Het is niet zo dat ik mee doe met de jaarlijkse Tuinvogeltelling in Nederland, maar ik heb wel een lijstje bijgehouden van alle soorten vogels die ik in Leusden in onze tuin heb gezien (33 soorten (!) maar dat terzijde). Ik vind vogels in de tuin gezellig, en ik herken dan ook vrij veel Nederlandse soorten. Op safari in Afrika heb ik mijn ogen uitgekeken naar alle schitterende vogels daar. Er zijn niet veel vogels die zowel in Europa als Afrika voorkomen.

Nieuwe vogels in Amerika!

En zo is het ook zo in State College. De vogels die elke dag in onze Leusdense achtertuin zitten, zijn hier gewoon niet. Koolmezen kennen ze hier niet. Musjes wel, maar die zien er net een tikje anders uit. Kortom, mijn vogelkennis uit Nederland heeft hier niet zoveel zin meer. Ik moet weer opnieuw beginnen (maar dat is ergens ook wel leuk).

De eerste keer dat ik Darwin in actie zag, was in Texas. Toen zag ik goed dat de vogels in Europa zo heel erg anders zijn dan de vogels in Amerika. Hier hebben ze wellicht wel musjes en mezen en vinken, de ondersoorten zijn heel erg anders. Ook heb ik het idee dat de vogels hier gekleurder zijn, en daar houd ik wel van… Zo had ik daar op een gegeven moment bezoek van een hele kolonie prachtig geel-groene Cedar Waxwings die in nog geen tien minuten een hele boom leegvraten. Destijds vond ik vooral ook de felrode Northern Cardinal een toppertje – het kostte me een maand of vier voordat dat beest netjes wilde gaan zitten voor een fatsoenlijke foto.

Verrekijker, camera en vogelgids in de aanslag

Eerlijk zeggen, ik ben wel een beetje aan het smokkelen… Ik lig niet op mijn buik tussen de struiken voor een foto. Ben je gek, het is hier gemiddeld -20 graden deze dagen, en het sneeuwt hier 80% van de tijd. Dus deze vogelspotter doet het voorlopig eventjes vanuit het keukenraam. En met de safari-camera met tig keer zoom lukt het aardig om zelfs de vogeltjes die verder weg zitten in beeld te krijgen. De vogels komen hoe dan ook niet echt dichtbij – dat zal wel te maken hebben met het enorm fanatieke en atletisch gebouwde poezenbeest dat nog wel eens een rondje om het huis heen doet.

Mijn vogelgids

Vervolgens is het dan uitpluizen wat voor vreemde vogel ik te pakken heb. En daar komt mijn Amerikaanse vogelgids (huwelijkscadeautje van mijn broer+zussen+aanhang) heel goed van pas! Het duurt soms even, maar ik kom eruit. Het is hier overigens ook van belang om het verspreidingsgebied goed in de gaten te houden, sommige vogels die ik in Texas heb gezien, komen hier niet voor (en vice versa).

Resultaten

Ik heb hier al een “blue jay” (een soort blauwe gaai) voor mijn lens gehad, die ook nog eens lang genoeg bleef zitten voor een portretje. Dan heb ik een groepje “house finches” (vertaald, huisvink) voor de deur gehad. Hoewel dit dus vinken zijn, heb ik deze ondersoort nog nergens anders gezien: ze hebben rode veertjes. Vanochtend zag ik ook een minder opvallende vogel dat een “dark-eyed junco” moet zijn (donkeroog junco – geen vertaling beschikbaar), druk bezig met sneeuw happen.

Blue Jay, een erg mooi beest. Net wat groter dan een merel.

En ja, ik heb ook al een felrode Northern Cardinal zien vliegen. Maar stilzitten, ho maar!

Een groepje House Finches

House Finches, met rode veertjes

Een Dark-eyed Junco, ongeveer zo groot als een musje