Het afgelopen weekend waren wij in New York. Wij gingen onder andere met de ferry naar het Statue of Liberty en Ellis Island. Om het vrijheidsbeeld in het echt te zien was absoluut indrukwekkend.

Ellis Island

Maar wat ik echter heel veel interessanter vond, en voor mij de reden om ook maar naar het Statue of Liberty te gaan, was Ellis Island. Ellis Island is het eiland waar tussen 1892 en 1954 maar liefst twaalf miljoen immigranten Amerika binnenkwamen. Er is nu een museum gevestigd dat ingaat op immigratie in Amerika, en dat spant zo ongeveer het tijdperk tussen 1600 en het heden.

Ellis Island

En daar zitten heel veel interessante onderwerpen bij. Denk dan bijvoorbeeld aan de pioniers in Nieuw Amsterdam (de Nederlanders) die met zeilschepen de oversteek naar Amerika maakten. En bijvoorbeeld de “land grants” die werden uitgedeeld om zo mensen naar de onbevolkte staten van Oklahoma en Texas te trekken. Of de slavernij – die mensen waren ook immigranten, veelal tegen hun wil. En de immigranten die met grote stoomschepen zoals de Titanic) naar Amerika voeren.

De ontvangsthal van Ellis Island

En zo zag die er vroeger uit…

Immigrantenperspectief

Wij zijn ook immigranten in Amerika. En wij hebben ook een immigratieproces achter de rug. Dat was een proces met een hoop formulieren, medische keuringen, en investeringen. En wij kennen ook het ‘grillen’ van de ambtenaren bij de grens om te kijken of je visum wel in orde is (“wat kom je hier doen?”). Het is voor ons dus heel interessant om eens te kijken hoe immigratie vroeger in z’n werk ging.

Opvallend: er was vroeger een verregaande medische keuring (zelfs het oplopen van de trap naar de wachtruimte was stiekem een manier om potentiele immigranten te keuren) – en die is er dus nu nog (wij moesten bijvoorbeeld een tuberculose test ondergaan). Vroeger wilde de immigratiedienst zeker weten dat je als nieuwe bewoner geen ‘liability to the state’ zou worden, oftewel, dat je geen problemen zou veroorzaken in de samenleving. Vroeger hadden immigranten brieven nodig van familie of vrienden in Amerika die garant stonden voor de nieuwe immigrant. Dat uitgangspunt geldt nu nog voor diegenen die geen baan hebben. Een baan zoeken was vroeger ook een probleem: had je al een baan, dan was dat een probleem, want dan pakte je dus een potentiele baan af van een Amerikaan, dus je mocht eigenlijk geen baanaanbod hebben, maar ook niet zonder baanaanbod komen (want dat kon je jezelf niet onderhouden en werd je mogelijk een ‘liability’). Die dualiteit is er nu ook nog.

Immigranten van Ellis Island

Stamboomdocumenten

Op Ellis Island hebben ze vreselijk veel interessante immigratie documenten. Denk dan aan scheepsmanifesten vol met passagierslijsten. Die zijn allemaal gedigitaliseerd, en die zijn allemaal te doorzoeken. Dat is fantastisch voor degenen wiens voorouders uit bijvoorbeeld Europa kwamen rond die tijd. Je kunt dan je eigen familiegeschiedenis opvragen, ook op Ellis Island.

[Ik hoef dat niet. Ik weet waar ik vandaan kom. Ik kom van de bodem van de Beulaker, nog geen kilometer verder dan mijn ouderlijk huis in St. Jansklooster…]

Al met al vond ik het super interessant. Ik kan echt een dag of nog wel langer in zo’n museum rondsnuffelen!

De skyline van Manhattan gezien vanaf Ellis Island

NB: een hele mooie film over immigranten in New York is ‘Brooklyn’. Een meisje dat uit Ierland verhuisd naar het New York van de jaren 50, de laatste jaren van Ellis Island. Je krijgt dan helemaal een goed beeld van hoe het er op Ellis Island aan toe ging – en hoe hard het er aan toe ging in New York in die tijd. Hierbij de trailer: