Dit is een serie verslagen over onze reis naar India. Ik heb eerder de aanleiding, de heenreis, onze twee dagen in Delhi, onze dag in Jaipur en ons bezoek aan de Taj Mahal in Agra beschreven.

Nadat we uit Agra terugkwamen zou de volgende dag de driedaagse bruiloft dan eindelijk beginnen. Voordat we die nacht in bed lagen, hebben Jess, Emma en ik ons ‘dansje’ nog even geoefend. Dat moest nog even, want we moesten de dag erna natuurlijk optreden!

Eerst: kleding ophalen!

Maar eerst moesten wij meiden op zondag nog onze kleding ophalen. We gingen eerst nog met Christy de hort op, want zij moest ook nog in een sari gestoken worden. Daarvoor gingen we naar een warenhuis dat zowel sari’s, kurta’s, meer westerse kleding, schoenen, sieraden, en zelfs bruiloftsgoed had. Natuurlijk gingen we heen met het idee dat alleen Christy kleding nodig had; uiteindelijk kwam iedereen met een tas spullen naar buiten… Betsy had een stofje gevonden voor kussens voor de babykamer, Jess vond een mooie sari, en ik had ook een sari en een paar schoenen gevonden… (ja ik weet het.)

Daarna moesten we nog onze eigen voorgestikte sari’s en kurta’s ophalen. Om beurten pasten we alles, en werden we op professionele wijze weer in onze sari’s gestoken (mooooooi!). Zoals verwacht moest aan de helft nog wat gebeuren, en dat kon vrijwel meteen gebeuren. Voor de laatste, wat grotere wijzigingen hadden ze een uurtje nodig, en gedurende dat uur zijn wij met de jongens gaan lunchen, die inmiddels ook onze kant op waren gekomen.

Cricket!

De jongens hadden die ochtend ‘vrij’: zij zijn (volgens mij na een dansrepetitie) naar een nabijgelegen park gelopen en daar een cricketwedstrijd bekeken. Cricket is DE nationale sport in India – ik merk dat aan ook mijn collega’s op Penn State: is er cricket voor, dan slapen die jongens maar een paar uurtjes…  Nu is cricket niet eenvoudig, duurt een wedstrijd eeuwen en zijn de regels best ingewikkeld – dus de jongens hebben hun eigen regels afgeleid. Het hoort er wel bij, cricket in India!

Lunch bij Angan

Wij zijn met z’n allen bij een Indiase fastfoodketen gaan eten. Bestellen aan de ene balie, nummertje in de gaten houden, deel 1 bij balie 1 ophalen, deel 2 bij balie 2 ophalen, etc. De prijzen lagen zo laag dat wij dachten dat het allemaal snacks waren… en dus hebben we veel te veel besteld. Maar wat was het weer allemaal lekker!

Daarna: klaarmaken voor de verloving!

Nadat we weer in het hotel kwamen hebben we het dansje nog een keer geoefend, dit keer in de Indiase kleding. Die broek maakte het vooral een uitdaging (“als we er maar niet uit knappen”), maar het ging uiteindelijk allemaal goed. Het verlovingsfeest zou in ons hotel zijn – dat was makkelijk, we hoefden daarna nergens meer heen.

Vlak voor het begin van het feest kwam Priya naar onze hotelkamers toe – zij moest immers even wachten totdat zij haar entrée zou maken – en dat gaf ons de kans om alvast kennis te maken, in het echt dit keer (ik had haar al een paar keer gesproken via Skype). Ze is echt prachtig, en had ook nog eens een prachtig ensemble aan (formeel: choli/blouse met lehenga, dat laatste betekent ‘rok’) – die ze ook nog eens zelf had ontworpen (ze is fashion designer – vind ik leuk!).

Het belang van de verloving in hindoe huwelijken

Het gaat allemaal anders dan wij gewend zijn… en ook zijn de verschillen in India groot. Pranav en Priya hebben een hindoe huwelijk, en dat brengt tradities met zich mee. Het klinkt wat raar: een verlovingsfeest twee dagen voor de bruiloft. Dat komt o.a. uit de traditie van gearrangeerde huwelijken. Vroeger (en nu soms nog) was het normaal dat de ouders onderling afspreken dat de jongen en het meisje gaan trouwen, en vaak zien ze elkaar dan voor de eerste keer op de verloving – die dan maar twee dagen voor de bruiloft is. Daarbij was het vroeger ook nog eens zo dat de bruid tijdens die verloving en ook nog eens tijdens de bruiloft haar gezicht niet laat zien – dat kwam traditioneel pas de dag na de bruiloft. Gelukkig zijn de tijden nu anders.

Pranav heeft Priya eerder ontmoet, en hij heeft haar heel veel gesproken voorafgaand aan de bruiloft (en ook gezien), en hoewel hun ouders wel invloed hebben gehad in het matchingproces hebben zowel Pranav als Priya ook zelf een beslissende stem gehad of ze al dan niet met elkaar verder zouden gaan. Ze hebben een paar maanden voor de bruiloft ook een soort ritueel gedaan (uitwisselen van zoetigheden, de zogeheten ‘Rokka’, voor-verloving) waardoor het duidelijk werd dat ze allebei voor elkaar zouden kiezen.

Tilak en Godh

Toch blijven veel tradities bestaan, en zo is er het verlovingsfeest, de “Tilak en Godh ceremonie”. Dat bestaat uit een aantal zaken. De ‘Tilak’ ceremonie is waar de bruidegom een ‘stip’ op het voorhoofd krijgt (een soort kleurstof met een paar rijstkorrels), traditioneel door de vader van de bruid, als goedkeuring voor het voorgenomen huwelijk, door de mannen van de familie van de bruid. De bruidegom krijgt veelal veel enveloppen (met geld).

De Godh ceremonie is een onderdeel voor de bruid, waarbij de bruid allemaal geschenken krijgt van vrouwelijke familieleden (waaronder heel veel kinderspeelgoed; uiteraard is het de bedoeling dat je snel zwanger wordt na je huwelijk). Ook wordt de bruid heel veel zoetigheden ‘gevoerd’. Ze krijgt dan ook een hoop juwelen van de familie van de bruidegom omgehangen. Het is een soort goedkeuring van de vrouwen van de schoonfamilie. Allemaal traditie…

Dansjes!

Hoe het precies zit met de match met de tradities weet ik niet, maar de moderne hindoe huwelijken hebben ook een aantal dansopvoeringen. Zowel door het bruidspaar (aan het einde) en door de families van de bruid en bruidegom opgevoerd. Zo deden Pranav’s zus en zwager een dansopvoering, de beide moeders deden een dansopvoering, en ook deden de neven en nichten van Pranav een dansopvoering (in totaal zo’n 8 voorstellingen). En ja, ook wij stonden op het programma…

Wij wilden Pranav absoluut niet teleurstellen, en het ergste was dat wij temidden van honderden mensen een flater zouden slaan… dus wij hebben veel geoefend. Toen het uiteindelijk onze beurt was, gingen we het podium op… allemaal in kurta-blouse en payama-broek, heel erg Indiaas allemaal… Zenuwen!!

Onze voorstellingen werden als een soort ‘verhaal’ aan elkaar gepraat. Ons onderdeel werd geintroduceerd als ‘zelfs in Amerika doen ze aan Bollywood – en hier zijn Pranav’s Amerikaanse vrienden die dat laten zien’. Het eerste stuk, door ons meiden (Emma, Jess en ik), ‘Desi Looks’ gaat over hoe blanke (“fair-skinned”) jongens verleid worden door onze Indiase looks – oorbellen, heupwiegen, dat is allemaal te zien in het filmpje. Het tweede stuk, door onze jongens (Charlie, Peter en Michiel, gaat over hoe iemand een alcoholist wordt genoemd terwijl hij nooit drinkt – met een gastoptreden van Pranav zelf; ook dat is te zien in het filmpje hieronder. Dan komen wij meiden weer op het podium en beginnen wij met Gangnam Style die uiteindelijk uitmondt in een Punjabi Style versie, met veel meer schouderbewegingen (en gloeilampen inschroeven, zo noemden we het).

Uiteindelijk ging het fantastisch. Het publiek werd helemaal enthousiast: dagen nadien hoorden we nog hoe leuk ze het hadden gevonden dat wij de boel hadden ingestudeerd. En zo heel erg ‘Bollywood’! (“We wisten niet dat je dat in je had!” “So much fun!”). Het was een hele belevenis. Uiteraard was de dansopvoering van Priya en Pranav het hoogtepunt van de avond, laat dat duidelijk zijn – daar gaat het uiteindelijk om.

Na de dansopvoeringen werd er gedansd op de dansvloer, en was er een buffet. Ik heb daar weer volop van gesmikkeld – Indiase mango’s! – Michiel niet zo; hij voelde zich echt niet lekker en moest even rusten. Het was absoluut gezellig, en een hele belevenis! Na wederom een mooie dag, vol nieuwe indrukken, lagen we ‘s avonds voldaan in bed.