Nu hebben wij hier in State College twee bioscopen, waarvan er eentje echt heel dicht in de buurt is. En daar is een hoop keuze wat betreft films, dus wat dat betreft hebben we geen reden om heel ver te rijden om ‘naar de film’ te gaan. En toch hebben we dat laatst gedaan.

De drive-in bij Woodland

Aan het begin van het semester, nu het nog enigszins mooi weer is, zijn we naar de drive-in bioscoop geweest in het gehucht Woodland, achter Philipsburgh, zo’n 50 minuten van State College vandaan. Peter en wij reden vanuit State College, en Emma kwam vanuit Altoona rijden. Een Nederlander zou denken ‘bijna een uur in de auto voor een film? Gekheid!’ En dat klopt wel een beetje, maar dit was een speciale ervaring. Want dit was een drive-in bioscoop, zo’n echte ouderwetse Amerikaanse. Het is een langzaam verdwijnend fenomeen. In de jaren 50 en 60 waren er meer dan 4000 drive in bioscopen in Amerika; momenteel zijn er dat nog slechts 338… Die bij Woodland is ook zo’n ouderwetse drive-in.

De ingang van de Super 322-drive in (aan highway 322)

Wat heb je nodig voor een drive-in bioscoop?

Dat valt mee:

• een groot wit scherm, typisch aan palen gespijkerd;
• een filmprojector, van hetzelfde type als in een normale bioscoop;
• een groot grasveld ervoor, liefst op een helling met wat ‘treden’ breed genoeg voor auto’s;
• een radio-uitzendinstallatie voor het geluid;
• een snackbar;
• en een wc-huisje.

Peter, Emma en ik bij de drive-in!

Je gaat naar de bioscoop, en je neemt mee…

Eten en drinken. Wij zijn eerst via de Sheetz geweest, het beste tankstation ter wereld met daarbij in een ‘made-to-order’ sectie die Starbucks-achtige drankjes maakt, en custom-made burgers, sandwiches, salades, en snacks maakt.

Folding chairs (klapstoelen). Want hoewel je ook vanuit je auto de drive-in kunt bekijken, zetten de meeste mensen stoelen buiten de auto in het gras. Je draait dan de ramen naar beneden, zet de radio op maximaal (afgestemd op de frequentie met het filmgeluid), en kijken maar. Ik heb ook een aantal mensen zien zitten in hun kofferbak, met hun benen over de rand bungelend. En ik heb een aantal ‘trucks’ gezien waar mensen dan in de laadbak gaan zitten, op een bankje of iets dergelijks. Ook gezellig.

Dekentje en een trui. Wat ik niet zozeer verwachtte: de drive-in was dus 1) op een heuvel, en 2) buiten de auto, en aangezien het die dag nog vrij warm was, had ik niet verwacht warme kleren nodig te hebben. Maar dat was wel zo… Michiel verkleumde helemaal – die zat in een t-shirt terwijl het buiten op een gegeven moment zo’n 16-17 graden was.

Energie om twee – of zelfs drie! – films achter elkaar uit te zitten. Ik weet niet precies waarom dat zo is – het is in ieder geval de normale praktijk bij de vier drive-ins in onze regio. Misschien is het zo om de reistijd naar de drive-in goed te praten. Twee films achter elkaar kijken had ik nog niet eerder gedaan… het is dat ik niet op een bankstel zat, maar ik voelde me echt een ‘coach potato’! Typisch zijn het familiefilms, dus geen extreme horrorfilms en te expliciete beelden. Je hebt bij drive-ins ook geen zalen waar je een film kunt kiezen, het is gewoon ‘eten wat de pot schaft’ wat dat betreft.

Met schitterende ouderwetse pauze-filmpjes om consumptie bij de snackbar te sponsoren!

Nog eentje…

Onze ervaring

Het was supertof en zeker voor herhaling vatbaar volgende zomer. Ja, het werd frisjes, maar het was wel te doen. De twee films waren echt goed: we hebben Inside Out gezien, en daarna ook nog Jurassic World. We konden gewoon door de film heenkletsen – anderen hadden daar vanwege de setup geen last van, en dat kun je echt niet maken in een normale bioscoop – waardoor het veel gezelliger is dan in een normale bioscoop. En ja, het hoort ook wel bij de Amerikaanse cultuur!