De vorige keer dat wij in Nederland waren, was rond de Kerst. Ik weet nog goed dat wij gekscherend zeiden tijdens het bezoek aan Klaas en Linda in hun in-verbouwing-zijnde boerderij: “als jullie wat van plan zijn, trouwen of zo… laat dat dan een paar maanden van te voren weten (en liefst niet tussen januari en begin mei, want dan ben ik aan het lesgeven en dan wordt het zo krap).” Niet dat wij bepalen wanneer een ander gaat trouwen hoor, zeker niet, daar hebben wij echt geen invloed op, maar wij hadden wel weer zin in een feestje en een bruiloft is een goede reden om naar Nederland te gaan. En wel zo’n belangrijke dat we daar absoluut bij wilden zijn, dus enige planning is vereist aan onze kant.

Aankondiging: 4 juli bruiloft!

Die losse flodder was niet aan dovemansoren gericht. Een paar dagen later, tijdens het gourmetten op tweede kerstdag kwam het nieuws: Klaas en Linda hadden besloten om te gaan trouwen! Geweldig. Mocht ook wel eens, ze waren al een jaar of 8, 9 bij elkaar (maar ik realiseer mij heel goed dat ik de laatste ben die daar wat van mag zeggen). Ze hadden de agenda’s naast elkaar gelegd (in verband met het werkschema van Klaas – hebben wij toen ook gedaan bij onze bruiloft: het werkschema van Klaas is nogal leidend), ze hebben daarop mijn semester afgestreept, en kwamen toen uit bij 4 juli! Independence Day in Amerika – “what a day to lose your independence”, is er sindsdien een keer of zestig tegen mij gezegd!

De dag zelf

Heel veel voorbereidingen hadden we niet. Ik moest nog wel even snel een nieuw setje ‘bruiloftskleren’ kopen – dat lukte hier in State College gewoon niet. En verder hebben we de avond van tevoren tig ballonnen opgeblazen, maar verder hadden we geen voorbereidingen. Niets instuderen voor een dansje zoals bij Pranav, or voor een boodschappenspel of alfabet of ander stukje (op uitdrukkelijk verzoek van het bruidspaar – dank je wel daarvoor). Ik ben alleen wat vroeger uit mijn bed gegaan om naar aanleiding van het verzoek van de bruidegom (en vervolgens de rest van de familie) pannenkoeken te bakken, om kwart over zes ‘s ochtends. Vooruit dan maar. Het was toch te warm om te slapen.

Want: wat een weer. Het was een groot deel van de dag boven de 35 graden, zelfs 39 graden hebben we gezien. Wat een medelijden met Klaas in z’n driedelig pak, en met Linda in haar zware jurk en haar make-up. Gelukkig hadden ze een oude cabriolet Volkswagen trouwauto (mooi rood) zodat ze wat rijwind konden vangen (bij gebrek aan airco). Klaas had gelukkig een tweede overhemd mee (en veel gasten hadden dat ook gedaan) – toch zweette iedereen aan het einde van de dag als een otter – ach, dat verbroedert, moet je maar denken.

Klaas en Linda in hun rode trouwauto (Copyright Miranda Vijfvinkel)

De onderdelen

Prachtig, prachtig. Terwijl Linda haar klaarmaakte bij haar ouders thuis in Zwartsluis, kwam Klaas dus naar Klooster. Na zijn pannenkoeken kleedde hij zich aan. Miranda Vijfvinkel (onze eigen trouwfotograaf, de creatiefste mens op aarde, en uiteraard ook hier aanwezig!) was daarbij voor de registratie. Toen Klaas klaar was, ging hij Linda ‘ophalen’ bij het ouderlijk huis, vanaf waar ze een fotoshoot gingen maken. Assistentie door Hendrieke, en dat was nodig, want er was nog een figurant: Wanted, het paard van Linda. En wat heeft dat mooie, creatieve foto’s opgeleverd!! Klik vooral hier door naar de pagina van Miranda, want daar staan er nog meer!

Onderdeel van de fotoshoot – super gedaan, Miranda!! (Copyright Miranda Vijfvinkel)

Je zou maar met ruim 30 graden in het gras liggen met zware paardrijlaarzen aan… (Copyright Miranda Vijfvinkel)

Ondertussen gingen wij het (nog-steeds-deels-in-verbouwing) huis van Klaas en Linda versieren. De nieuwe keuken zat erin (mooi hoor) en de woonkamer (zeg, kon die niet wat groter) waren af, en sohee, prachtig… Maar we waren daar met een reden: nog meer balonnen! Uiteindelijk kwamen de daggasten al snel, en kwamen daarna ook Klaas met Linda aan.

De officiele huwelijkssluiting voor de wet gebeurde op Landgoed De Oldenhof. Albertine had daarvoor cakepops gemaakt (ronde cakejes omhuld met chocola op een stokje) die er echt fantastisch uitzagen, en ook heel lekker waren – ze gingen allemaal op.

Albertine’s cakepops (Copyright Miranda Vijfvinkel)

Eindelijk een foto van ons vier! Hendrieke, Albertine, Klaas en ik (Copyright Miranda Vijfvinkel)

Na weer wat foto’s gingen we naar de kerk in Zwartsluis voor de trouwdienst. Het mooiste onderdeel was het lied dat Linda zong voor Klaas… bij zin drie zat ik al in tranen. Nou heb ik een excuus: Linda had mij gevraagd om de tekst te vertalen en ik wist dus wat komen ging… Ik was ook zeker niet de enige – de halve kerk zat te snotteren, en broerlief zat vooraan ook tegen z’n tranen te vechten. Zo mooi…

En zo zong Linda voor Klaas – zo mooi! (Copyright Miranda Vijfvinkel)

En nee, ik hield het niet droog tijdens Linda’s lied (Copyright Miranda Vijfvinkel)

Feestavond!

En toen waren ze getrouwd. Vervolgens ging de stoet weer verder naar Meppel, bij restaurant ZieZo – waar we nog een heel best feestje gebouwd hebben. Zelden heeft mij een Radler zo goed gesmaakt (dat warme weer… oei), wat was het buffet lekker (oh… makreel!), ik heb genoten tijdens de workshop djembe (wist eigenlijk niet dat Hendrieke daar zo’n talent voor had!).

Na de workshop had Albertine nog een verrassing: zij had, uiteraard, ook de bruidstaart gemaakt… en zoals het onze familie betaamt, wij willen nog wel eens overdrijven, en jawel – een bruidstaart van 1 meter 20 – al was het een boortoren zelf. Natuurlijk stond er een paard op de taart, naast de boortoren. Met hulp van mijn pa, die de techniek van het binnenwerk voor z’n rekening had genomen, had Albertine haarzelf overtroffen. En wat zag ie er mooi uit, met bloemen en al… Ik zag ‘m en ik wist het: net een corsowagen, helemaal in stijl!

De bruidstaart met paard en boortoren van 1 meter 20 (Copyright Miranda Vijfvinkel)

De rest van de avond was geweldig. Vol warmte! Ik heb ontzettend gezellig gekletst met familie, de vrienden van Klaas die ik anders toch nooit spreek, Miranda… en gedanst totdat mijn voeten pijn deden. Wat een geweldig feestje. En ik heb me toch veel water gedronken – had ik al gezegd dat het warm was?

Klaas en Linda, dank jullie wel voor de fantastische dag!

Enne, Miranda, dank voor het gebruik van de beelden… het was weer onvergetelijk. Nu is het wachten op Hendrieke of iemand van de Keet voor de volgende ronde 😉

Voor de bloglezers die nog een trouwfotograaf zoeken, Miranda is de allerbeste. Stop maar met zoeken 🙂 Hier vind je haar!
En zoek je nog een bruidstaart of een andere, supermooie taart, stop dan ook maar met zoeken, en vraag dan Albertine. Die is de allerbeste. Ze kan overigens ook kleinere taarten maken 😉 Hier vind je haar! En ook hier!