Afstanden hier in Amerika zijn maar relatief… De eerstvolgende echte stad (zo’n eentje met wolkenkrabbers) is Pittsburgh. En dat is ‘maar’ 2,5 uur rijden, enkele reis. En dat rijden stelt hier niet zo veel voor – auto’s zijn automatisch geschakeld, er zit buiten de spits haast geen kip op de weg, en de wegen gaan alleen maar rechtdoor… Gisteren (dinsdag) zijn we daarom naar Pittsburgh geweest.

Nu moest ik ‘s ochtends eerst nog even wat regelen op het werk, en dus konden we niet heel erg vroeg vertrekken. Het rijden ging zeer voorspoedig (echt, geen kunst aan), en wat was het lekker weer! Afgelopen maandag was het al lekker (14 graden), maar gisteren was het met 20 graden gewoon lente! Heerlijk!! Zonder jas naar buiten… wat een genot na die arctische temperaturen van de afgelopen twee maanden hier in State College.

Andy Warhol Museum

In Pittsburgh zit het Andy Warhol museum – en dat wilde ik heel graag zien. Het is absoluut een aanrader. De entree is wel aan de prijs overigens, 20 dollar per persoon entree, maar goed… niet over zeuren. Andy Warhol (die van de Campbell’s Soup en de zeefdrukken) is in Pittsburgh geboren en is hier naar school geweest voordat ie naar New York vertrok en daar z’n fantastische carriere opbouwde. In het museum hangt van alles. De typische pop-art spullen, maar ook veel vroeg werk van rond z’n 18e, veel videomateriaal (soms best raar), en ook samenwerkingsprojecten (onder andere met Keith Haring, nog zo’n held van me). Het was een inspirerend bezoek – die gast was zo erg “out of the box” dat je meteen creatieve zin krijgt.

Helaas hieronder geen eigen foto’s – mag niet in zo’n museum – maar wel een reminder voor degenen die even niet meer weten wat Andy Warhol ook al weer gemaakt had:

Campbell Soup – de klassieker van Andy Warhol

De klassieke ‘Marilyn Monroe’ afbeeldingen van Andy Warhol – pop art op z’n best

Schilderij van Keith Haring – die muis moet Andy Warhol voorstellen

Allegheny Commons stadspark

Na ons bezoek aan het Andy Warhol museum zijn we een van de vele bruggen overgelopen en naar downtown gelopen. Natuurlijk ook even langs de Starbucks (Michiel heeft zo nu en dan koffie nodig, en dan ben ik niet te beroerd om een Cinnamon Dolce Latte mee te doen 🙂 lekker joh!). Vervolgens zijn we naar het stadspark gelopen (weer een brug over). Ondertussen het stadion van de plaatselijke baseballers (Pittsburgh Pirates) bekeken. En oh, wat was het schitterend weer… Volop zon, een heerlijke temperatuur – zo’n mooi weer heb ik het nog niet gehad hier in Pennsylvania!

Aan het stadspark zit de National Aviary (Nationale Voliere? Nationaal Vogelhuis?), een soort dierentuin alleen voor vogels (inclusief pinguins). Daar sta je dan, om vier uur voor de ingang, terwijl de Aviary om vijf uur dichtgaat. En dat is dus niet genoeg tijd voor ondergetekende vogelliefhebber. Op zich niet erg hoor – Pittsburgh is ‘relatief’ dichtbij, dus we komen graag nog een keertje terug.

Michiel op een van de vele bruggen

Voor het stadion van de Pittsburgh Pirates

Heerlijk in de zon in Pittsburgh

State College is klein(er) en fijn(er)

Nu komt Michiel uit Luttelgeest en ik uit St Jansklooster. Beide dorpen zijn kleiner dan 2000 man. Nu heb ik natuurlijk in vrij grote steden gewerkt en/of gewoond, o.a. Amsterdam (ruim 800.000 inwoners, Austin (ook ruim 800.00 inwoners), en Berlijn (3,5 miljoen inwoners), dus ik ben niet helemaal wereldvreemd… Maar toch, State College heeft zo z’n voordelen:

• State College is niet heel erg groot. Weliswaar ruim opgezet, maar je hebt na een paar dagen wel door waar alles ligt. Overzichtelijk!
• Er zijn niet zo heel veel mensen (toch nog ruim 100.000 inwoners), maar de helft is student. Je komt elkaar dus tegen, bijvoorbeeld op straat, in de supermarkt en in de bar (is mij ook al gebeurd). En dat is eigenlijk best nog wel gezellig, geeft wat vertrouwds.
• Dit is een beetje een proefballonnetje van me, ik weet niet zeker of het zo werkt: door het kleinschalige krijg je je sociale leven sneller van de grond. Je bent een beetje op elkaar aangewezen, je komt elkaar toch wel weer tegen, dus leer je elkaar kennen en ga je met elkaar om. Daar waar je in Pittsburgh behoorlijk anoniem kan zijn, lukt dat in State College niet. En dat is best OK (niet op het niveau van St. Jansklooster dan, maar deze ‘tussenmaat’ vind ik zeer prima).

En iets wat gisteren heel erg duidelijk werd: als je wolkenkrabbers hebt, heb je veel schaduw beneden op de straten in het centrum. En dat is gewoon zonde van de zonnestralen 🙂 Gelukkig hebben we geen hoge flats in State College!

Waarschuwing: het weer slaat weer om

De lente was hier van korte duur. Het weer slaat vanaf woensdag weer om. Woensdagochtend regent het, en ‘s avonds wordt dat sneeuw, en kan er zelfs weer snel 10 centimeter gaan vallen. En ja, het gaat ook weer vriezen, met een gevoelstemperatuur van min 25 (!).