Eerst maar eens met de deur in huis… Afgelopen weekend waren wij in New York om naar een concert te gaan van Adele. Jawel, Adele. En ja, het was geweldig. Super indrukwekkend. Tranen in mijn ogen 🙂 Hier komt het verslag.

Weekend

Michiel en ik waren eigenlijk nog niet in New York geweest – behalve dan op doorreis van/naar het vliegveld. En dat terwijl het zo dichtbij is (ahum… vier uur rijden vanaf State College). Nu we toch in New York moesten zijn, hebben we er samen met Emma en Corey meteen maar een weekend van gemaakt. En nu heb ik de gewoonte om dingen chronologisch te vertellen, maar omdat ik al zoveel vragen had van vrienden en familie: “Hoe was Adele?” “Hoe ging het concert van Adele?” “Ik heb nog niets van ze gehoord over Adele!” “KOM HIER MET JE VERSLAG OVER ADELE!!!”… moet ik eerst maar over Adele schrijven, en later over het weekend. 🙂 🙂

Tickets…

Afgelopen december heb ik (nou ja, technisch gezien Michiel) tickets kunnen krijgen voor Adele. Dat had nogal wat voeten in de aarde… Eerst heb ik geprobeerd om tickets voor Adele in Nederland te krijgen – dat betekende vier nachten om vier uur ’s ochtends anderhalf uur voor de laptop zitten om vervolgens geen kaarten te kunnen kopen. Vervolgens hebben we het voor Adele in Amerika geprobeerd. Met Michiel en Emma ook in het ‘ticketing team’, had Michiel op een zenuwslopende ochtend ook nog eens de mazzel om maar liefst twee keer drie kaarten voor Adele te kunnen bemachtigen, voor zondag de 25ste september in de Madison Square Garden in New York. Dat waren er wel twee te veel, volgens Ticketmaster, en zij hebben vervolgens weer twee tickets terug genomen (de ticketlimiet bleek 4 te zijn). Maar goed, er waren vier tickets over voor Adele!! Wel even nog negen maanden geduld hebben…

Been there, done that, got the picture!

De show

Ja, wat moet ik er van zeggen… Geweldig. Adele kan ontzettend goed zingen (ja duh…) en in het echt maakt ze ontzettend veel indruk. Een heel orkest erbij, de akoestiek van de Madison Square Garden erbij… en dan de enorme kracht van Adele’s stem… Nu was ik afgelopen weekend heel erg verkouden (nou ja, het was wel iets meer dan dat, ik had de afgelopen week een keelontsteking opgelopen – mijn immuunsysteem is niet zo best momenteel na alle medische ellende en alle medicijnen), en normaal gesproken loopt het water al snel uit mijn ogen bij een verkoudheid, maar bij dit concert zat ik meermaals met tranen in mijn ogen, en niet vanwege die verkoudheid… Het was zo mooi 🙂

Adele is ook best een kwebbelkont. Dat ken ik niet zo goed van concerten. Ik ben niet naar heeeeeel veel concerten geweest, maar Paul McCartney zei lang niet zoveel, en bij de Kings of Leon (in 2011 in Austin) zeiden ze helemaal niets… Adele had hele verhalen te vertellen. En dat was nog echt grappig ook. Emma zei al “I want to be BFFs with Adele” (Best Friends Forever) – ze kletst erg gezellig! Ze vertelde van alles, bijvoorbeeld over hoe haar moeder en vriendinnen reageerden toen zij voor het eerst ‘Someone like you’ hoorden:

… they cried. They always cry, but they cried just a little more than usual when they hear one of my new songs, so I knew this was a special one.

En dat maakt zo’n concert toch wel extra speciaal.

Waar blijft het filmpje?

En daar waar ik normaal gesproken nog wel eens een filmpje maak van een concert, deed ik dat nu niet. Waarom niet?
1) We hadden seats opzij, bovenaan, en dan zie je toch niet zoveel op een filmpje.
2) Ik wilde dit concert ZELF meemaken, helemaal. Ik had mijn vogel-verrekijker mee en daarmee heb ik zo’n beetje 90% van het concert van een stuk dichterbij gezien.
3) En ik dacht, er zijn vast genoeg filmpjes van het concert die het beter laten zien dan ik kon vanuit mijn positie. En dat klopt. Ga maar zoeken op internet…
Michiel heeft wel een paar filmpjes opgenomen, maar die moet ik nog knippen/plakken/uploaden en daar heb ik nu even geen tijd voor… Dat komt over een tijdje nog wel een keer op het blog!

Adele zong ruim twee uur zonder pauze. Dat is best veel, maar voor mij mocht het nog veel langer duren. Ze speelde heel veel nummers van haar album 25, maar ook van 21 en van 19 – en ook Skyfall (toch een van mijn favorieten – vooral die uithaal aan het einde was subliem live). Ze begon met “Hello”, “Send my love” en “Water under the Bridge” waren geweldig, “Rumour has it” en “Rolling in the Deep” kwamen langs (super!), en ook “Chasing Pavements”. Met “Set Fire to the Rain” kwam er water uit het plafond…

Kortom, het was hartstikke gaaf.

Heel bijzonder.

Blij dat ik er bij was.

Adele…

Adele…

Nog meer Adele…

En nog een keer!

Magisch, magisch, magisch. Dit was het absoluut waard. Ik heb genoten. En Michiel ook. En Emma en Corey ook…

NB: Nog wat toeristische feitjes. Madison Square Garden is supernetjes en hartstikke efficient, maar best duur (een biertje is 12 dollar, water is 6 dollar). Parkeren kan, maar is ook aan de prijs (duh, het gaat hier om Manhattan). Er zijn heel veel eettentjes rondom de Madison Square Garden, en het is ook zeer goed via het openbaar vervoer te bereiken.