Nadat ik gisteren over de trouwerij van Chris en Christy vertelde, ga ik nu verslag doen over onze toeristische activiteiten. We waren vanaf vrijdagavond tot en met maandagochtend zeer vroeg in Oklahoma, en buiten de bruiloft hadden we nog wel wat tijd over. We zouden namelijk naar een plaatselijke football wedstrijd gaan!
Vrijdag: OU-spullen kopen
In verband met ons programma op zaterdag, moesten wij eerst nog op zoek naar rood-witte OU spullen. Ter verduidelijking, OU is de Oklahoma University… Dit in tegenstelling tot OSU (Oklahoma State University – waarvan Chris fan is – met feloranje clubkleuren). Wij zouden vrijdag naar de football wedstrijd gaan, want wat doe je anders als je een halve dag over hebt? Daarna zijn we nog even gaan eten bij Tapwerks, een tent met maar liefst 212 biertjes op de tap (en nee, ik houd nog steeds niet van bier). Maar het was wel gezellig: ook twee vrienden van Chris en Christy kwamen erbij.
Zaterdag: Football wedstrijd!
De dag begon belachelijk, met een ‘breakfast pizza’ (en nee, dit is geen grap). Samen met wat biertjes en ciders en de breakfast pizza reden Peter, Emma, Michiel en ik naar de wijk van Oklahoma City (3 kwartier verder…) waar het stadion van OU stond. Eerst maar eens tailgaten, en dan de originele variant: kofferbak open, bier en pizza erbij, en op een gegeven moment liepen we naar het OU stadion.
Tailgate!
Het is toch prachtig als het publiek gewoon met cowboyboots aan naar het stadion loopt…
Wat zijn mensen uit Oklahoma toch vriendelijk. En wat zijn football fans ook vriendelijk. Wij waren weliswaar gekleed in wit en rood, maar wij wisten nagenoeg niets van de OU tradities. Nu pak je die vrij makkelijk op hoor, daar niet van, gewoon ‘go with the flow’… en we stelden nogal wat ‘basale’ vragen. De OU-ers heten namelijk de Sooners and Boomers. Waarom wisten wij niet. Maar dat werd ons snel uitgelegd. Het is nog wel een mooi verhaal ook… komt ‘ie:
Historie!
In 1879 was het land van de staat van Oklahoma nog niet vergeven aan pioniers, daar woonden nog gewoon indianen (native Americans). Destijds waren er een hoop mensen die op basis van de Homestead Act uit 1862 een stuk land claimden als dat van hunzelf, zonder dat dat eigenlijk mocht in Oklahoma. Die mensen waren deel van de Boomer beweging. In 1989 was het dan officieel zover dat de pioniers echt Oklahoma inmochten. En weer waren er mensen die te snel de grens overgingen om hun stuk land te claimer: de Sooners (die waren dus ‘too soon’). Al dat te voorbarige landjepik van de indianen ging vrij ver: meer dan de helft van Oklahoma was al geclaimd voordat Oklahoma pas echt werd vrijgegeven.
Boomer (of Sooner…)
De Sooner Schooner, die op het veld komt na elke touchdown
En daarom heten de supporters van OU de Sooners en de Boomers. Je ziet het overal: op t-shirts en vlaggen, en natuurlijk zijn er ook mascottes (gekostumeerde paarden) met die naam. En, wat ook heel leuk was, na elke touchdown kwam er de Sooner Schooner (een huifkar) getrokken door twee schimmels (Sooner en Boomer, uiteraard) het veld op. Uiteraard kregen we ook een halftime show te zien van de OU band. We zaten de hele tijd heerlijk in de zon. Met een goede wedstrijd, en gezelligheid om ons heen, hebben we ons prima vermaakt.
De ‘Pride of Oklahoma’ Marching Band
Nog meer marching band…
Er waren ook nog football spelers buiten alle ‘hoepla’ eromheen
Enne, de officiele details, die vergeet ik altijd (het gaat mij meer op de ‘hoepla’ eromheen), de tegenstanders waren de West-Virginia Mountaineers. OU heeft gewonnen, maar het was wel spannend, dus het was niet helemaal een nutteloze wedstrijd. Zowel het geel-blauwe West-Virginia als het rood-witte OU zijn goede teams, dus we zagen bij vlagen zeer sterke ‘plays’ (zo heet dat in football termen).
Een footballwedstrijd als toerisme, wij zijn aardig aan het integreren 🙂
De wedstrijd was ook nog eens een stripe out! Wij zaten in een wit vak.
Wij met z’n vieren in het OU stadion!
Johanna goes USA! 
Haha je bent vast nooit eerder naar zoveel football wedstrijden geweest als in USA 😉 Weer een interessant verhaal! Nog steeds komen al deze plaatjes en info zo overeen met de films. Het klopt gewoon bij mijn plaatje van Amerika. In de eerste alinea aan het eind ontbreekt er wat tekst trouwens, maar dat terzijde 😉
Ha! Klopt 🙂 ik ben in Nederland overigens nog nooit naar een voetbalwedstrijd geweest… veel te eng, veel te intimiderend… in Amerika heb er bij het football helemaal geen last van.
Ik zal die tekst even aanpassen. Mijn gedachten waren weer eens sneller dan dat ik kon typen 😉
Hoi hoi, ik mag die verhalen over football, tailgaten en gezelligheid altijd graag lezen. Wat een groot contrast met Nederland. Kunnen ze nog een voorbeeld aan nemen. Hoe is het eigenlijk verdeeld met supporters qua vakken? Ooit gehoord daar van hooligans? Nee, doe mij maar het Anerikaanse football dan.
Qua integratie op het gebied van football zijn jullie geslaagd:)!
Volgens mij krijgen de tegenstanders van onze Nittany Lions altijd 5000 kaarten (van de ruim 100.000 die er beschikbaar zijn). Die worden wel altijd bij elkaar in een vak gezet, zodat typisch het hele stadion blauw-wit is, met een afwijkend vak rood, or oranje, of groen… Maar door de online herverkoop van tickets komt het ook voor dat de supporters van de tegenstanders gewoon her en der door de blauw-witte massa verspreid zitten. En dat gaat prima.
De sfeer is altijd opperbest. De bezoekers van andere teams worden altijd hartelijk onthaald, uitgenodigd bij tailgates, en normaal gesproken wordt ze verteld hoe leuk de thuissupporters het vinden om de gasten te ontvangen… daar keek ik nogal van op toen ik dat eerst hoorde… niet bepaald een Ajax-Feyenoord haat dus! Vandaar ook dat wij graag een OU-shirt aandeden. Dat wordt gewaardeerd 🙂
Voorbeeldje: toen wij laatst in ons eigen Beaver Stadium zaten tijdens de wedstrijd tegen de San Diego Aztecs, vonden wij het heel wat om daar fans helemaal vanuit San Diego te zien (dat is zeker 6 uur vliegen!). Respect – om zo’n eind te reizen voor een football wedstrijd… Veelal zijn het familieleden van de spelers, en dat zijn natuurlijk ook niet altijd hooligan-types. Dan is het heel normaal om iemand met een rood shirt aan te vragen hoe het hem/haar hier bevalt in the Happy Valley 🙂
Nu moet ik wel zeggen dat dit college football is; de NFL is volgens mij wat heftiger. Ze zeggen dat de sfeer bij de NFL teams wat minder vriendelijk is, maar ook daar heb je heel veel families op de tribune, en publiek van alle leeftijden, en daarmee krijg je toch minder hooligans. Daarnaast, je mag bij de NFL bier drinken in het stadion, dat mag bij het college football niet. Maar een ‘F-side’ zoals in het Nederlandse voetbal het geval is – daarvan heb ik nog nooit gehoord hier.
College football is qua spel ook net even wat minder ruw zeggen ze (maar het verschil kan ik niet ontdekken). Als er een slechte ‘play’ is en de bal komt niet aan, wordt er ook vaak gezegd ‘ja, maar hij is nog maar een freshman/sophomore’, dus de speler krijgt wat krediet, hij moet het nog leren… Er wordt door sommige die-hard fans wel heel wat geschreeuwd vanaf de tribune, maar in de regel is het niet heel haatdragend. Ook als er een goed punt door de tegenstander wordt gescoord, wordt er geapplaudiseerd.
Nog zo’n voorbeeld: als er een geblesseerde speler is, krijgt die een staande ovatie met applaus (niet sarcastisch bedoeld) van het hele stadion, en het maakt niet uit of dat nu voor een eigen speler is of voor een speler van de tegenstander. Ik vond dat heel erg indrukwekkend toen ik dat de eerste keer zag.
Pingback: Weekendje Oklahoma City: Toerisme (deel 2 van 2) | Johanna goes USA!