Hoewel ik wel vaker voor langere periodes in het buitenland heb gezeten, ben ik nog nooit bij een buitenlandse huis- of tandarts geweest (OK, een keertje een Italiaanse campingarts voor een blaasontsteking, maar in ieder geval niets structureels). Michiel en ik hebben hier inmiddels een huisarts, en sinds een paar dagen heb ik ook een tandarts. En die pakt de zaken heel erg anders aan dan ik gewend was in Nederland!

Ergens terwijl ik op die tandartsstoel lag, kon ik het schema van de praktijk zien. Ik zag dat ze me hadden ingepland voor anderhalf uur! Dat kon niet kloppen, dacht ik. Maar inderdaad, ik was er om drie uur, en pas om kwart voor vijf stond ik pas weer buiten! En dat terwijl ik in Nederland binnen het kwartier vaak weer buiten stond!

Eerst: Intakeproces

Eerst moest ik, zoals ook bij de huisarts en de chiropractor het geval was, een stapel formulieren invullen. Personalia en verzekeringsgegevens en werkgeversdetails. Dan gezondheid. Heb ik ooit last gehad van X (X kan zijn hartkwalen, aids, kanker, asthma, maar ook hoofdpijn en eczeem) – en dat dan een keer of vijftig. Allergieen, medicijnen die ik slik… allemaal op papier. Invullen hoe vaak ik tanden poets en flos (en ondertekenen, he, niet liegen!). Heb ik ooit een beugel gehad? (nee) Grappig, ik moest aan het einde ook invullen wat ik zou willen veranderen aan mijn lach (!?). Eh… de frequentie, wellicht?

Vervolgens kwam er ook nog een ‘intake interview’ met een praktijkassistente waarbij die hele vragenlijst werd besproken. Waaruit dan de conclusie kwam dat er eigenlijk niets raars was, behalve dan mijn overgevoeligheid voor een ingredient van een bepaalde tandartsverdoving (die ze waarschijnlijk hier niet gebruiken). Ze zouden het uitzoeken…

En dan: foto’s maken

Vervolgens kreeg ik datzelfde interview nog eens met de mondhygieniste. En daarna werden er foto’s gemaakt. Hoewel ik mijn foto’s uit Nederland samen met mijn tandartsdossier netjes had meegekregen en bij mijn nieuwe tandarts had ingeleverd, moesten er tig nieuwe rontgenfoto’s worden gemaakt. Dat deed de mondhygieniste. Bij mijn tandarts in Amersfoort, die dat sowieso al veel vaker deed dan die prutser van een tandarts uit Vollenhove die ik daarvoor had, waren dat twee overzichtsfoto’s. Bij deze Amerikaanse tandarts werden er 18 foto’s gemaakt (ik heb meegeteld). En vervolgens nog een zestal foto’s van mijn tanden met een normale camera met macrolens. En een foto van mijn ‘lach’ (dus een foto van mijn lachende hoofd, als ware het een portretfoto). De hele exercitie duurde volgens mij haast net zolang als mijn trouwfoto’s…!

En toen: de boel in het systeem zetten

Deels met behulp van mijn Nederlandse tandartsdossier, de nieuwe foto’s, en observatie in mijn mond, werden alle tanden in mijn nieuwe tandartsdossier gezet, ook weer door de mondhygieniste. Hier zit een vulling, deze verstandskies is getrokken, hier is een wortelkanaalbehandeling geweest… dat soort dingen. En dat per tand. Dat duurde even, want er is best veel in mijn mond gebeurd de afgelopen jaren. En ik heb best veel tanden.

Vervolgens: controle

En toen kwam de controle, ook nog steeds door de mondhygieniste. Elke tand nakijken op gaatjes en andere ellende (resultaat: niets aan de hand). En vervolgens het tandvlees nakijken: bij elke tand, binnen EN buitenland, drie prikjes in het tandvlees. Gaat het bloeden, dan heb je suboptimaal gezond tandvlees. Dit gaat uiteraard allemaal, per tand geadministreerd, in de computer. Vervolgens ook de aangroei van tandsteen en eventuele plak-ophopingen in de computer zetten.

En toen: schoonmaken

Daarna ging de mondhygieniste mijn gebit schoonmaken. Eerst met een haak met de hand daar waar nodig is de boel schoonkrabben (deed mijn tandarts in Nederland met een apparaatje). Daarna de boel polijsten en flossen. Duurde lang joh!

Daarna: de tandarts komt ook nog even langs

En daarna kwam de tandarts pas. Die stelde zich voor, en bekeek vervolgens de foto’s en mijn gebit. Beetje gesprekje met de mondhygieniste… Jullie zullen onderhand denken, als je ruim anderhalf uur binnen hebt gezeten, dan zal die tandarts vervolgens met grof geschut de boel onderhanden genomen hebben. Nee… niet echt. Hij was onder de indruk van het werk dat mijn vorige tandarts heeft afgeleverd (pluim voor Joanna Karowiec in Amersfoort!), hij zei het wel drie keer… En nee, niets aan de hand!

Tot slot: de rekening voor dat alles

Ruim anderhalf uur verder was ik dan eindelijk klaar. En wat waren de kosten van deze ervaring? 16.20 dollar (van een totale rekening van 170.00 dollar – de verzekering betaalt de rest). Dat had ik niet verwacht, ik zag de meter al oplopen toen ik in die stoel zat. En met een gebit dat nog nooit zo grondig is geschraapt, zonder pijn of wat dan ook, en blij dat ik nieuwe tandarts heb, die ook mijn oude tandarts goed vond, stond ik weer buiten!