Vorig weekend waren wij in Oklahoma, voor de bruiloft van Chris en Christy. Dat was natuurlijk een hele reis – met het vliegtuig er naar toe, overstappen in Detroit, en een paar hotelnachten ook nog. Nu duurde de trouwerij op zich niet zo heel lang, maar we hebben er wel een heel tof weekend van gemaakt! Morgen een verslag van onze toeristische activiteiten!

Amerikaanse trouwerij

De bruiloft zelf begon op zaterdag, om zes uur ’s avonds. De ceremonie was heel kort, maar twintig minuten. In een zaaltje in een hotel stonden zo’n 80 stoelen klaar, een prieeltje was opgebouwd, en daar zou alles plaatsvinden. Er waren 6 ‘bridesmaids’ en 7 ‘best men’, en verder nog een strijkorkest, en een jochie en meisje om de ringen te dragen. De best men stonden allemaal in smoking, en de bridesmaids hadden allemaal een paarse jurk aan (uitgezocht door Christy). Wel indrukwekkend hoor, zo’n hoop poespas! Op een gegeven moment kwam Chris binnen, met z’n moeder, en later ook Christy, met haar vader. Absoluut een heel mooi plaatje samen!

De aftiteling van de Belangrijke Personen in de trouwerij

Avondprogramma

Vervolgens gingen we een hele hoge wolkenkrabber naast het hotel, de Devon Tower, en wel naar de allerhoogste verdieping, op een hoogte van ruim 250 meter. Daar begon eerst een cocktail uurtje terwijl Chris en Christy foto’s gingen maken. Daarna begon de receptie. Dat was een combinatie van een buffet en DJ met dansvloer. Er waren ook de vaste nummers als eerste dans van de bruid met de vader van de bruid, en de bruidegom met de moeder van de bruidegom. Daarna nog de toespraak van de ‘best man’ en de toespraak van de ‘maid of honor’. Allemaal net als in de film!

Trouwprieeltje in een hotel, met vooraan Chris, links de ‘bridesmaids’ en rechts de ‘groomsmen’

Christy en Chris, versgetrouwd

Dansen, dansen, dansen… en uitgeleide!

Na het eten gingen we de dansvloer op. Met Peter, Emma, Pranav en Priya was het erg gezellig. Het feest duurde niet eens zo heel erg lang (jammer, van mij mocht het nog wel even doorgaan…), en nee, er waren geen stukjes… Om half 11 ging het licht aan en de muziek uit. Vervolgens gingen we helemaal naar beneden om daar een erehaag te vormen voor Chris en Christy, die daarna een rondrit gingen maken in een koets getrokken met paarden (die rijden daar allemaal rond in Oklahoma City, dus zo vreemd was dat niet). Wij als gasten gingen gezamenlijk weer naar de bar van het hotel, en bleven daar totdat de bar vervolgens ging sluiten, zo’n anderhalf uur later.

De receptie op de hoogste verdieping van de Devon Tower

De koets waar Chris en Christy mee weggingen aan het einde van de avond

Het was allemaal supergezellig, maar het was wel een groot verschil met een typisch Nederlandse bruiloft (of een Indiase bruiloft, van 3 dagen lang!)