Ik kreeg al vragen: waar zijn je verhalen? Om kort te zijn: ik was even met vakantie. Naar Nederland – en de verslagen daarover volgen in de komende dagen. En daarmee heb ik ook even blogvakantie genomen. Mocht ik wel van mezelf!
Wie zijn mijn bloglezers
Inmiddels lezen een hoop mensen mijn blog. Veel mensen uit mijn familie, vrienden- en kennissenkring, voormalige collega’s, voormalige buren… Ook lezen sommige vrienden hier uit de buurt mijn blog, die halen het dan door Google Translate heen en krijgen zo de kern wel mee. Andere mensen die ik nog nooit heb ontmoet, zoals andere immigranten die naar Amerika zijn vertrokken via het AllesAmerikaforum, of anderen die naar andere landen zijn vertrokken… en anderen van wie ik het blog ook lees en mij dus ook volgen… er zit van alles bij.
En dat blog van mij is toch wel serieus groot inmiddels: zo’n 400 blog posts (dit is nummer 397 om precies te zien). In het ‘seizoen’ probeer ik 5 verhaaltjes per week te schrijven. Dat is een mooi ritme om te schrijven: daarmee hoef ik geen ellenlange verhalen te schrijven en zijn het hapklare brokken voor de lezers, en het past ook mooi bij het dagelijkse ritueel van velen: ‘s ochtends bij het ontbijt of ‘s avonds na het werk wordt mijn blogpost vaak gelezen. Jaja, ik heb wat marktonderzoek gedaan (hoera, webstatistieken!).
Blogvakantie
Maar goed, je moet er wel tijd voor hebben, elke (werk)dag een blog post schrijven, en je moet natuurlijk ook dingen meemaken. Nu zit dat laatste vaak wel goed, er vallen mij nog steeds genoeg dingen op die me inspireren om ergens over te schrijven. Het schrijven gaat ook vrij snel, dat kost me niet eens zoveel tijd. Toch mag ik ook vakantie van het bloggen vind ik zelf. En als ik in Nederland ben, besteed ik echt liever mijn tijd aan mijn vrienden en familie dan aan mijn ‘Amerikaanse’ dagboek. (Daarnaast, vertellen dat je in het buitenland zit op het wereldwijde web, en dat je huis dus leegstaat, en dat iedereen dat allemaal zomaar kan lezen, is ook niet zo’n goed idee, natuurlijk.) Vandaar mijn digitale afwezigheid: ik had blogvakantie.
Vanaf vandaag ben ik er weer. En ik begin meteen met de aanleiding van onze vakantie in Nederland: een verslag van de bruiloft van mijn broer Klaas en zijn (inmiddels) vrouw Linda!
Johanna goes USA! 
Na jou blog stilte, lijkt me dit een goed moment om mij eens voor te stellen. Ik ben Ymkje, een mede-emigrant en woon sinds 6 jaar in ‘the south’, in Georgia. Via het AA forum ben ik je gaan volgen en doordat je leuk en herkenbaar schrijft, kijk ik uit naar meer verhaaltjes.
Hee! Wat leuk om je te leren kennen! En bedankt voor het compliment! Ik weet dat er soms wat AA forum mensen op mijn blog terechtkomen… maar ik ken er weinig! Mocht je zelf ook bloggen, laat mij dat dan zeker weten! Ga ik je volgen!
Nee geen blog voor mij 😦
Hoi Johanna ! Oen va en moe kieken er in ieder geval ook weer noar uut .Het was in ieder geval weer een leuk weerzien afgelopen weken mit ieje en Michiel. Dit viel dan onder de catagorie “live blog” .Wij hopen en kieken er weer noar uut noar het volgende live blog, moar zolange as ie dat weten op te vullen mit het schriem van oen verhaalties blef dit leuk ! Succes weer komende tied mit zien beiden!
Haha 🙂 Weet nog niet wanneer de volgende ‘live blog’ zal zijn – voor nu heb ik weer even genoeg inspiratie om weer even digitaal te bloggen! Genoeg reuring hier, in ieder geval!
hoera je bent er weer !!!!!!!
Ja hoor! Weer uitgerust en wel 🙂 En er komen weer een hoop nieuwe blogposts!
YEAH, mijn ochtendritueel! Ik kan niet wachten op de posts!
En dan vooral die van morgen! 🙂
Fijn dat je genoten hebt, samen je je familie en vrienden, leuk je weer gezien te hebben.
Het was inderdaad ook rustig op mijn mail..haha
Ik vroeg me inderdaad al af waar je was, vergeten dat je op vakantie was in Nederland..:-).Fijn om weer even thuis te zijn geweest, kan ik me zo voorstellen! Gr Tamara
Gefeliciteerd met het trouwen van je broer. Hoop dat je een goede vakantie hebt gehad en weer leuke artikelen gaat schrijven.