Peter kent mijn Dutch Pancakes maar al te goed: ik breng ze naar tailgates en potlucks, en ik heb ze ook voor de kerst gemaakt. Nu noemde ik die dingen altijd ‘Dutch Pancakes’ (geen ‘pannenkoeken’) maar toen Peter erachter kwam dat ze zo op z’n Nederlands heten, kon hij het niet laten om ons mee te nemen naar het lokale ‘Pannekoeken Huis’ (geen tussen-n!). En zo geschiedde.
Pannekoeken in Minnesota
Het was vroeger een heuse franchise keten: het Pannekoeken Huis. Je kunt er ‘typisch Nederlandse pannekoeken’ eten, de zaak staat vol met molentjes, klompen en delfts blauw. MAAR: de pannenkoeken komen uit de oven (?) en zijn niet ‘wagon-wheel size’ maar erg klein. Het zag er wel heel erg interessant uit, dus we hebben ze uiteraard geprobeerd. Susan ging ook mee, en was heel erg geinteresseerd naar ons oordeel.
Ons oordeel: de smaak is vergelijkbaar – waarschijnlijk is het gebruikte beslag hetzelfde. Het eindproduct ziet er meer als een hartige taart uit dan als een platte, oprolbare Nederlande pannenkoek. Wel lekker! Deze deep dish versie van de pannenkoek is goedgekeurd (maar het origineel is makkelijker te eten, natuurlijk)!
Overigens, ze hadden ook ‘pea soup’ (erwtensoep, dus snert!) op de kaart staan. Ach, snert als ontbijt, moet kunnen… en dus heb ik een kommetje besteld. Nu kan het zijn dat mijn smaakpapillen snert een beetje vergeten zijn, maar ook dit smaakte behoorlijk als vanouds! Heerlijk!
Naar de Minnehaha watervallen
Na het ontbijt bij het Pannekoeken Huis (want als echte Amerikaan eet je pannenkoeken als ontbijt) zijn we nog naar de Minnehaha watervallen gereden. Dat is een park gericht op de watervallen in de rivier de Minnehaha, waar het water toch zo’n 10 meter naar beneden stort. In de sneeuw zag dat er toch wel heel indrukwekkend uit!
Nu er zoveel sneeuw was gevallen, was ook het meer bij Peter thuis nog mooier geworden. Neem nu dit plaatje hieronder. Toch net de Beulaker?
Later op de dag zouden wij ons laatste uitje beleven in Minneapolis: een NFL wedstrijd! Daarover morgen meer!
lekker!!!! pannenkoeken als ontbijt, maar snert? nee dank je. zat er worst en spek in?
wat een pracht plaatjes en mee eens het is net de beulaker nog een toren op de achtergrond en plaatje is compleet, haha,
als ik die omgeving zo zie moeten we toch zeker ook een keer in de winter bij jullie komen, lijkt mij in ieder geval leuk. liefs uit klooster.
Snert als ontbijt ging prima hoor! En ja, er wat worst en spek in – ‘mettwurst’ stond op de kaart, en dat klopte ook! Amerikanen kennen het woord ‘bratwurst’, vandaar de Duitste spelling…
Die omgeving vol met meren hebben wij hier niet hoor… hier is het veel heuveliger en hebben we veel minder water. Als we al meren hebben, zijn het bergmeren.
De winter moet hier eigenlijk nog beginnen – hoewel, vanochtend hadden we hier een gevoelstemperatuur van min 20… brr… koud!
Wat een prachtige foto’s weer! Winterwonderlandschap is altijd mooi om te zien 😀 En die pannenkoeken uit de oven!!! Hoe raar is dat hahaha. Ik bak ook heel vaak pannenkoeken thuis, gewoon Hollandse, voor het ontbijt of wanneer dan ook. Jimmy smult er van. Ik ook. Al smeert hij ook pindakaas op zijn pannenkoek, dat vind ik dan ook niet zo lekker hahah
Pindakaas op een pannenkoek… Ze zijn hier ook zo gek op pindakaas. Ik weet vrij zeker dat ze die combinatie ook gaan proberen mochten ze dat bedenken. Ik vergeet dat beeld meteen weer even! Brrr…
😛
Heeeerlijk, snert met pannenkoeken. Het probleem wat ik eerder op ’t schip had, is dat ik na deze maaltijd niet meer kon lopen, alleen naar m’n bed om een tukkie te doen (standaard recept op zondag middag)
Om zo nou de dag te beginnen schiet niet erg op volgens mij..
Haha, nou gelukkig ging het bij ons zeer rustig aan die dag… En het was maar een klein bakkie snert hoor. Voordeel is wel dat je meteen klaar bent met eten tot de avond!
Pingback: Op doorreis: Indianapolis | Johanna goes USA!
Pingback: Het Prince Memorial, en nog meer Minneapolis | Johanna goes USA!