Mijn cursus Marketing Strategy is een ‘writing course’. Dat is dus een cursus die schrijfintensief is. Elke student binnen Smeal heeft een aantal van dat soort cursussen. In mijn geval betekent dat een hoop schrijfopdrachten voor de studenten, en daarmee een hoop schrijfopdrachten voor mij. Dat is een hoop werk, en ik wil dat werk graag meer spreiden over het semester. Ik heb de afgelopen paar keer dat ik dit vak geef geprobeerd te varieren met de opzet van mijn cursus, om te voor elkaar te krijgen dat die opdrachten inderdaad gespreid worden.

Standaardidee: iedereen schrijft van alle casussen een essay

Nu kun je natuurlijk iedereen altijd een casus laten schrijven. Dan weet je zeker hoeveel werk je hebt. Voordeel: voorspelbaarheid. Nadeel: de studenten ervaren weinig vrijheid. Daarnaast wil ik liever niet elke keer 80 essays maar minder essays om na te kijken.

Mijn eerste plan: er zijn 5 casussen, kies er zelf 3 om een essag over te schrijven

Daarmee zijn de studenten meteen een heel stuk blijer, want ze krijgen de vrijheid om casussen te kiezen die het beste bij hunzelf passen. En ze hebben de vrijheid om de laatste periode van het semester ‘vrij’ te plannen van schrijfopdrachten als ze hun boeltje eerder inleveren. Dat is tenminste het achterliggende idee. Daarmee zou ik dan in plaats van 80 essays per keer, nu 80 x 3 essays / 5 casussen = zo’n 50 casussen per keer hoeven nakijken.

Maar dit was niet de praktijk. Wat er de afgelopen twee jaar gebeurde: de eerste casus wordt door amper 5 studenten ingeleverd, en de laatste casus wordt door praktisch iedereen ingeleverd, zelfs als ik mensen aanspoor om ‘vroeg in het semester’ in te leveren. Waarom? Een deel van de studenten zegt “ja, maar ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten, dus ik wilde eerst de eerste case discussie afwachten” (okee, fair enough) maar dan moet je niet ook nog eens de tweede laten liggen. Nee, studenten vinden ‘uitstellen’ een fijne strategie. Met als gevolg dat ik van casus 1 en casus 2 maar heel weinig essays krijg – typisch wel van zeer goede danwel zeer gemotiveerde (niet per se goede) studenten, en van casus 3, 4 en 5 typisch een hele berg. Mijn eigen workload wordt daarmee niet minder per casus aan het einde… Dat wilde ik dit jaar anders.

Mijn huidige plan: essay 1 is 1 pagina, essay 2 is 2 pagina’s etcetera

Ha! Briljant, al zeg ik het zelf. Incentive alignment (oftewel, het gebruiken van de juiste prikkels). Want naast, vrijheid, mogelijkheid tot uitstelgedrag en onzekerheid ten aanzien van verwachtingen, zijn studenten ook gevoelig voor workload (oftewel, hoeveel ze moeten doen). In mijn huidige syllabus geef ik de studenten nog steeds de vrijheid om 3 van de 5 casussen te kiezen (want vrijheid blijheid). Maar… ik zeg erbij dat de opdracht voor het essay steeds langer en moeilijker wordt naarmate we verder komen in het semester.

Dus, essay 1 voor casus 1 is op het oog relatief simpel en slechts 1 pagina, essay 2 vereist iets meer werk en is gericht op 2 pagina’s schrijven, essay 3 is nog wat moeilijker en is 3 pagina’s schrijven, en nu komt het, nog een zeer effectieve prikkel: essays 4 en 5 vereisen ook kwantitatieve analyse (!) en zijn dus respectievelijk 4 en 5 pagina’s lang. Want oh… wat hebben de studenten van tegenwoordig een hekel aan rekenen…

Resultaat

Ik ben best wel tevreden, dit werkt. Van de 80 studenten maar liefst 60 essays voor casus 1 binnengekregen. Dat zijn er veel meer dan ik verwacht had. En het is duidelijk, de studenten die het essay niet hadden ingeleverd, zijn voornamelijk zwakke studenten die niets doen verkiezen boven voorbereiding, of er de eerste week niet waren en deze setup niet hadden meegekregen (en die de syllabus ook niet hebben gelezen). Wat betreft de tweede casus, daarvan heb ik er maar liefst 66. En dat zijn nog steeds schrijfsels van 2 pagina’s, dus goed te doen. De volgende van 3 pagina’s verwacht ik bijna iedereen, en dan zit de grote berg casus-nakijkwerk er al voor een groot deel op.

Ik heb mijn eigen nakijkwerk dus nu redelijk beter gespreid, en ik kan dit beter aan dan een hele berg met casussen richting het einde van het semester. Overigens, mochten jullie denken dat de meute studenten er zonder ‘rekenwerk’ vanaf komt – nee, ook zij zullen in de besprekingen van de casus ook vrolijk mee moeten doen met de berekeningen. Daar zorg ik wel voor!