De dag voor kerst 

In Amerika is er maar één kerstdag (geen eerste en tweede kerstdag zoals in Nederland dus), maar daarmee wordt Kerstavond wel belangrijker. Wij zijn de 24e december begonnen met een bezoek aan de ‘Mall of America’, het grootste winkelcentrum van Amerika.

The Mall of America 

The Mall of America ligt in Minneapolis (Minnetonka is een suburb – voorstad – van Minneapolis). In State College zijn de winkelmogelijkheden beperkt – en dus keek ik mijn ogen uit. Als ik een dag extra had gehad, was ik zeker ‘even’ gaan winkelen… Het warenhuis is een soort blok met aan elke hoek nog vier vierkanten. Het hele ding heeft vier verdiepingen: de bovenste verdieping is gereserveerd voor eten en drinken. Uiteraard zat Santa er ook, en mochten kinderen op schoot bij Santa. Soms met tranen en al, wat dat betreft is Sinterklaas hier in Amerika hetzelfde 🙂

Santa in the Mall of America

Santa in The Mall of America

In het midden van het centrale blok zit een enorme Legowinkel met Legoland-bouwwerken, en – nog ongelooflijker – een pretpark in Nickolodeon-thema met allerlei attracties, compleet met reuzenrad, wildwaterbaan, schip, en meerdere achtbanen. Wij zijn ook nog in zo’n achtbaan geweest. Zie onderstaand filmpje. Het ging lang goed… totdat mijn camera op een gegeven moment compleet z’n focus verliest… Je ziet Michiel en Peter ergens rond de minuut voorbijkomen.

Een pretpark om de kinderen bezig te houden in The Mall of America

Een pretpark om de kinderen bezig te houden in The Mall of America

In de achtbaan!

In de achtbaan!

Met supergrote Legowinkel!

Met supergrote Legowinkel!

We hebben ook nog wat geshopt. Ik heb me ingehouden bij de ‘Build a Bear’-workshop-winkel: een winkel waar je je eigen beer kunt samenstellen als ware het een Subway-broodje. Je kiest een leeg omhulsel waar je dan naar keuze geluidsdingetjes in kunt doen, en dan wordt die beer (na het uitspreken van de speciale berenspreuk) voor je gevuld met pluchevulling aan een soort omgekeerde stofzuiger. De hele winkel staat verder vol met rekken vol berenkleding, petten, schoenen, en andere accessoires. Maar je kunt je beer niet zelf maken – dat is al grotendeels voor je gedaan.

Build a Bear Workshop

Build a Bear Workshop. Links de vulmachine. Hier wordt een netgevulde beer dichtgeknoopt…

De beer-aankleed-afdeling

De beer-aankleed-afdeling

We hebben wel een Ugly Chrismas Sweater gekocht. Michiel heeft een groene trui gekocht met drie notenkrakers erop, ik heb een Vikings trui (de Vikings zijn het professionele NFL-football team) gekocht – en is eigenlijk helemaal geen lelijke trui. En we zijn nog even in de Minnesota-souvenirwinkel geweest, dat hoort er ook bij als je op vakantie bent. 

Christmas Eve

Nadat we thuis kwamen van de Mall of America heb ik een hele grote stapel pannenkoeken gebakken, en die hebben we meegenomen naar het huis van Chris (broer van Peter) en Ashley en hun twee dochters Georgia (6 jaar) en Sacha (4 jaar). Daar was een Christmas Eve diner georganiseerd voor de familie van Chris (de Newberry’s – naast Peter en zijn ouders was ook Peter’s zus Sarah met man Mark en pasgeboren dochter Althia aanwezig) en de familie van Ashley er. Ik heb eerst uitgebreid gespeeld met Peter’s nichtjes – dat was reuzegezellig: ik heb tikkertje en verstoppertje gedaan, uiteraard moest ik hun slaapkamers en speelgoed bekijken, en ik heb zelfs nog pianoles gehad! Uiteraard is me helemaal verteld hoe het zit met Santa (je zet koekjes neer voor Santa, met een glas melk) en dat de nichtjes zowel cadeautjes krijgen van Santa, maar ook van de andere familieleden. Ze verklapten me ook nog dat ze voor ons ook nog cadeautjes hadden gemaakt! Uiteindelijk was het oordeel van Sacha (en dit schrijf ik even letterlijk neer, anders geloven jullie het nooit… daarnaast is Chris getuige): “You make a really awesome teenager friend!” (Haha, teenager, jawel!! Hoppa! Daar doe ik het voor met mijn 33!).

Vlak voor mijn pianoles!

Vlak voor mijn pianoles!

Dat ‘Elf on the Shelf’ dingetje is nog best aardig om te weten. Schijnbaar heeft een moeder een paar jaar geleden bedacht dat er in de weken voor kerst wel wat traditie bij kon, en heeft toen de ‘Elf on the Shelf’ bedacht. Die Elf is een popje (uiteraard te koop bij Target met allerlei kleertjes, schoenen, mutsen en andere accessoires – er moet wel geld verdiend worden), dat in de weken voor kerst in een huis ‘verschijnt’. Zogenaamd houdt de Elf de kinderen in de gaten en brieft aan Santa door of de kinderen braaf zijn geweest. De Elf is er niet om mee te spelen: als je hem aanraakt dan verliest hij z’n krachten en krijgen de kinderen geen cadeautjes dat jaar. Elke ochtend is de Elf ook weer ergens anders in huis (lees: elke avond verzetten ouders de Elf) waardoor de kinderen elke ochtend eerst op zoek gaan naar de Elf. Leuk: Peter vertelde me ooit dat Chris en Ashley waren vergeten om de Elf te verzetten… Peter werd in paniek gebeld of hij alsjeblieft de Elf wilde verzetten… want anders ging er heel veel mis! Ander verhaal: de Elf maakt er ook wel eens een potje van (tenminste, bij Chris en Ashley thuis). Georgia en Sacha vertelden me dat de Elf ooit een keer de pot met bloem om had gegooid, en daar een ‘snow angel’ in had gemaakt… Wat moeten Chris en Ashley daar een lol mee hebben elk jaar!

Dit is The Elf on the Shelf, momenteel in de boom

Dit is The Elf on the Shelf, momenteel in de boom

Cookies voor Santa - zelfgebakken, uiteraard!

Cookies voor Santa – zelfgebakken, uiteraard!

Stockings aan de schoorsteenmantel

Stockings aan de schoorsteenmantel

Decoratie!

Decoratie!

Het diner was geweldig. Ik wist niet dat er een chef (zo eentje uit een restaurant) zou rondlopen en die had voor een superlekker krabbenvleeshapje gezorgd (kom ik aanzetten met mijn pannenkoeken…). Verder had Susan ook enorm lekker gekookt: een beef roast met Yorkshire pudding – dat laatste is net een souffle maar dan met een spek-kaas-pannenkoek-smaak, ga ik ook nog eens proberen -, een salade en nog veel meer… Chris had zelf brood gebakken (!), en dat was geweldig lekker. Wij hebben ontzettend genoten… (en wat miste ik mijn eigen kleine nichtjes en neefjes op dat moment!).

Peter vertelt de meiden hun kerstverhaal voor ze gaan slapen

Peter vertelt de meiden hun kerstverhaal voor ze gaan slapen

 

12 gedachtes over “De dag voor kerst 

  1. Wat een prachtig reisverslag. Ik snap dat je je gaat beperken in het aantal blogs om niet in herhaling te vallen… Echt leuk jullie zo mee te beleven.
    Hier heeft het noorden van het land last van ijzel, zo erg dat het openbare leven vrijwel stil ligt. Onze kleinkinderen hoefden niet naar school. Er werden schaatswedstrijden op straat georganiseerd. Bij ons is het zacht weer. Die scheidslijn tussen 2 weersoorten vlakbij zorgt ervoor dat wat in de bovenste lagen sneeuw is, regen wordt die valt op -5. En dan krijg je zo’n weerbeeld. Gerrit Hiemstra kan het beter uitleggen……

    • Ik zag de journaalbeelden van het Nederlandse weer en was haast jaloers. Schaatsen op straat… oh wat Nederlands!
      Wij hadden op de terugweg vanuit Minnesota ook last van erg winterweer, inclusief ijzel. Helaas niet genoeg om te schaatsen… Daarover later meer!

  2. Haha nou pannenkoeken zijn anders wel echte Hollandse meesterwerkjes hoor :p Echt een heel leuk verslag trouwens. Wat een poppenkast in zo’n centrum. Ik vond het hier al overdreven Hahaha. Mooie tradities trouwens. Hier geloven kinderen niet in de kerstman maar in kindje Jezus.

    • Kijk, dat wist ik niet… De kerstman is niet naar Colombia uitgebreid? Goede zaak. Had ik wel verwacht eigenlijk. Doen ze daar dan ook niet aan die commerciele kerstcadeaus? Hier hebben ze het kindje Jezus ook wel (vooral in de kerk en in de kerststalletjes, ‘nativity scenes’ heten die hier). Tradities zijn veelal leuk, soms lastig (zwarte piet…) maar als je als buitenlander nieuwe tradities leert kennen is dat altijd interessant. De ene neem je over, de andere laat je zitten. Mix and match! Zo vind ik dat festival van de lichtjes met al die kaarsjes bij jullie in december kandidaat om de wereld over te gaan 🙂

      • Haha ja de kerstman is overal te zien, poppen althans, maar kinderen geloven er niet in. Commerciële kerstcadeaus?? Oh joh je moest eens weten!!! Nog een punt van irritatie: weet je hoe naar het voelt om een megaduur en luxe cadeau te krijgen terwijl je zelf voor die persoon iets van 20 euro hebt gekocht… zo onzinnig allemaal 😉

  3. hoi, wat een mooi verhaal, die elf doet vast goed werk, in ieder geval niet zo angstaanjagend als onze piet ,die je nooit ziet en wel afluistert, dat maakt je als kind wel een beetje bang,
    de wegen hier zijn onbegaanbaar, scholen in dorp dicht en pa is niet naar het werk, hij komt de niet af. ik ken wel ijzel, maar zo lang niet. veel liefs uut klooster.

    • In dit geval moet je er als ouders wel wat meer energie in steken… In Nederland wordt dat met het Sinterklaasjournaal grotendeels voor je geregeld.
      Ik zag op het nieuws dat de wegen onbegaanbaar zijn… Ik zag een filmpje waar Iris aan het schaatsen is op straat! Gaaf! Het is even lastig, maar als je niets ‘moet’, zou ik zeggen: geniet ervan zolang het duurt! Toch speciaal, zo!

  4. Pingback: Op doorreis: Indianapolis | Johanna goes USA!

Schrijf een reactie...

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s