten.

Eerst maar een disclaimer

Onderstaande geldt voor mij, en niet per se voor iedereen in Amerika, maar het geeft een beetje een idee. Ik heb mijn zorgverzekering via de universiteit, en die heeft een – zo hoor ik overal om me heen – een uitstekende dekking voor niet al te veel geld. Nu is zorg in Amerika uberhaupt een stuk duurder dan in Nederland (hoewel het in Nederland ook steeds duurder wordt), en dat komt vooral omdat mensen hier vaker dan in Nederland naar het ziekenhuis gaan, omdat een arts hier sneller dan in Nederland een onderzoek doet of medicijnen voorschrijft, en omdat er veel meer poespas is bij elke keer dat je een medische ervaring hebt: je wordt standaard op de weegschaal gezet en elke keer meten ze je bloeddruk, en dat wordt elke keer geregistreerd.

Wat kost de zorgverzekering?

Maar goed, de verzekering. Ik betaal 146 dollar per maand voor mij en Michiel (dat is exclusief ‘vision’ voor 2 dollar en 4 cent, en exclusief tandartsverzekering van 20 dollar voor mij en Michiel). Die bedragen hangen overigens wel af van mijn salaris: verdien ik minder/meer, betaal ik ook minder/meer (logisch). Michiel kan relatief ‘voordeling’ bij mij op de polis omdat hij niet ergens anders bij een werkgever op de polis kan. Moet iemand zichzelf apart verzekereren, omdat hij bijvoorbeeld niet op zijn partner’s verzekering mag en zijn eigen werkgever ook geen zorgverzekering biedt, dan kost dat al heel snel richting de 1000 dollar per maand (geen typfout).

Wat zijn de verschillende polisvormen? 

Ik kon kiezen voor twee soorten polissen: het high-deductible-savings plan en het normale plan. In het normale plan betaal je veel meer per maand (denk dan aan 530 dollar per maand voor twee personen in mijn geval). In mijn plan (savings plan, want bij ons is er toch nooit wat loos – daar zat ik even mis) heb ik een hoog ‘deductible’, een soort eigen risico dat ik eerst zelf moet betalen voordat de verzekering gaat bijbetalen. In ons geval is dat een bedrag van 2600 dollar (voor twee personen). Kortom, komt er een rekening van de fysiotherapeut van 130 dollar, moet ik die geheel zelf betalen, totdat ik aan de 2600 dollar zit. Daarna betaalt de verzekering 90% en moet ik 10% zelf bijbetalen. Ook daar zit weer een maximum aan: als ik 8600 dollar heb betaald aan eigen risico of die 10% bijbetaling, dan betaalt de verzekering alles.

Voor het normale plan is het deductible (eigen risico) een stuk lager, namelijk 500 dollar (en niet 2600 dollar) en gaat de verzekering alles betalen vanaf een totale uitgaven van 2000 dollar (in plaats van 8600 dollar). Maar in dat geval heb je natuurlijk wel 12*530=6360 dollar aan premie betaald, in plaats van 12*145=1740 betaald. Opgeteld zijn de maximale kosten voor het savings plan daarmee 1740+8600=10340 dollar per jaar, met de grote kans dat je, als je niet naar de dokter hoeft, het bij 1740 dollar houdt. Voor het normale plan zijn de maximale kosten 8360 per jaar, en weet je zeker dat je in ieder geval 6360 dollar kwijt bent.

Om het savings plan te stimuleren, krijg ik jaarlijks van de universiteit een sponsoring van 800 dollar op mijn ‘health plan savings account’. Daarmee kan ik medische rekeningen betalen. En ook kan ik via die bankrekening een deel van mijn salaris bruto storten (zonder inkomstenbelasting eraf) en daar rekeningen mee betalen (scheelt ook weer). Daarmee worden de totale maximale kosten weer wat vergelijkbaar.

En hoe hoog zijn die ziekenhuisrekeningen dan? 

Ook dat vergt weer wat uitleg. In Amerika hebben ze twee tarieven: in-netwerk en out-of-netwerk. Een bepaalde verzekering heeft bij bepaalde ziekenhuizen en doktoren contracten: ga je naar die doktoren betaal je een lager tarief dan wat je zou betalen als je naar een ziekenhuis zou gaan dat buiten het netwerk valt (noodgevallen zijn uitgezonderd). Je voelt natuurlijk aan dat als je geen verzekering hebt, je altijd het dure tarief betaalt: dubbel jammer, je hebt al geen verzekering die een deel van de rekening op zich neemt, en je krijgt ook nog eens een (soms veel) hoger tarief voorgeschoteld…

Nu is het hier allemaal heel transparant, en zie ik precies wat de originele rekening van de arts was, en hoeveel de verzekeraar er af ‘onderhandeld’ heeft. Vervolgens zie ik precies hoeveel ik zelf moet betalen, en wat ik nog over heb van mijn eigen risico. En wat er nog op mijn ‘health savings account’ staat.

Overigens, heel erg knap: Michiel is nog geen drie weken geleden in het ziekenhuis geweest, en ze hebben die rekening al een tijdje klaar… In Nederland kan dat gerust een half jaar duren. Daar zijn ze dan toch wel rap mee. Andere kant van de medaille: ze eisen natuurlijk wel dat je de rekening binnen 30 dagen betaalt. Denk er eens aan hoe dat gaat als je geen verzekering hebt… en daardoor vaak ook geen baan met voldoende salaris om die knetterhoge rekening te betalen!

Een illustratie

Onderstaande is een illustratie over een grote variatie van behandelingen: Michiel was nu eenmaal een hele dag druk bezig met allerlei onderzoeken in het ziekenhuis, en biedt meteen een hoop inzichten:

• Meteen maar de duurste post: de MRI scan van het hoofd. Die was 3640 dollar. De onderhandelde prijs lag maar een klein beetje lager: 3502 dollar. Nu is dat meteen genoeg om mijn deductible van 2600 dollar vol te maken (en daarvan had ik al wat uitgegeven aan de fysiotherapeut), dus er blijft een eigen risico van 1245 dollar over. Over het resterende bedrag moet ik 10% betalen, en dat is 225 dollar. De MRI scan kost daarmee 1470 dollar (en is daarmee bijna net zo duur als een retourtje State College-Amsterdam in juli).
• Andere behandelingen zijn ‘goedkoper’ en daar wordt ook meer vanaf gehaald vanwege de onderhandelingen: de CAT scan was 1725 dollar volgens het ziekenhuis. De onderhandelde prijs was maar liefst 750 dollar (bijna 1000 dollar lager) – en omdat mijn eigen risico vanwege de MRI vol zit betaal ik daarvoor 75 dollar.
• De rontgenfoto van de borstkas was 304 dollar, en daar bleef na onderhandeling 116 van over – en daarvan betaal ik dan weer 11.60 dollar.
• De ‘huur’ van de emergency room kostte 1359 dollar, waar na onderhandeling dan weer 824 dollar van overbleef. Mijn kosten: 82.40 dollar.
• De ‘huur’ van de intensive care kamer, ongeveer voor hetzelfde aantal uren, was een stuk goedkoper: 574 dollar (na onderhandeling 348 dollar) en dus netto voor mij 34.80 dollar.
• De ER-arts had zelf ook een rekening gestuurd voor 575 dollar (na onderhandeling 288 dollar).

En dan zijn er nog zo’n twintig posten op de totale rekening: heel veel laboratoriumwerk, dat ze schijnbaar allemaal via aparte codes en verschillende onderhandelingskortingen doorvoeren. De meerdere ecg’s, en het hart-monitor werk, staan allemaal op de rekening, en apart of ze nu in de ER of op de intensive care plaatsvonden. Zelfs de aspirine die Michiel kreeg (4.25 dollar, na onderhandeling 2.58, netto kosten 26 cent) staat op de rekening.

Alles opgeteld: de rekening (bruto) was bijna 14000 dollar, na onderhandeling ging daar natuurlijk een groot stuk af, ongeveer de helft. Wat moet ik zelf betalen: 2340 dollar. Is dat veel geld? Ja. Is dat meer dan ik in Nederland zou betalen? Ja. Dat ligt vooral aan het eigen risico van 375 per per persoon, dus 750 voor ons tweeen. Maar in Nederland betaal ik rond de 250 dollar premie voor twee personen en niet 145 dollar (dat scheelt 1200 dollar op jaarbasis) en ik krijg hier ook nog 800 dollar sponsoring van de universiteit, plus ik heb het bruto-netto verschil van mijn eigen bijdrages. Alles opgeteld maakt het onder de streep voor mij niet zo veel uit.

Het grootste verschil echter is dat de rekening zo snel komt!