Voetbal kijken in Amerika is een hele belevenis. Sowieso is sport kijken in Amerika heel anders dan in Nederland, dat heb ik gezien bij de Superbowl en ook tijdens het Blue-White weekend (allebei American football). Gelukkig doet Amerika ook mee aan het wereldkampioenschap, hebben ze de eerste wedstrijd zelfs gewonnen, en dus vinden ze het interessant. Overigens, voetbal hier is grotendeels een vrouwensport (of gemixed): het Amerikaanse vrouwenteam doet het aardig goed internationaal, heb ik me laten vertellen. Maar goed, het WK is belangrijk voor ons Nederlanders, en dus krijg ik ook voldoende voetbal mee. Ook al heb ik zelf geen big-ass-TV met sportkanalen erop. Hoe krijg ik dan het voetbal mee? Op verschillende manieren:

Big screen op de Marketing Science conferentie

Natuurlijk, de belangrijkste wedstrijd voor ons Nederlanders in de groepsfase was Nederland-Spanje. Gedurende die wedstrijd zat ik in Atlanta, op de Marketing Science conferentie. Nu begrijpen de conferentie organisatoren ook wel dat je die voetbalwedstrijden gewoon in je schema moet inplannen, dat je een beamer met scherm en bijbehorende bier en snacks moet regelen (ja, echt). En gedurende de wedstrijd NED-SPA zaten er dus zo’n 20 Nederlanders (inclusief een aantal Belgen-die-in-Nederland-werken en die we dus meerekenen) mee te kijken. Plus zo’n 80 anderen 🙂

Op Marketing Science hadden we een Belg nodig om wat Oranje aan te brengen (dank je Maarten!!)

Op Marketing Science met vele anderen de eerste helft NED-SPA kijken

Nu was er een complicatie. De presentatie van Arjen, mijn zeer gewaardeerde en vers gepromoveerde voormalig kamergenoot uit Tilburg (Gefeliciteerd!!! Nog maar een keer!!!), had zijn sessie precies tijdens de tweede helft. Dilemma… Als ex-roomie kan ik het simpelweg niet maken om dan niet te komen. Dus Mark (ook ex-Tilburg) en ik gingen vol goede moed naar de sessie van Arjen (waar het overigens akelig leeg was) – naast Hannes (ook Tilburg) en een PhD student uit Amsterdam, en later nog een commissielid van Arjen, een collega uit Amsterdam en misschien nog een verdwaalde conferentiebezoeker waren er geen anderen. Logisch, gegeven de concurrende sessies (de NED-SPA wedstrijd)… Ach, in dat soort tijden leer je wie je echte vrienden zijn…

Bewijs: ik was er echt tijdens Arjen’s presentie (gedurende de tweede helft van NED-SPA)

Of juist niet. Want ik zat echt wel met de liveblog van NuSport.nl en de NOS op mijn laptop half-half naar Arjen te luisteren. Mijn excuus: ik ken zijn onderzoek vrij aardig – ik was immers jarenlang zijn kamergenoot en we hebben zijn onderzoek zeer vaak besproken. Wat was ik een waardeloos publiek, zeg… Maar omdat ik de wedstrijd toch ook half volgde gaf ik de stand door. 2-1, later 3-1, toen 4-1, 5-1… Nu gebeurt 4-1 en 5-1 niet zo vaak. En op een conferentie geef je vaak aan hoeveel minuten je nog hebt. Arjen leek te denken dat hij nog 4 minuten had op een gegeven moment. En even later 5 minuten… haha 🙂 Sorry Arjen, uit de grond van mijn hart: ik zal het nooit meer doen. Volgende keer heb je mijn volledige aandacht 🙂

Sportcafe op het vliegveld

Zaterdag, toen we terugvlogen van Atlanta naar State College, was de wedstrijd Engeland-Italie te zien. En dat beloofde ook wat. We hadden Paola bij ons, een Italiaanse modeling onderzoeker (Wisconsin) bij ons, en die wilde de wedstrijd absoluut zien (en wij ook). Wij hebben de terminal afgezocht naar goede TVs en we kwamen uit bij Buffalo Wild Wings. Ze hadden daar niet alleen voetbal aan staan, maar ook tegelijkertijd golf, baseball, ijshockey en basketbal (gelukkig stond het geluid op voetbal). En daar hebben we de wedstrijd gezien. Grappig: ik was bovengemiddeld enthousiast (dat ligt niet aan mij maar aan de rest van de Amerikanen om mij heen) en Paola was als enige helemaal gedreven. Raar, doelpunten vieren in je eentje!

ITA-ENG kijken op het vliegveld op Atlanta

Streaming op kantoor 

Gelukkig hebben we een breed IT beleid en is het prima om voetbalwedstrijden via internet te kijken. Niet alle wedstrijden zijn ‘gratis’ of zonder abonnement te krijgen, maar de wedstrijd Nederland-Australie wel. Die is voor de Amerikaan niet zo belangrijk, dus die kan ik via het sportnet ESPN gewoon kijken. Afgelopen woensdag heb ik die wedstrijd dus online gekeken, tijdens mijn lunch. Helaas liep Radio 1 met langs de lijn maar liefst een minuut voor met commentaar op mijn livefeed, dus Jack van Gelder moest ik missen. Ook erg: tijdens de wedstrijd kreeg ik via Facebook te horen dat de 2-2 was gevallen, terwijl ik dus ruim een minuut achter liep!! Spoiler alert!!

Sportcafe Champs in State College 

De wedstrijd Amerika-Ghana hebben we met een clubje gekeken in een sportsbar in State College, Champs. Ik heb nog nooit zoveel TVs bij elkaar gezien. Ik denk dat er misschien wel 50 hingen. Echt, belachelijk haast, Alles afgestemd op de wedstrijd, je weet dan echt niet meer waar je kijken moet. Ik kwam om vijf voor 6 binnen, en we hadden nog geen tafel toen Amerika na 42 seconden scoorde – echt, de hele tent stond op z’n kop. Een uur later, toen het na de 1-1 uiteindelijk tegen het eind van de wedstrijd alsnog 2-1 werd (komt dat toevallig door de Duitse trainer…?) schreeuwde iedereen het uit.

Hoeveel televisies kun je kwijt in een sportsbar? Bij Champs zijn het er naar schatting 50…

Ik moet daar niet over oordelen, maar ergens denk ik ‘onzin’. Alsof Amerika zo goed speelde (not really). Alsof die mensen hier ooit meer dan twee voetbalwedstrijden hebben gezien (not really). Alsof ze weten wie de trainer is (ik wel) en of ze een paar spelers kunnen opnoemen (zelfs ik kende Altidore en dat ie in de Nederlandse competitie heeft gespeeld – vraag me niet waarom want dat soort kennis heb ik liever niet). Maar goed, Amerika is zwaar nationalistisch als het om sport gaat. Laat ik het maar ‘aandoenlijk’ noemen.

Grappig: Amerikanen moeten echt de basics over voetbal nog leren. Op de radio hoor ik echt hele basale dingen uitgelegd worden (Radiopresentator 1: “Do you know how many World Championships there have been so far?” Radiopresentator 2: “Err… about 40?” – duh… alsof we dat grapje al 160 jaar doen, het is niet elk jaar hoor!!). En ze doen alsof ‘Murica’ (America liefkozend) helemaal top is… nou… nee.

Maar het zou voor de gezelligheid, en de betrokkenheid (en daarmee ook de afstemming van de TVs in de sportsbars op voetbal) goed zijn als ‘Murica’ doorgaat na de groepsfase. Ook al zitten ze in de Group of Death. Want dat hebben ze hier wel door!

Gelukkig helpt Heineken een beetje mee om de Amerikanen wat voetbalkennis bij te brengen (rechts). Ook handig voor mij: zo weet ik nu dat een kopbal een ‘header’ is (wist ik niet).