Een dag niets geleerd is een dag niet geleefd. En ik heb vandaag weer een hoop geleerd, dus mijn dag was het weer waard:

1. Ik weet inmiddels dat er bougies in motormaaiers zitten, hoe ze eruit zien, en hoe ze vervangen moeten worden;
2. Ik weet ook dat ik niet zo lang moet wachten met grasmaaien;
3. En ik weet ook dat kooimaaiers (als ze bot zijn) echt niet tof zijn om halve weilanden mee te maaien.

De beginsituatie

Ik heb het eerlijk gezegd een beetje uitgesteld: grasmaaien. Want het idee is dat zodra je gras maait, het sneller gaat groeien en dat je dus vaker moet maaien. Nu weet ik eigenlijk helemaal niet of dit waar is, maar goed, ik had nog steeds het gras niet gemaaid. En het werd best tijd. Hier in State College krijg je (echt waar) waarschuwingen en boetes van de ‘Borough’ (soort ‘gemeente’) als je gras te lang is… (zelfde idee met sneeuw: als je je sneeuw niet weghaalt krijg je ook een boete). Dus vanochtend was ik met goede moed begonnen met het maaien van het (lange) gras.

Stap 1: de motormaaier uit de garage halen

Het gaat om een gemotoriseerde achter-aan-loop grasmaaier van het merk Honda. Nu heb ik met de auto – ook een Honda – al wat avonturen beleefd, dus ik kon er niet helemaal vanuit gaan dat dit allemaal zomaar in een keer goed ging. Vooral het gebrek aan grasmaai-ervaring aan mijn kant hielp niet. Echt waar, ik heb nog nooit gras gemaaid met een gemotoriseerde maaier. Ik heb (hoge schatting) misschien 5 keer het gras gemaaid in Leusden – en die paar vierkante meter doe je makkelijk met een kooimaaiertje.

Grrrr…. Honda-maaier

Stap 2: de motormaaier aanzetten

Daar waar stap 1 nog lukte, ging het bij stap 2 mis. Geen beweging in te krijgen. De motor deed helemaal niets. Michiel zat zich aan de andere kant van de What’s App te verkneukelen van plezier… en hielp me tegelijkertijd (Zit er brandstof in? Ja. Olie? Ook ja. Brandstoftoevoer open? Ook dat ja…). Op zo’n moment wil ik graag technischer zijn, en meteen begrijpen waar ik bijvoorbeeld een bougie moet zoeken… (uiteindelijk heb ik die gevonden). En ik wil graag dat Michiel hier gewoon is. Dat is gewoon mannenwerk. Maar ik wil ook graag zelfstandig zijn, dus… even doorzetten.

[Klass the Barge – kom maar op met je commentaar over jouw niet-technische zus – ik hoor je vanaf hier lachen!!]

De hulplijn

Uiteindelijk heb ik een half uur lopen klooien met dat ding. Alle mogelijke combinaties geprobeerd om het ding te starten… dit paneeltje opendraaien (op zoek naar de bougie), dat hendeltje verstellen. En niets hielp. Pff… Mijn einddiagnose was ‘de startmotor doet het niet. Er is geen vonk. Er is wat met de bougie’ (bij gebrek aan een accu). Eigenlijk is dit Honda-grasmaaier verhaal een beetje een vergelijkbaar met het Honda-auto-verhaal van laatst. Het lijkt wel een ziekte!

Stap 3: hulp inroepen

Michiel’s hulp had ik al (met foto’s en al van een bougie zodat ik wist wat ik moest zoeken). Maar goed, ik kreeg de bougie niet los – die zat helemaal in een motorblokonderdeel verzonken. Google hielp me ook niet verder. De instructies van de eigenaren luidden: als het niet lukt, bel dan Jerry (woont verderop in de straat) – maar die nam niet op.

Stap 4: dan maar een (botte) kooimaaier

Ik geef niet makkelijk op. En dus heb ik de kooimaaier te voorschijn getoverd. Daarvan weet ik tenminste hoe hij werkt 🙂

Dat viel ook nog even tegen. Ik heb hier bij mijn tijdelijke huis een half weiland om het huis liggen. En dat is niet zomaar gemaaid! Al het gras samen kostte met ruim een uur en een kwartier, zonder pauze. En dat ging niet bepaald vanzelf. Die botte kooimaaier liep vast bij elk takje vanaf 2 mm en bij elke denneappel snokte dat geval. Grr… Ik heb zweet op mijn rug, en de blaren staan op mijn hakken! En niet dat het resultaat nu zo geweldig is. Niet bepaald… Het gras in de Arena ligt er nog beter bij!

Een deel van mijn gemaaide, hobbelige grasmat

Stap 5: de buurman komt alsnog

Natuurlijk. Ik was NET klaar en toen belde de buurman. Hij heeft naar de maaier gekeken om ‘m alsnog aan de praat te krijgen. In het kader van ‘als het kalf verdronken is, dempt men de put’, alsvast voor de volgende maaibeurt. Hij heeft er andere brandstof ingedaan, en hij heeft met een bepaalde sleutel de bougie eruit gehaald. Nieuwe bougie gehaald en vervangen. Resultaat: werkt nog niet. Gelukkig maar (ergens), anders had ik de hele exercitie met de kooimaaier niet hoeven doen, achteraf gezien.

Bonus: ik heb mijn eerste groundhog gezien

Omdat ik zo lang buiten was, heb ik wel weer een hoop gezien (vogels, takjes en denneappels, en vooral veel, heel veel gras). En een ware primeur: ik heb een groundhog zien rennen! Die zat schijnbaar bij de buren in de tuin… totdat de buurhond ‘m stoorde. Gevolg: groundhog komt tevoorschijn, buurvrouw schrikt zich het apelazer en geeft de groundhog een opsodemieter, en die groundhog steekt vervolgens de straat over en rent mijn versgemaaide tuin in. Het lijkt een beetje een uit de kluiten gewassen konijn/bever-combinatie. Wat een hompie. Volgende keer hoop ik dat ie stil blijft zitten voor een foto.

Lang verhaal kort, het gras is wel gemaaid! Met zweet en tranen!