Ik had er al eens eerder van gehoord: een universiteit-breed initiatief georganiseerd vanuit Old Main – het domein van de President van Penn State: Penn State Reads. Het is een initiatief dat erop gericht is studenten aan het lezen te krijgen.

Gratis boek voor eerstejaars

Het idee van Penn State Reads is dat iedere nieuwe eerstejaars student een boek krijgt in hun welkomstpakket. Iedereen krijgt hetzelfde boek, en het idee is dat ze allemaal dat boek hebben gelezen voordat ze aan hun studie beginnen. Het wordt ook gecommuniceerd, en het doel is dat ook andere studenten en faculty datzelfde boek lezen. Dat is niet perse een roman – in het seizoen 2015-2016 is het een boek over fracking (dat is gas/oliewinning uit gesteente door middel van waterdruk).

Door het jaar heen worden er ook dingen georganiseerd rond dat boek heen. Denk aan filmvertoningen van reportages over het onderwerp of misschien een verfilming van het boek zelf, en ook integraties van het onderwerp in colleges. En – dat is ook wel eens voorgekomen – een meet en greet met de auteur. Wat wil je, als er ruim 10.000 boeken van je verkocht worden door zo’n actie, dan mag je ook wel een bezoekje brengen aan Penn State…

Vrijwilligers gezocht!

Nu krijgen wij heel, heel veel mailtjes met verzoekjes om vrijwilliger te worden voor universiteitsacties. Wil je meelopen in een (halve) marathon of ander loopevent in de buurt namens Penn State? Het kan. Wil je soep koken tijdens de ‘Souperbowl’ (wie maakt de beste soep?)? Dat kan. Koekjes bakken voor het goede doel? Uiteraard kan dat! Rond de feestdagen worden er altijd heel veel verzoeken gedaan voor donaties (geld, eten, cadeautjes voor kinderen of andere spullen). Meedoen aan natuurverzorging, aan de slag als vrijwilliger bij lokale scholen of sportverenigingen – het kan allemaal.

En zo komen er ook soms verzoeken binnen voor ‘committee’ werk. Ik zit al in een aantal commissies voor het departement (ik mag alle sollicitaties voor de nieuwe PhD posities doornemen), en voor het college (ik zit in het sustainability committee). Dus op zich doe ik het al goed.

The Circle van Dave Eggers

Maar nu kwam er een vraag voor het nieuwe programma committee voor Penn State Reads. Mijn aandacht was gegrepen: het volgende boek is namelijk The Circle van Dave Eggers. Ik heb dat boek een half jaar geleden gelezen (en snel ook, want het is een echte pageturner…). Heel erg interessant: het verhaal gaat over een net afgestudeerde vrouw die bij een Google/Facebook/Apple-achtige komt te werken. Op de ‘campus’ wordt haar hele leven overgenomen en deelt ze als snel alles in haar leven en geeft ze haar privacy op, tot afgrijzen van haar omgeving. Het is een dystopia, en een beetje een moderne versie van 1984 van George Orwell (toch echt wel een van mijn favoriete boeken).

Wat is de Wat

En ik heb meer boeken van Dave Eggers gelezen, o.a. zijn debuut (een autobiografie). Mijn favoriet is ‘Wat is de Wat’ uit 2006 (in het Engels: ‘What is the What’ – je verwacht het niet 😉 ). Dat boek is een biografie van Valentino Achak Deng, een Sudanese vluchteling die deel uitmaakte van ‘the Lost Boys’. Dat is een groep van 20.000 weeskinderen van wie de ouders veelal bruut zijn vermoord. Hun dorpen werden ingenomen of verbrand door de mujahedeen (strijdersgroep in Sudan). Ze moesten vluchten, en zijn uiteindelijk te voet naar Kenya gelopen – een reis van soms wel twee jaar lopen (!) door vijandelijk gebied met alle gevaren van dien (niet iedereen overleefde die reis, dat mag duidelijk zijn). Eindpunt: een opvangkamp voor vluchtelingen over de grens in Kenya, waar velen vervolgens jaaaaaaren hebben gezeten.

Een klein groepje kwam in aanmerking voor opvang in Amerika (zoals de hoofdpersoon uit dit boek) – en in dit boek wordt zowel verslag gedaan van het nieuwe, ook vaak pijnlijk problematische leven in Amerika, en uiteraard van de verschrikkingen in Sudan en onderweg tijdens de tocht van the Lost Boys. Ook heb ik dit hele dikke boek in slechts een paar dagen tijd uitgelezen (in 2007 al, overigens). Met tranen over mijn wangen. Ik lieg niet als ik zeg dat dit boek mijn perspectief over de vluchtelingenproblematiek heeft veranderd (maar dat terzijde). Ik raad dit boek van harte aan, vooral nu (maar dat terzijde).

Uit mijn boekenkast: allemaal Dave Eggers

Zeitoun

En dan heb ik ook een paar jaar geleden Zeitoun van Dave Eggers gelezen. Dat is nonfictie, over een Syrische Amerikaan (Zeitoun is zijn achternaam) die in New Orleans de orkaan Katrina over zich heen krijgt, en als immigrant het slechtste van de mens over zich heen krijgt. Ik ken verder weinig Syriers, maar ook dit boek heeft me veel geleerd over hun cultuur, en de uitdagingen waar zij mee te maken hebben. Ook dit boek raad ik van harte aan, vooral nu (maar dat terzijde).

Lang verhaal kort: ik heb me aangemeld, en zal in de komende maanden een paar keer vergaderen over de planning en invulling van het Penn State Reads programma van 2016-2017. Ik zal ook wel social media-gerelateerd lesmateriaal gaan ontwikkelen. Ik zit dus weer bij een boekenclub, maar dan anders. Ik hoop ECHT dat Dave Eggers ook naar Penn State komt, en als het aan mij ligt, ontmoet ik hem zelf ook.

(Wat een nerd ben ik stiekem he…)