Het is zomer, ik hoef geen les te geven, Michiel is klaar met verbouwen, dus is het tijd voor wat achterstallig onderhoud. Ja, ik heb eindelijk de laatste IKEA gordijnpanelen ophangen, hetgeen op zich nog aardig ging met mijn gekneusde duim. Maar ook andere dingen die nog op het lijstje stonden hebben we eindelijk gedaan.

Nummer 1: Jaarlijkse beurt voor de auto

De Mazda is binnenkort een jaar oud en moest dus voor een check-up. Een normale servicebeurt, met vervanging van olie en dat soort dingen, maar ook vanwege de jaarlijkse keuring van emissies (van de uitlaat, specifiek voor Pennsylvania). Doe je dat niet, dan krijg je geen sticker, en heb je geen sticker, dan krijg je een boete. Maar oh, dat soort regeldingetjes zijn soms zo lastig… je moet ze plannen, je moet naar de dealer, binnen een bepaalde tijdsperiode… nou goed, daar zijn we ook weer af voor dit jaar. En verder was er niets mis met de Mazda. Fijn zo.

Nummer 2: Autoverzekering omzetten

Bij de verzekeringsmaatschappijen hier doen ze net of ik een jongere ben die nog niet zolang autorijdt. En dus heb ik een best dure verzekering moeten afsluiten in het begin. Elk half jaar telt, dus ik heb na een half jaar mijn autoverzekering al eens opgezegd (premie ging van 163 dollar per maand naar 81 dollar per maand) en nu ben ik nog eens overgestapt en betaal nu 74.50 dollar per maand. Over een half jaar nog een keertje en dan zit ik ‘goed’ voorlopig. Het kost weer allemaal even wat rekenwerk, maar dit soort te hoge, automatische uitgaven wil je liever ontwijken.

Nummer 3: Boominspectie

Het had eigenlijk al gemoeten toen we het huis hebben gekocht (want al vrij vlot viel de eerste boom recht over ons perceel, bijna op ons huis – toen was ik er zelf niet): de boominspectie. We hebben een boominspecteur (een arborist) over de vloer gehad die naar onze bomen heeft gekeken. Conclusie: alles is gezond, we hebben een hoop oude eiken in de tuin. Een bepaalde boom had vrij laag hangende takken waardoor er veel blaadjes op het garagedak vallen. Die hebben we laten afzagen, en als bij-effect hebben we nu ineens veel meer lichtval in huis. Fijn zo!

Nummer 4: Belastingdienst…

Oh die vreselijke M-aangifte voor vers geemigreerden… wat een drama. Een papieren formulier (nou, formulier… een BOEK! Met nog een boek met maar liefst 100 pagina’s instructie!!), ja, van PAPIER nog wel, en het nare daarvan is dat het 1) niet is voor-ingevuld, en 2) je kunt het niet typen maar schrijven (met een pen dus je mag eigenlijk geen fouten maken), en 3) je moet zelf optellen, vermenigvuldigen en zo (nu is dat laatste niet zo’n issue, maar toch, het principe… in this day and age… echt jongens, een papieren formulier?). We hadden het al zeker vier keer tevoorschijn gehaald… en moedeloos weer weggelegd, omdat het werkelijk niet te doen leek vanwege de eerste vragen die al heel erg lastig zijn (ja we zijn getrouwd en normaal gesproken fiscale partners, maar dit keer schijnbaar niet, en hoe zit dat dan met de andere helft van het jaar?)

Ja. Twee keer fouten gemaakt (minstens). Wat een ellende…

Papierwinkel. En niet zo’n beetje ook! Gelukkig hebben we een grote tafel!

Maar toch, anderhalve week geleden moest het maar. De Belastingdienst wil graag onze aangifte voor 1 juli binnen hebben, vandaar… De volle zaterdag en zondag ben ik er mee bezig geweest. En sohee wat heb ik nog een fouten gemaakt onderweg (die ik later nog kon herstellen). Ik had de Belastingtelefoon buitenland ook nog nodig op twee punten (conserverende aanslag? Que? Ze waren overigens wel erg vriendelijk, de Belastingmensen uit Heerlen). Maar wat een gruwel, wat een gruwel. Ze maken het niet leuker, en ook niet makkelijker… Puf, steun, klaag… Maar het is gelukt. Het (on)ding is op de post. Laat die teruggave maar komen (laat het alsjeblieft een teruggave zijn!! Ik heb hier niet voor niets zo hard op gestudeerd!)