Afgelopen dinsdagavond zijn wij naar een concert van The Wailers geweest. Voor degenen bij die dit niet meteen een belletje doet rinkelen: dit was de begeleidingsband van Bob Marley. Nu is Bob Marley natuurlijk niet meer in leven, en ook veel van de andere leden van The Wailers zijn inmiddels ook vervangen door jongere leden (door bijvoorbeeld hun kinderen), maar de echte rastafari zit er nog steeds in… Toen ik hoorde dat The Wailers naar State College zouden komen, wilde ik heen graag heen. Dat heeft een reden.
Ik hou van reggae dankzij mijn pa
Ik ben muzikaal goed opgevoed door mijn pa en ma. Mijn moeder zorgde voor Queen (en heeft daarmee een gezonde basis rock en britpop gelegd). Maar ik hou van reggae dankzij mijn vader. Hoe dat zit? Vroeger (en nu nog steeds wel eens) ging mijn pa heel, heel vaak naar het buitenland vanwege zijn werk. Eerst op de grote vaart (toen was ik er nog niet), daarna (en nog steeds) in verband met zijn baan bij Royal Huisman Shipyard. Bij dat laatste was vaak de reden een variatie op het volgende: een luxe zeiljacht gaat ergens heen, er gaat wat stuk (groot of klein), en dan wordt mijn pa gebeld om het euvel ter plekke te komen repareren. Nu zijn die zeiljachten vaak eigendom van Hele Rijke Mensen (denk aan bankdirecteuren, sjeiks…) en die gaan naar de Mooiste Plekjes Ter Wereld. En de Caribbean zit daar vaak bij.
Mijn pa was vroeger heel vaak heel lang in het buitenland door zijn werk. Als mijn pa dan eens thuis was, dan zette hij vaak cd’s en platen op uit de Caribbean (en, heel eerlijk pa, die waren een stuk beter dan bijvoorbeeld die Duitse onzin die ook wel eens langskwam…). In de Caribische muziek zat dan Bob Marley & The Wailers, maar ook Harry Belafonte, Peter Tosh, Eddy Grant (Gimme Hope Jo’anna – uiteraard had ik een speciale interesse in dat plaatje), en een hele toffe, hele vrolijke cd van een steelband (volgens mij uit Antigua, maar dat weet ik niet zeker). Die muziek betekent voor mij ‘zondagmiddag’ of ‘zomers barbecuen’ en ‘dansen’ en ‘pa is thuis’.
Ya man…
En dat kwam zo allemaal weer terug afgelopen dinsdagavond in ons plaatselijke State Theatre. “No women, no cry”… “I shot the sheriff”… “Redemption Song”… “One love”… heerlijk. Michiel had op een gegeven moment wat moeite met het zich repeterende langzame ritme, maar ik was helemaal in mijn element. Ik ben gewoon getraind vroeger. Ik ben dit gewend, en ik vind het fantastisch. Alleen die tekst al, van “Three little birds”:
“Rise up this mornin’
Smiled with the risin’ sun
Three little birds
Pitch by my doorstep
Singin’ sweet songs
Of melodies pure and true
Saying’ “This is my message to you”
‘Cause every little thing gonna be alright.”
Singing’ “Don’t worry (don’t worry) ‘bout a thing
‘Cause every little thing gonna be alright!”
(Even doorkijken naar de site als je dit via de email leest):
The Wailers in het State Theatre
Met in Rastafari muts zo’n ouwe Jamaican reggae kerel
“One love… One heart… Let’s get together and feel all right.”
Johanna goes USA! 
Wauw, had hier graag bijgeweest!
Was super! Zo heerlijk relaxed… Machtig prachtig.
Dit stukkie wat je geschreven hebt roept inderdaad weer veel mooie herinneringen bij mij op. Mooi ! Ik had hier graag bij geweest. Mijn herinneringen gaan inderdaad 30 jaar terug naar de Carrabian – Antigua – met als zondagmiddag belevenis Reggea muziek bands en Steel bands die bovenop de berg genaamd “Shirleys Hights “speelden.Veel van de bemanningen van de voornamelijk zeil jachten verzamelden zich daar zondags s’middags rond een uur of 4-5. En dan de zon die dan rond 6 uur in de zee ten onder ging…
Iedereen die boven op de berg stond keek er naar met deze muziek op de achtergrond die gedurende de ondergang van de zon zachter en zachter begon te spelen. Was de zon onder de horizon dan in één schot vol volume en barstte het feest in volle hevigheid los. De pinacolada’s smaakten dan zeer goed!!
Vind je het gek dat ik een beetje jaloers bent nadat ik je verhaaltje gelezen heb ??? Groeten Pa !
Haha… snap ik helemaal. Ik zei het al tegen Michiel – eigenlijk hadden The Wailers moeten komen als jullie hier op bezoek zouden zijn. En wij hadden zo’n reactie ook wel verwacht 😉 Toch maar weer een keertje die cd’s opzetten. Hartstikke leuk!
Mooie heerlijke relaxte muziek maar ik geloof dat ik Michiel wel snap hahaha
Haha, jullie ‘aanhangsels’ missen gewoon dat element in je opvoeding… Ik denk dat Klaas dit ook wel beter snapt 🙂
bad boys bad boys, hahaha
Vrogger had ie ook wat mit Harry Bellafonte. Volgens ma waar ie 4 of 5 joar. Het ging dan um een bepoald varsie. Jamaica Farewell of zoiets. Kingston Town had er wat mee te maken geleuf ik. Regende het er nog al vake ?? Of was het er altied slecht weer ?????
“Down the way
Where the nights are gay
And the sun shines daily on the mountaintop
I took a trip on a sailing ship
And when I reached Jamaica I made a stop
But I’m sad to say I’m on my way
Won’t be back for many a day
My heart is down
My head is turning around
I had to leave a little girl in Kingston town”
🙂
Volgens mij begon ik toen net Engels te begrijpen. Dat ‘sailing ship’ and ‘leave a little girl’ deed ’t m… (Mooi dat dat allemaal op YouTube staat. Ik heb dat jaaaren niet gehoord, maar kan het zo meezingen!)
en met regen???
Haha wat leuk! Ik ben niet zo van Reggae maar heb me er ook nooit in verdiept. Queen wel! 😀 Die tekst is wel heel mooi trouwens.