Gedurende mijn PhD periode heb ik een hoop ‘academisch geklooi’ gezien, en vooral heel erg ‘close to home’ met het debacle Diederik Stapel. Een drama voor de psychologische wetenschap, een drama voor zijn PhD studenten en co-auteurs (waarvan ik er een aantal persoonlijk ken)… Gelukkig heeft de fraude wel voor veel verbeteringen in het academische process gezorgd. En toch, soms komt het nog steeds voor. Dankzij mijn achtergrond ben ik zeer geinteresseerd in dat soort berichten. Ik ben er laatst twee tegengekomen: vandaag de eerste, morgen de tweede.

Canvassing: langs de deuren gaan voor politiek

Achtergrond: in Amerika is het bij verkiezingen gangbaar dat mensen ‘langs de deuren gaan’ (dat heet hier ‘canvassing’) om te proberen om de bewoners te overtuigen van bepaalde standpunten. Een belangrijk item hier is de acceptatie van ‘same-sex marriage’, het homohuwelijk (dat is hier, gek genoeg, nog steeds een heet hangijzer in veel staten). Nu rijst de academische vraag: hoe effectief is dat canvassing als het gaat om de acceptatie van het homohuwelijk, en wordt dat beter als je homofiele canvassers gebruikt?

Publicatie in Science!

Op zich een interessante en zeer relevante vraag – het kost immers miljoenen om mensen langs de deuren te laten gaan tijdens verkiezingen; het is een groot land, Amerika… Nu heeft daar een PhD student (aan nota bene UCLA, een heel hoog aangeschreven universiteit) daar onderzoek naar gedaan, en het onderzoek is met veel bombarie gepubliceerd in Science (een zeer hoogaangeschreven tijdschrift). Wat bleek volgens het onderzoek: je kunt mensen overtuigen om het homohuwelijk te steunen als een homo ze aanspreekt die een persoonlijk verhaal doet. Nu is dat op zich niet heel gek, want dat is nu juist het doel van dat canvassing, maar de effecten waren supersterk en bleven superlang hangen.

Fraude… data was verzonnen

Een andere PhD student, die op hetzelfde onderwerp werkte, heeft dezelfde methodologie gebruikt, maar kwam om te beginnen al niet aan de respons die de originele onderzoeker had gerapporteerd. En later bleek er nog heel veel meer mis, o.a. met de financiering van het onderzoek, met de statistiek… Wat blijkt… de data zijn verzonnen! De onderzoeker heeft gewoon een ‘positieve foutmarge’ bovenop een bestaande database geplakt, waardoor het leek alsof er een effect was. Het artikel is teruggetrokken, en de fraudeur kan waarschijnlijk fluiten naar z’n nieuwe baan op Princeton.

Niet te geloven dat iemand de boel zo kan belazeren, en denkt er mee weg te komen. Gelukkig heeft het zelfreinigende vermogen van de wetenschap hier wel gewerkt (en wat sneller dan bij Stapel)! Meer informatie vind je o.a. hier.