Afgelopen woensdag, donderdag en vrijdag was ik in Atlanta. Typisch zo’n stad waar een academische conferentie wordt gehouden (ja, ik was er al eens eerder geweest, Twee jaar geleden). Het waren een paar leuke dagen!

Klein maar fijn

Dit keer was het de ISBM conferentie – van ons eigen ISBM (het Institute for the Study of Business Markets), dat huist op Penn State. Het is een conferentie voor business marketing, niet zo’n grote conferentie (pak ‘m beet 150 man of zo – met ook slechts maar drie parallelle sessies. Op grotere conferenties in het marketing domein zijn er conferenties van rond de 800 tot soms wel 1200 mensen, met soms wel 12 parallelle sessies. Het voordeel van de academische ISBM conferentie is dat iedere sessie interessant en relevant is (want over business marketing), en iedereen die daar rondloopt is ook interessant en relevant (want ze werken in de business marketing). Ik ken daar ook het merendeel van de mensen, misschien niet allemaal persoonlijk maar wel van naam. Op grotere conferenties, zoals bijvoorbeeld de Marketing Science conferentie, is het soms zoeken naar mensen die je kent, of zou moeten kennen – en zie je tussen de bomen het bos niet meer.

Nuttig

Zo’n conferentie is niet alleen zinvol om inzicht te krijgen in het meest recente onderzoek dat gedaan wordt in het veld. Op zo’n conferentie krijg je ook de kans om zelf je project te presenteren. Dat heb ik ook gedaan. Was wel weer even spannend. Ik zat dit keer in de laatste sessie van de laatste dag – typisch niet de meest effectieve time slot omdat iedereen in de regel moe is – maar het viel nog best mee. Ik had redelijk wat publiek, met best wat ‘hoge’ piefen in de zaal. Mooi!

Toponderzoeker V Kumar kreeg een onderscheiding voor z’n werk op de conferentie

Sociaal

Een ook erg belangrijk element van zo’n conferentie is het sociale gebeuren. Ik had de gelegenheid om Hari weer eens te spreken (zit inmiddels bij Texas A&M), en met mijn eigen collega Gary (die inmiddels zo’n 5 uur van State College woont en haast nooit op kantoor is). En natuurlijk kon ik bijkletsen met assistant professors van andere universiteiten die in hetzelfde schuitje als ik zitten (daar heb ik er niet zoveel van op Penn State). Op donderdagavond kon ik zelfs afspreken met Pranav en Priya – die waren ook in Atlanta voor een aansluitende conferentie. Dat werd dus een etentje met nodig bijkletsen!

Moe

Gelukkig ben ik wel gegaan. Het was nuttig – ik heb mijn eigen onderzoek gepresenteerd en daar waardevol commentaar op gekregen, ik heb weer een paar mensen leren kennen, en ik heb op sociaal gebied weer wat relaties aangehaald. Ik twijfelde twee weken nog of ik wel moest gaan (in verband met mijn gezondheid; ik heb om die reden wel meer conferenties gemist het afgelopen jaar…), gelukkig heb ik het toch gedaan. Ik was afgelopen weekend wel heel erg moe van de reis, maar dat had ik er graag voor over!