Afgelopen zondag zijn Michiel en ik naar de Grange Fair geweest. Dat is een jaarmarkt in Centre Hall, op een half uurtje rijden van State College. Daar hadden we afgesproken met Peter en Jess, Paul en Anna, en de nieuwe collega van Peter en Paul: Charlie met zijn vriendin Betsy. Het werd nog een warme dag ook – de zon scheen volop, het was 30 graden. Het was een gezellige middag.

Historisch, uniek…

De Grange Fair bestaat al 140 jaar (bijna net zo lang als Amerika zelf – grapje…). Van oudsher is het een ‘fair’ (zeg maar een jaarmarkt/kermis) om boeren uit de wijde omgeving de gelegenheid te geven om na de oogsttijd hun grootste pompoen, de mooiste tomaten, het dikste varken en het beste paard te laten zien aan andere boeren, om ze al dan niet de verkopen. Omdat het hier in Pennsylvania nogal uitgestrekt is, kwam men vroeger met paard en wagen en familie, zetten er tenten op, en maakten er meteen een uitje van.

Dat kamperen doen ze nog steeds op de Grange Fair. Er worden een soort legertenten beschikbaar gesteld door de organisatie, en bepaalde families uit de regio hebben al jaaaaaaren hun eigen tent (echt, al ruim 90 jaar dezelfde tent en staplek is geen uitzondering), het recht op een tent wordt zelfs vastgelegd in testamenten en dergelijke. Veel families wonen de week van de Grange Fair de hele week in die tenten. Ze slepen er dan ook meubels heen – veelal meubels die speciaal voor de Grange Fair zijn, en de rest van het jaar in de kelder staan. Ik heb zelfs tenten gezien met generatoren, koelkasten, kooktoestellen en televisies. Ze slapen er ook in, vanzelfsprekend. Het is voor veel families hun week vakantie.

Attracties

Een fair in Amerika is eigenlijk een kruising tussen een jaarmarkt met kraampjes waar je wat kunt kopen, heel veel eettentjes met typisch ‘fair food’ (vaak gefrituurd), tentoonstellingen met vee, konijnen en kippen, en natuurlijk de grootste pompoen en de roodste tomaat etc., verkoop van antiek (of was het een rommelmarkt?), een kermis met attracties als draaimolens, achtbanen en een reuzenrad, typisch Amerikaanse kermisspelletjes, en vaak is er ook wat meer agrarisch getint plezier zoals tractorpulling (zondag was er ‘lawnmower pulling’ aan de gang: tractorpulling maar dan met gepimpte grasmaai-tractors. Ook grappig). Ik vond het geheel een soort kruising tussen de Kloostermarkt, de ‘konienekeurige’ in de Zuurbeek, en de Zwarte Cross.

Er was dus een hoop te doen en te kijken (en te eten). En dat hebben we gedaan.

 

Frituur!

Ik dacht dat wij Nederlanders ver gingen met onze frituurgewoonten, maar Amerikanen kunnen er ook wat van. Veel dingen die we tegenkwamen op de fair waren nieuw voor ons, en kwamen regelmatig uit de frituur. Bijvoorbeeld: gefrituurde bloemkool: stukje bloemkool, door beslag heen, en in de frituur (beetje als uiringen, maar dan met bloemkool). Op dezelfde manier: gefrituurde champignons, gefrituurde courgette, gefrituurde broccoli, en gefrituurde augurken (vooral de champignons en de augurken zijn echt superlekker gefrituurd!).

Nog een paar gefrituurde dingen. Bijvoorbeerd mozzarellasticks: gefrituurde stukken mozzarellakaas, lekker met een tomatensausje…! Of ‘cheese curds’: gefrituurde wrongel (het bijproduct dat je krijgt als je kaas maakt). Of gefrituurde perzik dumpling…(perzik in een deegje in de frituur). En gefrituurde appels (en dan in de chocola en de M&M’s dopen). Of gefrituurde Oreo’s (dat zijn chocoladekoekjes), natuurlijk eerst door een beslag gehaald. En funnel cake, die was er ook.

Veel van dat fair food is heel vet. Er is pizza, gyros, chicken on a stick, veel soorten ijs… Er zijn tig hamburgers (of hoagies, of cheesesteaks – dat zijn lokale termen voor broodjes) en french fries (friet dus). En als het niet heel vet is, zit het vol met suiker. Bijvoorbeeld monkeybread: een soort broodpudding met kaneel (echt heel lekker maar superzoet en het vult als een malle), gesuikerde noten, of ‘cotton candy’ (suikerspin). Voor de dorst is er ice tea (heel erg zoet) en freshly squeezed lemonade (waar ook een paar eetlepels suiker in zitten).

Cultuurschok

Was het een cultuurschok? Viel wel mee voor ons. Wij kennen gelukkig koeien en zo, wij weten dat melk en kipfilet niet uit de fabriek komt. Dus wij waren niet geheel uit het veld geslagen door het agrarische gebeuren. Ja, okee,we hebben veel dingen gezien die ik niet kende (vooral op het gebied van frituur). En ja, het is wat raar als je mensen zo ziet kamperen – en je loopt daar gewoon doorheen, het voelde als aapjes kijken… En daar waar je ze in State College niet zo vaak ziet vanwege het hoge ‘academische gehalte’, op de Grange Fair waren ook best wat ‘hillbillies’. Altijd weer even opkijken… maar wij waren al best wat gewend, bleek.

Nee, als er iets schokkend was, dan was het de gefrituurde augurk. Nooit gedacht dat die zo lekker zou zijn!