Nu mijn ouders hier zijn hebben wij de kans om de regio goed te bekijken. Zo zijn we afgelopen zondag naar Penn’s Cave gegaan, een grot met bijbehorend wildpark in de buurt van State College.

In een boot!

Hoewel Pennsylvania niet aan zee ligt, en er behalve Lake Erie bij de Niagara Watervallen niet echt een groot meer is, hebben we nu al weer voor de tweede keer in een boot gezeten. Want Penn’s Cave, heel uniek, verken je per boot. Je vaart door de grotten in plaats van dat je door de grotten loopt of klimt.

Eerst de trap af naar beneden…

Pa en ma in de boot (ma een beetje angstig)

Hoewel zowel mijn pa en ma als Michiel en ik wel vaker grotten hebben gezien, was deze toch weer speciaal. We weten inmiddels wel dat stalagtieten aan het plafond hangen en dat stalagmieten zich opbouwen vanaf de grond. En dat het lang duurt voordat zo’n stalagtiet/miet zich vormt, wisten we ook wel. Maar toch, die rotsformaties zijn telkens weer spectaculair. En ook halverwege was het practhig: aan het einde van de grot vaarden we een meertje met eenden en ganzen op, en dat was toch echt wel een heel speciaal gezicht. Om ons heen stonden er allemaal herfstige bomen, de zon scheen… kon niet beter!

Lichtshow in de grot

De grot uit…

… en het meer op!

Wildpark

Na de tour door de grotten volgde een tour door het wildpark, dat op hetzelfde terrein ligt. Nu zijn wij afgelopen najaar naar Zuid-Afrika geweest en hebben wij ervaren wat safari is. Sindsdien lijken beesten in hokjes en in afrasteringen onnatuurlijk. Dat was hier ook het geval: herten kwamen aanrennen zodra de bus kwam (vanwege de brokjes die de gids uitdeelde), de zwarte beer ging op commando zitten en staan (vanwege de rozijnen die hij daarna kreeg, het was best sneu om dat te zien), en de Texaanse longhorn koe stak gewoon zijn kop de bus in. Zo ‘wild’ was dat wildpark nou ook weer niet.

Nu hebben wij in 2011 een rondreis in het westen van Amerika gedaan, en hebben we tig nationale parken gezien. Daar hebben we relatief weinig wild gezien: bizons (maar eentje van heel dichtbij, bleek achteraf ook niet zo’n best idee want die beesten zijn gevaarlijk), een keertje een wolf (die snel weer weg waren), een groepje elanden, en een blue jay (vogel). Maar dat was prima: je bent in een heel erg bosrijke, heuvelachtige omgeving in Amerika, en beesten moeten zich kunnen verstoppen als ze dat willen. Een beest in een omheining, die ook nog eens stevig is afgericht… ik kreeg een beetje een nare bijsmaak van dat alles.

Een bergleeuw/poema, een echte Nittany Lion, dus…

Texas Longhorns in de wei

Steak!

Uiteraard was het na het zien van al dat lopende vlees volgens mijn vader tijd voor een echte steak. Nu hebben wij in Boalsburg (naast State College) een heel erg goed steakrestaurant, Kelly’s Steakhouse, het heeft zelfs een koe op het dak staan… En je kunt er ook heel erg goed vis eten (ik heb al eens zalm gevuld met krabbenvlees gehad). Michiel, pa en ma aan de steak, ik aan de st. jacobsschelpen, en oh oh, wat heeft het ons weer gesmaakt… Ik ben zelf niet zo’n vleeseter, soms tot ergernis van Michiel omdat ik gewoonweg het vlees vergeet, maar ik waardeer het wel dat hier een goed steakrestaurant zit. Dan weet ik tenminste waar ik Michiel heen moet sturen mocht ik weer eens te vaak vegetarisch hebben gekookt!

Kelly’s heeft een koe op het dak…