En het voelt als zomer… 26 graden, hier en daar een briesje – heerlijk gewoon. En dat op een zaterdag: en wel de Blue-White weekend zaterdag. Wat hebben we genoten van de tailgate zaterdag.

Het dagprogramma

• Eerst niet om zes uur uit bed hoeven, gewoon lekker blijven liggen.
• Dan stiekem toch tijd tekort komen: we hadden om elf uur met Peter, Emma, en Emma’s familie afgesproken bij de parkeerplaats van het Outback Steakhouse, om dan in kolonne met een paar auto’s richting tailgate te gaan. Daarvoor had ik nog een watermeloen salade gemaakt, en daar kruipt toch altijd meer tijd in dan je denkt.
• Eenmaal bij de tailgate aangekomen, uitpakken en installeren: tent opzetten, tafels uitklappen, stoelen neerzetten, coolers tevoorschijn halen en aanvullen met bier, water, cola en nog meer blikjes/flesjes, eten klaarzetten….
• Het ‘eten’ thema was dit keer ‘walking taco’s’ – dat hebben we eerder gedaan. Het idee is dat je een zakje tortillachips (bijvoorbeeld Doritos) pakt, openmaakt en een klein beetje ‘breekt’, en daar allerlei taco-achtige vulling in doet: gekruid gehakt/kip/rundvlees, tomaten, sla, mais en bonen, sour cream, salsa, jalapenos… en eten maar. Lekker.
• Dan: genieten. Biertje/flesje water/cider/wat dan ook in de cupholder van de tailgate stoel, vork in de ene hand, walking taco in de andere hand, zonnebril op het hoofd, en genieten maar.
• Dan nog een belangrijk ingredient: tailgate spelletjes, zoals cornhole. Altijd leuk om eventjes heen en weer te lopen.
• En, omdat het maar liefst 26 graden was: zonnebrand. Vorig jaar ben ik vreselijk verbrand tijdens het Blue-White weekend, en dat wilde ik dit keer niet nog een keer.

Tailgate-tijd!

En het was weer gezellig

Emma’s familie was er (ouders, zussen), zoals altijd, en ook haar nicht Jessica en haar kinderen waren er. Dan nog een paar vrienden van Emma die we ook al eens een keer hadden gezien, de voormalige baas van Andy (zwager van Emma)… en uiteraard Emma zelf, Corey, Peter, Michiel en ik.

Het was zo gezellig dat we niet eens naar de wedstrijd zelf geweest zijn. Die wedstrijd was eigenlijk meer een demonstratiewedstrijd, een beetje een veredelde training… ze delen dan de Nittany Lions in twee teams in: een blauw team (de betere, vaste spelers) tegen een wit team (de reservespelers). Aangezien je ook geen water of ander vocht mee mag nemen in het stadion (gevaarlijk) – je moet dat daar ter plekke kopen – zijn we gegeven de warmte maar bij de tailgate gebleven. En dat vonden we prima.

Echt heerlijk zo’n dag lummelen in de zon. Ik zit qua werk vol in de laatste weken van mijn semester, heb het daardoor erg druk met het nakijken van heel veel studentenrapporten, en was hier echt aan toe.