Gisteren vertelde ik dat ik vanwege ziekte sinds 24 december even geen tijd en energie heb gehad om te bloggen. In Nederland kreeg ik griep. Daar waar ik hoopte voldoende hersteld te zijn van de griep voordat ik weer terug zou vliegen naar Amerika en het begin van mijn semester, was dat niet helemaal het geval.

MedExpress: “je hebt misschien hersenvliesontsteking”

Nadat ik in State College een paar dagen flink ziek was geweest – dagen die ik vooral in bed heb doorgebracht – vond Michiel dat ik maar een afspraak moest maken met een dokter. Ik voelde me op zondag zo ellendig dat ik naar de MedExpress ben gegaan, dat is een urgent care center waar je naartoe gaat voor dingen die niet heel erg zijn, zoals een snee in je vinger bijvoorbeeld. Ik hoopte dat ze een oplossing zouden hebben voor mijn verschrikkelijke hoofdpijn, want ik zag mij nog niet lesgeven de volgende dag… Zij deden wel een hoop (vervelende!) onderzoeken bij me, en ik voelde me dan ook totaal miserabel. Ik schrok wel behoorlijk toen ze me vertelden dat ik mogelijk hersenvliesontsteking had, en dat dat ‘life threatening’ is, en dat ik meteen naar de ER moest – ze verwachtten me daar. Okee…

Met Michiel in Nederland en ik alleen in State College is dat niet het fijnste wat je op dat moment hoort. Op de parkeerplaats van de MedExpress heb ik Michiel geinformeerd (en daarmee een etentje verpest – sorry), en daarna ben ik direct maar naar de ER gegaan.

ER: buitencategorie sinusitis

Ik voelde me bij de ER compleet slecht, alsof mijn hoofd ieder moment kon ontploffen. Ik snapte die gasten uit de Middeleeuwen wel: gaatje in de schedel boren om de druk te verlichten – dat leek niet eens zo’n gek idee. Dat deden ze niet – ze hadden wel een hoop andere zaken in petto: een hele reeks bloedonderzoeken en urineonderzoek, en een CAT-scan (zo’n onderzoek in een buis, hoewel ik daar zeer weinig van mee heb gekregen). Ik kreeg ook nog een infuus met een hele sterke pijnstiller er in waar ik high van werd. Dat laatste ging nog lastig trouwens, ik was schijnbaar vrij uitgedroogd dus het inbrengen was nog een heel geworstel… En toen hing ik ineens aan de slangetjes.

Uiteindelijk bleek ik een zeer ernstige sinusitis (voorhoofdsholte ontsteking) te hebben, gelukkig geen hersenvliesontsteking. In mijn geval was ie extreem, onder andere omdat ik eerst wat viraals te pakken had (griep) en daarna heb ik schijnbaar ergens ook nog wat bacterieels opgelopen. Kortom, mijn immuunsysteem is in totaal slechte staat momenteel.

Ik kreeg een zeer effectieve neusspray mee, waardoor ik weer kon ademen, maar die mocht ik maar drie dagen gebruiken (en daarna raakte ik meteen weer volledig verstopt). Ik kreeg antibiotica mee, maar die antibiotica deed na een dikke week nog niets. Ik kreeg ook medicijnen voorgeschreven in verband met mijn chronische probleem – dat opleeft bij een antibioticakuur, en dat moet uiteraard niet.

Follow-up

Vorige week had ik een check up bij mijn huisarts, die zich ernstig zorgen maakte over het gebrek aan herstel en de aanhoudende hoofdpijn. Ik werd daarop verwezen naar een KNO specialist. Die vertelde me dat hij nog nooit een CAT-scan had gezien met zo’n extreme voorhoofdsholte onsteking… Dat zijn geen records waar ik op zit te wachten, eerlijk gezegd. Mijn antibioticakuur werd dus verlengd met nog eens tien dagen, en ik kreeg er ook prednison (sterioden) bij.

Inmiddels zijn de medicijnen gelukkig aangeslagen en is de hoofdpijn ook afgezakt en ben ik ook van de pijnstillers af. Mijn bovenste luchtwegen zitten niet meer geheel verstopt, het is alleen naar onder gezakt voor mijn gevoel waardoor ik nu nog stevig moeite heb met slikken. Dankzij de sterioden heb ik heel wat meer energie. En gelukkig houdt mijn chronische probleem zich vooralsnog rustig (afkloppen).

Volgende week moet ik nog een keer een CAT-scan om te kijken of alles weg is, en uiteraard heb ik nog wat check-ups in de agenda staan. Ze houden me in ieder geval wel goed in de gaten.

Ik had nog zo bedacht om in 2017 minder medische avonturen te hebben dan in 2016. Vooralsnog lukt dat nog niet erg…