Ik weet het, ik loop een beetje achter met het bloggen. De reden daarvoor: ik was op een conferentie in San Francisco, en de dagen daarna waren Michiel en ik knetterdruk in het huis bezig. Dus daarom een verlaat verslag van de ISBM conferentie…

ISBM – wat is dat eigenlijk?

Het ISBM is het ‘Institute for the Study of Business Markets’. Het is een instituut dat de brug probeert de slaan tussen theorie (universitair onderzoek) en praktijk (bedrijven) op het gebied van business-to-business marketing. Het ISBM heeft een paar honderd academische leden, en ook zo’n 70-80 grote bedrijven die vooral in de business-to-business actief zijn (dus geen bedrijven als WalMart of Unilever). Binnen het ISBM praten managers met onderzoekers, en vanuit daar komen er diverse gezamenlijke onderzoeksprojecten naar voren.

Het ISBM huist op Penn State – het is origineel opgericht door onder andere Gary Lilien, een senior professor op mijn departement. Het ISBM zit zelfs recht tegenover mijn kantoor, ik kan het dus eigenlijk niet missen. Mijn onderzoek is voor een groot deel business-to-business, dus ik zit helemaal goed op Penn State!

De ISBM conferentie

Het ISBM organiseert ook een academische conferentie, eens in de twee jaar. De vorm daarvan is vergelijkbaar met conferenties als Marketing Science en EMAC, maar dan zonder de sociale component, en een stuk korter (slechts anderhalve dag) en een stuk kleiner. Er lopen zo’n 150 mensen rond, die allemaal business-to-business werk doen, en dat is dus eigenlijk allemaal relevant voor mij. Er zijn maximaal 4 parallelsessies. Er is dus geen ontzettende keuzestress, en het is ook allemaal niet zo ver lopen tussen sessies.

Mijn presentatie

Ik had ook een presentatie op de conferentie, op donderdag. Ik had daar wat nieuwe onderdelen uitgeprobeerd, om te kijken hoe het verhaal zou ‘vallen’. Ik had een nieuw theoretisch perspectief uitgeprobeerd, en ik had de resultaten van mijn nieuwe analyse achter de hand. Ik kreeg ontzettend veel vragen en veel nuttig commentaar.

Dat heb ik overigens graag, want daar wordt mijn project alleen maar beter van (die ‘nutteloze’ presentaties waar alleen maar slap geklapt aan het eind wordt zijn zo saai – of het onderzoek is helemaal dichtgetimmerd en perfect (bestaat niet), of het onderzoek is gewoon te slecht om er tijd aan te besteden, of het onderzoek is te saai en niet interessant…. Gelukkig krijg ik met dit project altijd veel reacties. Nu ook weer, en ik ben erg tevreden met de oogst.

Netwerken

Verder heb ik ook genetwerkt. Ik heb een aantal nieuwe mensen leren kennen, o.a. een onderzoeker uit Arizona (Madhu) en een onderzoeker die in Ontario werkt (Kersi). Beiden van Indiase afkomst. Op woensdagavond zijn Raj, Hari en ik met Madhu en Kersi wezen eten, bij de Indier (logisch…). En dat heet dan netwerken…!

Ook fijn: Stefan (mijn PhD begeleider) was ook overgekomen uit Turkije. Dat was superhandig, we konden meteen de resultaten van de nieuwe analyse bespreken. En ook de commentaren na de presentatie konden we meteen verwerken, zodat we een nieuwe strategie konden uitzetten. Het was dus een vruchtbare conferentie!

En, heb je San Francisco nog bezocht?

Eigenlijk niet. Woensdagochtend heb ik ‘uitgeslapen’. Ik lag namelijk om 1 uur ’s nachts State College tijd in bed – er is 3 uur tijdverschil met San Francisco – en dus was ik moe. De conferentie begon pas om half 12, en in de ochtend heb ik eigenlijk de hele tijd met leveranciers voor het huis aan de telefoon gehangen. Donderdag was er de hele dag conferentie, en omdat ik vrijdag al om 5 uur ’s ochtends in de taxi naar het vliegveld moest, heb ik ook donderdagavond niets gedaan.

Vond ik dat erg? Nou, gegeven de tijd die het kost om van State College, via Detroit, in San Francisco te komen, was het gekkenwerk dat ik er niet een dagje achteraan geplakt heb. Maar ja, Michiel is net hier in State College… en ik wilde daarom graag weer naar huis. Daarnaast, drie jaar geleden ben ik twee keer in San Francisco geweest. Ik vind het een fantastische stad, en ik ben er graag, maar je kunt niet alles hebben!