Zoals ik laatst al vertelde: ik heb een mountainbike gekocht en daarmee ga ik soms een rondje fietsen rond State College. Vaak gaat Michiel mee, en soms ga ik alleen. Nu was ik een paar dagen terug op zo’n alleen-rondje. Dat rondje duurt anderhalf uur en loopt deels door het bos.

Beesten bijhouden

Ik tel altijd de beesten die ik tegenkom. Daar zitten deze tijd van het jaar heel vaak herten tussen – vaak jonge hertjes met hun moeder. En ik zie vaak ook wel een groundhog of twee hobbelen, en wat konijnen. Ik let ook altijd op roofvogels, en ik kijk ook of ik ‘speciale’ vogels zie, zoals de bluebird (blauw met oranje) en de goldfinch (geel met zwart), die ik al vaak heb gzien maar nog graag wil fotograferen.

‘Saai rondje’

Op mijn alleen-rondje aan het begin van de avond was het maar matig qua beesten. Geen hert in zicht, en ik had verder maar een enkele groundhog en drie konijnen (die ook nog eens bij elkaar zaten) opgeschreven. Qua vogels was het ook maar matig, en het leek of de vlinders die normaal met z’n duizenden langs me fladderen allemaal ineens verdwenen waren. En toen…

… toen stak er ineens een zwarte beer de weg over. Nog geen twintig meter voor me. Sohee. Een BEER! Dan slaat je hart toch wel even over. Een beer. Een Echte Zwarte Beer!! De beer in kwestie was waarschijnlijk een puber – geen kleintje meer maar ook nog niet enorm. De beer hoorde me waarschijnlijk aankomen – mijn dikke mountainbike banden over gravel hoor je wel – en besloot in een drafje over te steken. Jammer, daardoor had ik geen tijd om een foto te nemen. Eerlijk gezegd was ik daar ook veel te verbaasd over…

Knutselfoto

Ik heb aan de hand van een foto van het pad in kwestie (Scotia Range Road) en een foto van Wikipedia van een zwarte beer een reconstructie gemaakt van de situatie. Ik reed op de fiets (zonder camera helaas) op twintig meter afstand. Voor diegenen die het weten willen: dit punt is op zo’n 6 kilometer van ons huis, maar beren komen ook veel dichterbij voor.

Knutselfoto van de beer in het bos (helaas had ik geen camera bij me)

(Ja, oplettende lezer, het is dezelfde foto als van het eerdere blog over het fietsen, maar dan met beer erbij geplakt…)

Wat doe je eigenlijk als je een beer tegenkomt? 

De richtlijnen: Niet hard wegrennen, dan lijk je namelijk een prooi. Je moet jezelf (langzaam) groot maken, bijvoorbeeld door je armen wijd en omhoog te steken. Spreek rustig tegen de beer (niet schreeuwen). Loop langzaam van de beer vandaan, en houd de beer in de gaten (dus niet omdraaien). Of ik dat in het echt ook zo zou doen, weet ik niet. In dit geval was ik zo ‘dumbstruck’ (of ‘bearstruck’ in dit geval) dat ik alleen zover kwam dat ik meteen remde. Gelukkig hoefde het ook niet en was de beer in drie tellen verdwenen…

Maar mijn dag was (bere)goed!