Om een green card aan te kunnen vragen (waardoor Michiel dan een werkvergunning kan krijgen), moeten wij een hele hoop formulieren invullen. Voor één van die formulieren is een medische check nodig. En die hebben we, na 4 keer naar arts en ziekenhuis te zijn geweest, nu achter de rug.
Deel 1: een afspraak maken
Direct nadat we hoorden dat mijn ‘labor certification’ proces was afgerond en goedgekeurd, waardoor we dus naar de volgende fase van de green card aanvraag konden, hebben we meteen een afspraak gemaakt met de arts. Niet dat dat zomaar een arts is, nee… dat moest speciaal een ‘civil surgeon’ zijn, aangesteld door de immigratiedienst van de overheid. En daar is er gelukkig eentje van in State College (maar helaas is er maar eentje). En die had pas na zes weken tijd… Ik moest uiteraard wel persoonlijk langs komen om ons in te schrijven en een afspraak te maken, dat ging natuurlijk niet over de telefoon!
Deel 2: bloedonderzoek
Daardoor hadden we wel alle tijd om alle andere formulieren in te vullen, en om ook naar het ziekenhuis te gaan voor een bloedonderzoek. Want er moet worden onderzocht of je geen besmettelijke ziektes hebt. Ze checken op syfillus, gonorroe, HIV, en nog meer andere ellende. Dat hebben we geen van beide, maar goed… Wederom, in persoon langs het laboratorium geweest.
Deel 3: tuberculose test
En toen moesten we weer langs de arts voor de tuberculosetest. Dat is een test waarbij ze een testmiddel (een ‘marker’) net onder de huid spuiten. Tussen de 48 en 72 uur erna valt de uitslag af te lezen. Is er een verharding te voelen, dan heb je (mogelijk) tbc of tbc gehad, en komt er een vervolgonderzoek met röntgenfoto’s. Uiteraard moest dit ook in persoon, en duurde het ruim een half uur voordat we aan de beurt waren…
Deel 4: de afspraak met de arts zelf
En toen kwam de afspraak met de arts zelf. We moesten uiteraard eerst wachten – we zaten aan het einde van de dag, en er was wat vertraging opgelopen. We hadden ons goed voorbereid: inentingenkaart van vroeger mee (plus vertaling: wat is DKTP in het Engels bijvoorbeeld…), tropische inentingenkaart mee, bewijs van de griepprik van laatst meegenomen, en voor de zekerheid ook het medisch dossier mee… En natuurlijk hadden we het formulier meegenomen, al zoveel mogelijk ingevuld.
Die inentingsbewijzen zijn erg belangrijk gebleken: als je niet kunt bewijzen dat je de juiste, en voldoende recente inentingen hebt gehad, dan zet de arts ze ter plekke en kun je dat meteen afrekenen. De kosten daarvan kunnen stevig oplopen. Gelukkig hebben onze moeders die papieren altijd netjes bewaard, en konden we ze overleggen. En dankzij onze huwelijksreis naar Zuid-Afrika hadden wij een recente update gehad van de DTP-prikken (en tegen voordelig Nederlands tarief afgerekend) waardoor wij geen kinderziekte-prikken erbij hoefden. De griepprik hebben we laatst via mijn werk gehaald – als dat niet het geval was geweest, hadden we die nu alsnog gekregen (tegen betaling, uiteraard).
En tijdens de afspraak zelf? Gewicht, lengte opgemeten, bloeddruk en hartslag opgemeten, medische historie inclusief huidig vitamine en medicijngebruik besproken, ziektes in de familie, huidig rook-drink-sport-eet-verteringspatroon onder de loep, luisteren naar het hart en de longen, voelen of de milt en de lever aanwezig zijn, reflexen in knieen en ellebogen testen… en dat was het zo’n beetje. Daarna even wachten, de boel afrekenen, en we kregen onze formulieren in een verzegelde envelop weer mee.
Het rare van dit alles is dat je alleen voor een permanent residency aanvraag zo’n medische check moet doen. Dat terwijl ik al 10 maanden in dit land rondloop… Heel veel anderen komen pas jaaaaren later aan zo’n green card procedure toe, en al die tijd mogen ze zonder zo’n medische check rondlopen (wat ik logisch vind overigens). Wat dan de toegevoegde waarde is van zo’n medische check voor ons, op dit moment, is mij een raadsel… Behalve dan de omzet voor laboratorium en arts dan. Want uiteraard gaat dit niet via de verzekering.
En wat kostte dat grapje?
Bloedonderzoek: 80 dollar
TBC test: 60 dollar
Medische check: 180 dollar
En dus zijn we voor 320 dollar per persoon, en 640 dollar voor ons twee, klaar wat betreft de medische check. Ter vergelijking: een collega van mij (uit India) was minder gelukkig, die kwam op 1000 dollar per persoon uit… wij mogen in onze handen knijpen!
Johanna goes USA! 
Kunnen ze hier in Nederland een voorbeeld aan nemen.
Nu weten jullie wel zeker dat je gezond bent!
Klopt het dan dat alle immigranten zooooveel geld hebben dat ze dit allemaal kunnen betalen? Ik snap er geen snars van. Dat moet wel deels illegaal zijn.
Immigreren naar Amerika kost in de regel inderdaad best veel geld. Wij hadden mazzel bij de medische check… maar gisteren heb ik ook twee checks uitgeschreven voor in totaal 2140 dollar voor de volgende fase. En we hebben al duizenden dollars kosten gemaakt voor de H1B papierwinkel.
De grenscontrole van de VS is erg intensief. Ik denk niet dat je kunt stellen dat heel veel mensen illegaal zijn, vanwege de kosten. Je kunt, als immigrant, worden ‘gesponsord’ door bijvoorbeeld familie in Amerika, of de werkgever betaalt een deel (is bij ons ook deels geweest – en nog hebben we tig kosten). Maar het overgrote deel betalen we zelf, waarbij ik voor Michiel betaal.
Nu, het valt allemaal niet mee hoor! En vervelend dat jullie komende maanden niet terug kunnen. Die tandarts, daar voel ik in mee, heb zelf de afgelopen jaren 5 apexbehandelingen gehad, maar dus niet zo ver het bot als bij jou!
Reactie van mij op de bladblazer: je oude tante werkt al een paar jaar met zo’n ding: ik heb namelijk een “bos” voor de deur.
Johanna geef me je gewone e-mail adres eens of dat van Michiel, als je wilt, is iets minder openbaar dan dit.
Kom net terug van buiten, weer eens blad vegen, een paar uur per week deze maanden.
groetjes Mieke
Pingback: Naar de dermatoloog | Johanna goes USA!
Pingback: New York, New York! – deel 2: Ellis Island | Johanna goes USA!