Een paar van mijn beste vrienden en collega’s hier in State College zijn Indiaas – Pranav en Hari. Omdat ik regelmatig met ze om ga, kom ik veel meer dan in Nederland het geval was in aanraking met Indiase cultuur (in Nederland was dat beperkt tot het Indiase restaurant in Amersfoort). Ik ben gek op Indiaas eten, dus India zelf zal ook wel tof zijn, was mijn simpele conclusie. Inmiddels kom ik veel te weten over Indiase gebruiken (en de regionale verschillen daarin), bijvoorbeeld over georganiseerde huwelijken (“arranged marriage”), de paternalistische maatschappij en de klassenverschillen. Ik hoor regelmatig hindi om me heen, en sommige uitdrukkingen begrijp ik ook al (iets dat klinkt als “chola!” betekent zoveel als “let’s go!”). In Nederland ging dat allemaal niet – er zijn gewoon te weinig Indiers in Nederland.

Indiaas eten

Ook eet ik veel meer Indiaas eten dan in Nederland – hier in State College zijn twee Indiase restaurants, en in de buffetrestaurants staat vaak Indiaas eten op het menu. Daarnaast heb ik in het voorjaar een paar keer Indiaas gegeten bij Pranav thuis. En zo nu en dan nemen Hari en Pranav wat mee naar school voor de lunch (en delen dat met mij – ik doe overigens hetzelfde). En wat ik ook te eten krijg – kip, kikkererwten, curry – het is altijd geweldig lekker.

Maar eten is niet hetzelfde als zelf koken. De Wegmans (supermarkt) hier heeft vanwege de enorme Indiase gemeenschap een goed assortiment Indiase kruiden en specerijen. Die zijn onontbeerlijk voor goed Indiaas koken. Je gebruikt erg veel specerijen als asafoetida, amchoorpoeder, korianderpoeder en vooral komijn in de Indiase keuken, en sommige van die poeders kon ik in Nederland gewoonweg niet krijgen. Maar dat is nu dus anders!

Doordat ik vaker Indiaas eet en nu ook heb gezien hoe het gemaakt wordt, heb ik een beter idee van Indiaas eten. Mijn smaakpapillen hebben zich ontwikkeld. En dus probeer ik nu zelf ook zo nu en dan Indiaas te koken. Daarbij volg ik nu nog wel recepten, intuitie helpt nog niet echt hier. Laatst heb ik voor het eerst een kip curry helemaal ‘from scratch’ gemaakt – met echt heel erg veel Indiase kruiden erin. Die was best wel pittig maar echt ontzettend lekker. Michiel was tevreden – de pan ging helemaal leeg. Tegen de verwachting in, ik dacht nog wel wat over te hebben voor de volgende dag…!

Mijn eerste, echt helemaal zelfgemaakte, Indiase curry

Saag paneer

Nu heb ik mij inmiddels ook gewaagd aan het maken van mijn favoriete Indiase gerecht: saag paneer. Saag (eigenlijk palak) is spinazie, en ik hou erg van spinazie… en dat samen met paneer (een Indiase kaas, te zien als vleesvervanger) is helemaal geweldig. Alleen is het lastig om aan paneer te komen. Wegmans heeft het niet, en de International Store heeft het ook niet altijd. Maar nu blijkt dat, net als ricotta, best eenvoudig zelf te maken te zijn. Dat klonk als een uitdaging! Dus ik ben zelf aan de slag gegaan met het maken van paneer… en de spinazie die erbij hoort.

Benodigd: kaasdoek en citroen voor het laten schiften van de melk

Melk koken, dan citroensap erbij

De kaaswrongel in een schaaltje doen

En in de koelkast laten opstijven.

Vervolgens de rest van het recept, met tig kruiden, een ook de verse kaas erin. Resultaat: palak paneer. HEERLIJK!

Het kaasmaken was echt goed gelukt, al zeg ik het zelf. Het is echt een magisch gezicht om te zien als de wei en de wrongel van de melk zich scheiden, alleen als gevolg van verhitten en het toevoegen van citroensap.

De ultieme test: laten proeven door collega’s

En de rest van het recept? Joh… lekker!! Ik ben echt gek op spinazie, en weet inmiddels echt wel hoe Indiase spinazie moet smaken. Ik zat er niet te ver vanaf! En Michiel heeft ook nog een keer extra opgeschept, die was ook overtuigd. De lakmoesproef is natuurlijk het te laten proeven door een Indier. Dus, ik had wat apart gezet om mee te nemen naar school. Die dag was Pranav echter laat op kantoor, pas tegen twee uur… en ja, als ik spinazie in de buurt heb, en het is lunchtijd… drie keer raden… juist, die spinazie heeft het niet lang genoeg overleefd. Opgegeten. Ja, wat wil je. De kat op het spek binden…

De keer erna had ik wat extra’s gemaakt, en gezorgd dat ik tenminste wat over had voor de volgende dag, en ook om te laten proeven aan mijn Indiase collega’s Pranav en Hari. Ik heb goed gekeken naar hun gezichten – ik verwacht het niet van ze dat ze tegen me liegen, maar ik vind de eerste reactie bij het proeven och belangrijk. Ik heb een hoop complimenten gehad: “helemaal niet westers”, “veel verschillende kruiden”, ” dit is de fancy versie, net als in een Indiaas restaurant”, “heel erg lekker, en heel erg snel op”, “je bent geslaagd!”. YES!!

(O ja, ze leven allebei nog en zijn ook niet ziek geworden. Dat zou wat zijn… dood-door-spinazie 🙂 )