Gisteren berichtte ik over het bezoek van Afra en Karina aan State College. Het hoogtepunt van die dag was het bezoek aan de regio rondom Bird in Hand. We hadden heel erg veel mazzel met het weer, het was zo’n graad of achttien met een stralende zon. De nacht van vrijdag op zaterdag was het echter heel koud geworden (nul…) en daarom was het zaterdag ook wat frisser.
Rondje omgeving
Omdat ik vrijdagavond en –nacht nog tot lang aan het werk ben geweest, en ook zaterdagochtend weer aan het werk moest, heb ik het ochtendprogramma gemist. Jammer… maar het was niet anders. Michiel heeft Karina en Afra meegenomen naar het Black Moshannon State Park in de buurt. Ze hebben daarbij Michiel’s fietsroute gevolgd. En wat zagen ze onderweg… een zwarte beer, een jonkie. Die stak de weg over. Wat een ervaring… die ik heb gemist, en daar baal ik best wel van! Helaas geen foto…
Bij Black Moshannon Lake
Vervolgens hebben ze nog de locatie gezien waar Michiel straks een deel van zijn producten gaat opslaan. En ze hebben nog Bellefonte bekeken. Daarna was het tijd voor een bezoek aan onze lokale supermarket – die op zich al erg indrukwekkend is en haast een toeristische attractie op zich.
Pumpkins halen!
Na de lunch zijn we naar Way Fruit Farm gegaan, een fruitboerderij met boerderijwinkel waar we destijds ook met Bert en Annet zijn geweest. Ze hadden daar het ‘pumpkin-festival’, wat onder andere inhield dat bezoekers met een wagen (platte kar achter een tractor) naar het pompoenenveld mochten rijden om daar hun eigen pompoen uit te kiezen en zelf te plukken. Nou, dat leek ons wel wat, aangezien we de volgende dag pompoenen nodig hadden voor het pumpkin-carving. En jawel hoor, we hebben twee mooie pompoenen gevonden! En nu we er toch waren… moesten we uiteraard twee zakken vol met nieuwe appels hebben. Heerlijk!
Pompoenen halen met de boerenkar
Dit is dus zo’n pompoenenveld (ik had er nog nooit eentje gezien)
Gezellig toch?
‘s Avonds: American Alehouse
Vervolgens zijn we nog uit eten geweest bij het American Alehouse, een van onze favoriete adresjes in State College. Er is daar ’s avonds vaak live muziek, en dat vind ik altijd erg gezellig. En het eten is altijd goed. Mijn favoriete gerecht (een broodje met kalkoen en appel) hadden ze voor de gelegenheid omgedoopt tot een pumpkin-versie: ‘Turkey in a pumpkin patch’ (kalkoen in een pompoenenveld) en laat nu Karina dat broodje hebben besteld. Superlekker!
En weer verder
De volgende ochtend, na het ontbijt, zijn Afra en Karina weer verder gereden. Op naar Buffalo, bij de Niagara watervallen, en dan via de Fingerlakes weer terug (in upstate New York) richting New York, waar ze nog een dag of zes zullen verblijven. Het was hartstikke gezellig om Afra en Karina hier te hebben!
Johanna goes USA! 
Leuk om je verslag te lezen.
Het waren hele gezellige dagen bij jullie.
prachtig plaatjes van afra en karina en erg leuk dat ze bij jullie geweest zijn. en wat een lieve foto , michiel zit er lekker warm tussen.
Ah, nu ben ik echt mega mega jaloers… Ik will ook beren zien
Ik ben ook mega mega jaloers…. Ik wil ook beren zien. Maar in bijna twee jaar tijd is me dat ook nog niet gelukt. Wel andere beesten, maar nog geen beren. Die staan nog op de verlanglijst!
Hé wat tof die pompoenen! 😀 Die beer is wel heel bijzonder zeg… Dat zeggen ze altijd toch, dat wanneer je een beer tegenkomt je meteen een foto moet maken 😛
Natuurlijk, als ik erbij was geweest had ik meteen een foto gemaakt… ahum… Ik weet het niet hoor. Zulke bijzondere momenten moet je niet altijd via een schermpje moeten binnenkrijgen denk ik… Ik hoop graag zelf ook een keertje zo’n beer te zien hier – maar niet te dichtbij!
Haha ja helemaal waar! In het moment leven noemen ze dat 😀
Wat dichtbij… IKKE NOOIT WEER !!!
Jaren geleden mussen ikke en Kees de Graaf ( als service mensen veur grote zeiljachten) noar Alsaka. Dit veur service wark op een zeiljacht van een klante van Huisman. Dit zol ongeveer anderhalve weke duren en de zundag hadden wij vrij en konden wat veur ons zelf goan doen. In Alska is er echt niet veule te doen qua toerisme. Wij hadden besleuten umme een bepoalde barg te beklimmen en over te steken, want an de andere kante van disse barg was een uutzicht op een gletsjer die met allemachtig grote stukken de zee in donderde. Dit leste woord van de veurige zinne kun ie niet anders omschriem. Dit ies donderd letterlek noar beneden met een enorm geweld. I mossen het wel treffen dat er weer zo’n stuk losraakte, maar dit gebeurde mit grote regelmoat werd ons verteld dus dit gingen wij doen.
Zoals gezegd mossen wij eerst de barg op en an de aandere kante was het uutzicht. Er was een pad wat de weg aangaaf dus vrij makkelek. Wij waren nog geen minuut onerweg de barg op en ik heure achte mij hard gefluuster : Herman… Herman.. Stil blief’n … links ..links.. niet bewegen… Dit was Kees die dit fluusterde noar mij. Ik kieke noar links en het harte sluug mij wel zes keer over. Ik stond oge in oge mit een brune bere zo groot as ikke zelf. Allemachtig wat schruk ik. De bere sond echt niet meer as 5 meter van mij of !!! Wat was ie van plan? As een bere in het veurjoar uut de wintersloap kump hef ie honger dat was ons al ie verteld. Wat er oe dan deur de kop schut… Hard weglopen wordt hem niet want zo’n ding rent harder as ikke en lange Kees samen ( Lange Kees is 1.95 meter dus lange bien’n ) maar van een bere win ie het niet. Vechten met zo’n dink ? Dat verlies ie ook al bin ie met zien tweeen. Hoe is’t of elopen? Vrij éénvoudig. Wij schrukken enorm. De bere waarschijnlek ook van onze koppen want die liep deur noar beneden al grommend en ging noar het riviertie wat er beneden stroomde. Wij volgden hem ( op grote afstand) en zagen dat hij mit een flinke mep met die berepoten een zalm uut dat riviertie sluug zo op de kante en die vrat die lekker op. As wij die tik ehad hadden van die bere dan had ik dit waarschijlek niet e typed.
Dus of het now een brune of zwarte, gele of witte bere is,ik hoeve zo’n dink niet weer te zien binnen 50 meter afstand.En dan nog het liefst achte prikkeldroad. Doarumme eindig ik mit de beguntekst :
Wat dichtbij… IKKE NOOIT WEER !!!
Pingback: Winterplaatjes in Black Moshannon State Park | Johanna goes USA!
Pingback: Bezoek van Loek en Afra! | Johanna goes USA!