Nadat wij uit Chicago waren vertrokken, reden wij verder door Illinois om aan te komen in Wisconsin. Daar hadden we ook weer een overnachting, maar we zijn onderweg eerst nog even in Madison gestopt.

Kaas, kaas, en nog eens kaas 

Wisconsin is de zuivelstaat, en waarom wordt helemaal duidelijk als je er rijdt. In heel Amerika worden er drie dingen met grote borden aangegeven langs de snelweg: 1) tankstations, 2) fastfood restaurants, en 3) motels/hotels. In Wisconsin komt daar nog wat bij. Ik raakte erg gefascineerd door de grote borden met bijvoorbeeld de ‘Mousehouse Cheesehouse’ – denkend dat dat een typische Wisconsin-fastfood restaurant was, vast gespecialisserd in cheeseburgers, dacht ik.. Wij reden er heen… wat bleek… zijn het kaaswinkels… En die zitten aan de snelweg. Nou ja… Overigens hadden ze er wel een uitgebreid kaasschaaf assortiment van Boska – die heb ik hier wel meer gezien!

Kaas langs de weg

Kaaswinkels. Dit is de Mousehouse Cheesehaus in Wisconsin

Madison 

Wij stopten ook nog even in Madison, de state capitol van Wisconsin waar ook de University of Wisconsin is gevestigd (ze hebben een goede business school met goed marketing department). Daar waar mij Chicago veel te druk was, vond ik Madison veel fijner. Er wonen 250.000 mensen (zo groot als Amersfoort dus), zit aan een meer (pluspunt!), en had een gezellige winkelstraat waar we een broodje hebben gegeten voordat we de reis vervolgden. Op dat moment was het trouwens al flink kouder aan het worden en ging het naar het nulpunt.

B&B cabin van Melanie 

Ik had van tevoren een overnachting geboekt in ‘the middle of nowhere’ region van Wisconsin. Voor de kenners: wij zaten in de ‘unincorporated city’ of Northfield (vergelijk het met de Moespot – een onofficieel gehucht dus, dat eigenlijk anders heet). Voor Hendrieke en Robin – we bleken nog geen drie kwartier van Neilsville te zitten… Toen we kwamen aanrijden voelden we ons meteen thuis. We zagen eerst een Amish-koets-met-paard, die afsloeg op de Schermerhorn Road. Vervolgens staken er drie herten de landweg over – net Pennsylvania!

In de buurt van Neilsville. Bewijs!

De Schermerhornse weg!

Het was absoluut een hele mooie omgeving met heel veel natuur. De cabin zelf was een verbouwde graanopslag en zag er heel gezellig uit. De man des huizes houdt van jagen – en zo was de cabin ‘opgeleukt’ met opgezette hertenkoppen, opgezette eenden en fazanten, een vos, een wasbeer en een poema (bergleeuw/mountain lion). Juist… (gelukkig ben ik het een en ander gewend vanwege mijn jagende schoonvader). De vrouw des huizes houdt van paarden – en zo stond ik al vrij snel paarden te aaien in de wei. Levende, welteverstaan!

Cabin – totaal schattig!

Benedenverdieping van de cabin van Melanie

Bovenverdieping van de cabin

Uitzicht uit de cabin

Supper club 

Het is schijnbaar een typisch Wisconsin fenomeen: de supper club. Omdat we zo in de middle of nowhere zaten in Wisconsin, waren de restaurantjes nu niet meteen voor het uitkiezen. We moesten ruim een half uur rijden (en zaten daarmee bijna in Neilsville!) naar een restaurant. Dat heet hier dan ‘supper club’ en is een wat ouderwetse maar wel authentieke regionale eetgelegenheid waar de hele gemeeenschap samenkomt en de bediening je naam kent. Wij waren dus ‘van buiten’ en dat was meteen duidelijk. Op die doordeweekse dinsdagavond zat die tent vol. En het eten was ook absoluut goed (een “kleine ribeye” voor Michiel, met de typische Wisconsin cheesecurds – gefrituurde kaasbolletjes). Superlekker.

Het is kerst bij de Supper Club. Ugly Christmas Sweaters om wijnflessen 🙂

Nog meer versiering bij de Supper Club!

Ochtend in de regen 

De volgende ochtend werden we wakker in een – nog steeds – regenachtig Wisconsin. Tegenover de cabin zag ik wel voor het eerst twee Bald Eagles (die typische bruine vogel met witte kop en gele snavel, symbool voor Amerika) in de mist zitten. Die had Melanie nog niet eerder gezien, zei ze – later bleken ze op een hertenkarkas afgekomen te zijn.

Bald Eagles in de mist – een foto van heeeeeeel veraf (maar, hebben is hebben!)

De Bald Eagle met z’n karkas

In Wisconsin en Minnesota zitten er veel mensen van Noorse afkomst. En om die reden hebben ze bij de B&B in de buurt (in Osseo, om precies te zijn) een Noors georienteerde ontbijt/lunchtent: de Norske Nook. Ze maken er typische Noorse pannenkoeken genaamd ‘lefse’. When in Rome, do as the Romans do – en vandaar hebben we ‘lefse’ (met zalm) als ontbijt gehad.

Noorse pannenkoeken bij de Norske Nook in Osseo – Wisconsin!

En vanaf daar – op naar Minnesota!