Afgelopen zaterdag zijn wij weer naar een football wedstrijd in het Beaver Stadium geweest. Het was dit keer een speciale versie… en het was al met al weer een mooie dag.

Reden 1: Tailgates!

En we hebben ook getailgate – dit keer niet met Emma en haar familie, maar met mijn collega Carolyn die ons had uitgenodigd. Er zijn er niet veel die zoveel wedstrijden (echt honderden) van ons Penn State football team heeft gezien. Ze gaat ook naar uitwedstrijden… dus ze weet er een hoop van. En het was dus ideaal dat zij ons rondleidde rond wat ‘beroemde’ tailgates rondom Beaver Stadium.

Voor de lezers die zich afvragen, ‘huh, tailgaten’, wat is dat? Het is een soort uit de kluiten gegroeide picknick waarbij mensen die naar de wedstrijd in het stadion gaan (en heel veel mensen die gewoon komen om te tailgaten) hun auto’s op parkeerplaatsen zetten (dat kunnen ook weilanden zijn), hun achterklep opengooien, er vervolgens folding chairs (klapstoelen), folding table (klaptafel), partytent, barbecue, koelboxen met bier, wijn, water en andere aanverwante artikelen uithalen. Spelletjes erbij (bijvoorbeeld ladderball, corn hole, frisbee en andere Amerikaanse spelletjes) en je kunt vooruit. Speciaal: alcohol is normaal gesproken streng verboden op straat (hier in Pennsylvania), maar tijdens het tailgaten mag dat gewoon. Het grootste ingredient is echter niet het bier, maar de gezelligheid.

‘Tailgate’ ter ere van Joe Paterno, de oude coach

We hebben inmiddels wel wat tailgates achter de rug, maar toch hebben we een hoop nieuws geleerd: zo zijn er complete ‘business’ tailgates (georganiseerd door bedrijven), politieke tailgates (om bijvoorbeeld de campagne van een nieuwe burgemeester te steunen) en er zijn ook tailgates die compleet over the top zijn wat betreft aankleding. Wel heel erg leuk om eens te zien.

De tailgate van het bedrijf New Pig met custom ambulance

De Blue Hair Tailgate!

Met een echte custom Hummer!

Caroline’s vaste parkeerplek is recht tegenover het stadion (heel wat anders dan onze ‘vaste’ tailgate plek die toch echt wel een kwartier lopen is). Vanuit daar zijn we ook even wezen kijken naar de aankomst van het team, twee en half uur voor de wedstrijd. Wat een spektakel. Blue Band, cheerleaders, Nittany Lion… en wat een menigte!

Aankomst van het team – waanzin!

Uiteraard was onze mascotte, de Nittany Lion, er ook

En de Blue Band was er ook… met links een deel van de studentensectie

Reden 2: Regen!

Het begon zo goed, afgelopen zaterdag. 24 graden, zonnetje, heerlijk briesje, geen wolkje aan de lucht. Dat werd anders. Gedurende de namiddag betrok het, en wel zo dat het rond negen uur ’s avonds toch echt ging regenen. En dan bedoel ik stortbuien. Gelukkig had Carolyn aan poncho’s gedacht… hoewel ik toch nog een natte kont kreeg.

Regen! Ook gezellig!

Mijn collega en Penn State Football expert Carolyn en ik – toen het nog niet heeeeel hard regende

Reden 3: Stripe-out!

In het Beaver Stadium organiseren ze jaarlijks een ‘white out’ wedstrijd waarbij het hele stadion in het wit gekleed ‘moet’ – een mooi gezicht is dat. Ze hebben ook al eens een ‘Joe Out’ gedaan, ter ere van de oude coach Joe Paterno, waarbij iedereen ‘iets’ van Joe Paterno aan moet (en dat doet dan ook vervolgens iedereen). Dit keer was het een primeur: een Stripe-Out, waarbij ze iedere sectie van het stadion een verplichte witte of blauwe kleur meegaven, zodat je een streep-effect krijgt in het stadion. Nu zaten er afgelopen zaterdag ruim 103.000 mensen in het stadion (geen typfout), en afgezien van de paar honderd Rutgers fans (de tegenstander, gekleed in het rood), was het overweldigend hoeveel mensen hier gehoor aan hebben gegeven.

De ‘Student sectie’ met speciale S die ze traditioneel vormen met afwijkende t-shirt kleuren

Mijn eigen panorama foto van het gestreepte stadion

Foto van boven – ziet er tof uit!

Zoekplaatje: foto vanaf het veld. Wij zitten in het midden (echt!)

Oh ja – bijna vergeten. “We” hebben gewonnen, ondanks de regen… Morgen een blogpost met een filmpje van de halftime show van de Blue Band!