Afgelopen weekend hadden wij een full house. Maar liefst zes mensen bleven bij ons logeren, in verschillende samenstellingen en op verschillende dagen. Druk!
Op de gastenlijst
Afgelopen donderdag kwamen Pranav en Priya bij ons, en bleven die avond ook bij ons slapen. We zijn donderdag met ze uit eten geweest. Het was hartstikke gezellig – we hadden dan ook heel wat bij te praten! Vrijdag vertrokken zij weer en bleven zij elders in State College slapen voor de rest van het weekend. Ons huis was niet leeg: wij kregen vrijdagavond Peter te slapen – die woont inmiddels in Philadelphia en heeft hier geen huis meer – en ook Emma en Corey kwamen langs en bleven slapen op vrijdag- en zaterdagavond. Gelukkig hebben we een guestroom, en een family room met een extra bed, en ook nog een luchtbed – dus we konden iedereen makkelijk kwijt.
Hoezo al die gasten? We hadden een weekend uitgekozen waarbij iedereen die inmiddels was wegverhuisd weer even terug zou komen. Chris en Christy, die inmiddels in Washington DC wonen, waren ook in State College dit weekend.
De meest bijzondere gast kwam echter uit Nederland. Michiel’s neef Cees was op zakenreis en kwam vrijdagavond op doorreis in State College, tussen twee afspraken in. Dat werkt in Amerika toch wat anders dan in Nederland. In dit geval kwam Cees vanuit Michigan (8 uur rijden) en moest door naar New Jersey (4 uur rijden) – en dan ligt State College toevallig op de route. Uiteraard kon hij blijven slapen! Nu hadden we wel een druk programma – het was namelijk een footballweekend. We hebben Cees op sleeptouw genomen en hem ondergedompeld in het feest van football en tailgate.

De groepsfoto van de tailgate crew van de wedstrijd tegen Temple – Cees, Michiel en ik staan in het midden
Tailgate!
Normaal tailgaten wij met de familie Straley, dus dit keer ook, alleen was de groep dit keer heel wat groter. Het was supergezellig. Omdat de wedstrijd om 12.00 uur begon, hadden we zowel een pregame tailgate (voor de wedstrijd, we verzamelden al om 8 uur ‘s ochtends!) als een postgame tailgate (na de wedstrijd, we gingen pas weer naar huis rond 7 uur ‘s avonds). Uiteraard hebben we weer heel wat Amerikaanse lawngames gespeeld – bijvoorbeeld ladderball (ook wel horse balls en testicle toss genoemd), en Mega Jenga (jenga met supergrote blokken hout).
Wedstrijd
Uiteraard gingen we ook naar de wedstrijd – dat moest natuurlijk wel omdat Cees er ook was, en het is een super ervaring! Voor de statistieken: de wedstrijd was tegen Temple University. Dat team heeft ons vorig jaar nog verslagen, dus het was spannend. De wedstrijd was leuk om te zien – er waren een paar hele goeie acties van onze nieuwe quarterback Trace McSorley, de running back Saquon Barkley, de tight end Mike Gesicki en de wide receiver Chris Godwin (zie mij eens football kennis etaleren… ik weet inmiddels meer van American Football dan ik ooit van voetbal heb geweten…). Het was ook weer een speciale wedstrijd – het was namelijk een stripe out (dat wil zeggen: een vak blauw, een vak wit, een vak blauw, etc. Mooi om te zien dat het meerendeel van de bezoekers zich daar ook aan houdt…). Hoe dan ook, we hebben gewonnen. Het was mooi weer, en dat is een hele fijne combinatie!
Hierbij nog de registratie van de halftime show door de Penn State Blue Band, waar onder andere Paint in Black van de Rolling Stones en het Alma Mater (universiteitslied) van Penn State (in langzame versie) in klinken.
En de rest van het weekend….
Na de wedstrijd ging het tailgaten nog even door. Uiteindelijk hebben we bij ons thuis nog Cards Against Humanity gespeeld, en bleef het nog lang gezellig. De volgende ochtend zijn we met Cees nog even naar een blauw-witte winkel geweest voor wat souvenirs. Na afscheid te hebben genomen van Cees – die moest weer door naar New Jersey (hartstikke leuk dat je er was Cees! Volgend jaar weer?) – zijn wij nog met Emma en Corey, Chris en Christy, en Peter wezen brunchen bij Charlie en Betsy (en Rin).
Kortom, het was een vriendenweekend! Erg gezellig!
Mieters zussie, wij moeten ook mega jenga spelen!
mieters dochter, wat mooi en gezellig, ik kijk nu met andere ogen, bedankt voor het inzomen, en dan krijg ik opeens een onderbuikgevoel…….. liefs.
Pingback: WE ARE… Penn State!! En we zijn kampioen! | Johanna goes USA!