Afgelopen zondag ging ik naar de slagingsceremonie van het Smeal College of Business. Dat heet hier ‘Commencement’ (wat raar is, “to commence” betekent ergens aan beginnen, terwijl dit toch een afsluiting is van een periode in het leven van veel studenten. Elk jaar vragen ze een aantal leden van de faculty om heen te gaan. Vorig jaar ben ik niet geweest (te druk), en dit jaar was ik best benieuwd. En dus ging ik op zondagochtend voor acht uur ’s ochtends al op weg naar het Bryce Jordan Center voor de Commencement Ceremony.

Academische toga aan!

Ik moet natuurlijk wel in stijl gekleed gaan. En dat betekent in dit geval een officiele professorale toga. Zo’n ding behoor je in Nederland en elders in Europa pas te dragen als je ‘full professor’ oftewel hoogleraar wordt. Hier in Amerika word je geacht bij je promotie ook al zo’n toga aan te hebben (dat mocht ik dus niet, en dat was prima). Bij een gelegenheid zoals de graduation ceremonie moet ik, als representant van het Smeal College of Business, wel zo’n ding aan. En dus hebben ze een zwarte huur-toga geregeld, compleet met blauw-witte sjerp (lijkt meer op een raar soort capuchon, maar goed) en een vierkante professorpet met gouden kwastje.

Ik mag het waarschijnlijk niet zeggen, maar wat een raar ontwerp zeg. De toga zelf, van hele dikke stof met fluwelen details, zit als een hobbezak. Om de capuchon goed om te doen moest ik echt eerst studeren… zo? Andersom? Waar moet ie vast? Totaal niet logisch. En die muts zit ook vreemd… Het zal er wel mee te maken hebben dat het een huurding is. Normaal gesproken hebben officiele toga’s de kleuren van de discipline en van de school. Ik heb een algemene, dus ik heb zwart (kleed normaal af, maar niet als het onderliggende model ‘hobbezak’ is), opgeleukt met de Penn State kleuren (blauw-wit). Kon minder, echt… ik heb toch lelijke combinaties zien langskomen ondertussen!

Het hoe en wat van een academische toga – via PhD Comics, door Jorge Cham

Ik en mijn professorpet. Ik heb een zwarte toga aan met een wit-blauwe capuchon

Achter de schermen…

Sommigen (zoals op de foto hierboven) hebben andere kleurtjes aan, dat hangt af van hun universiteit en van hun richting. Op de foto hierboven staat iemand met een blauw-witte capuchon – die van mij was precies zo. Ik had ook drie strepen op mijn mouwen (dat geeft aan dat ik een PhD graad heb behaald).

De studenten zelf hebben een weggooi-versie van zo’n toga aan… is in Nederland ook geen traditie. Maar het ziet er wel leuk uit allemaal.

De ceremonie is in het Bryce Jordan Center… een groot evenement

De ceremonie zelf

Was een lange zit. Nadat alle studenten waren gaan zitten (pakweg een duizend of zo, misschien nog wel meer) moesten wij als faculty ‘in optocht’ opkomen. En uiteraard hadden wij als faculty het ‘voorrecht’ om op de eerste rijen te zitten (met als gevolg dat ik vaak andersom wilde zitten om te kijken welke studenten waar zaten). Het geheel had een hoop sprekers met hun toespraken, maar het grootste onderdeel was het oplezen van alle namen van al die studenten die allemaal, een voor een, op het podium kwamen om alle hoge heren een hand te geven. En dat duurde, en dat duurde… want al die duizend studenten kwamen voor ons langs op het podium. Overigens, Penn State geeft deze lente ruim 13.000 diploma’s uit… die duizend is dus maar een klein deel!

Programmaboekje met namenlijst

Voordat een departement aan de beurt was, werd er een student speciaal naar voren gehaald – dat heet hier de ‘student marshal’ – die in het zonnetje werd gezet. Dat is dan vaak een hele goede student die heel veel awards heeft gehaald, top of the class, dat soort dingen. En daarna begon dus het ‘langs lopen en handen geven’, waarbij alle namen van alle studenten werden opgenoemd.

De student marshal met professor Baumgartner (links) en professor Ding (rechts)

Maar het was best leuk om te doen. Ik schat dat er zo’n 50 studenten van mij op het podium stonden. En die zijn nu allemaal gediplomeerd (bachelor), allemaal in ‘cap and gown’ en allemaal supertrots. Hun diploma krijgen ze overigens met de post opgestuurd…

Hier zitten een aantal van mijn studenten tussen. Op de eerste rij natuurlijk!