Huh? Ik hoor jullie denken… dat mocht toch niet? Nee… klopt. Er was ook eerst sprake van dat we niet mochten reizen omdat we anders de aanvraagprocedure voor de Green Card zouden afbreken – waardoor Michiel’s werkgunning serieuze vertraging op zou lopen. De vliegtickets hadden we haast geannuleerd, ik had geprobeerd om mijn conferentiebezoek door iemand anders te laten overnemen… Maar… dat wordt nu toch anders! We komen WEL!

Hoe zit dat nu precies?

Laten we zeggen, ik heb tegenstrijdige, achterhaalde en ook foutieve informatie gehad. En de regels van de Amerikaanse immigratiediest zijn ook niet helemaal duidelijk, eerlijk gezegd… Op het ene formulier staat: “Als je een H-visum hebt, mag je wel reizen gedurende de aanvraag van je permanent residency (maar, we garanderen niet dat je Amerika weer in mag)”… nee, dat garanderen ze nooit, blijkt later. Voor het aanvragen van een ‘advanced travel document’ was ik te laat, bleek uit een ander formulier, waardoor ik dacht dat ik niet mocht reizen – maar dat document blijkt weer voor andere situaties te worden gebruikt, heb ik helemaal niet nodig want ik heb een H-visum (maar toch moest ik maar beter invullen, zei het International Office er wel bij).

Door al die complexe informatie deed ik maar eens navraag bij het International Office, want zij weten immers hoe het zit (dacht ik). Degene van het International Office die me vertelde dat ik niet mocht reizen had het gewoon bij het verkeerde eind omdat zij op basis van oude informatie adviseerde. Want, naar nu blijkt, reizen onder H-visa mag gewoon tegenwoordig als je in zo’n (langdurige!) aanvraagprocedure zit. Maar een collega waarschuwde me: “ga vooral niet reizen tijdens je aanvraag, neem het risico niet” (de collega in kwestie is nogal risico avers – en eerlijk gezegd, met een dergelijke tegenstrijdige informatie snap ik ook wel dat je kiest voor zekerheid). Pff.. Ik dacht dus: ‘we mogen niet reizen’. Stay put. Okee, het is niet anders.

Papieren zijn ingeleverd, nagekeken, opgestuurd

Maar goed, toen ik tien dagen terug de hele stapel met formulieren, bewijzen, foto’s en weet ik veel wat meer had ingeleverd, kon ik het niet laten om toch even te vragen om welke reden precies we nu niet mogen reizen. Dit keer kreeg ik antwoord van de meest capabele medewerkster – die had mij bij mijn H1B avontuur ook uiteindelijk uit de brand geholpen, dus die vertrouw ik wel. Haar antwoord:

“Jullie mogen wel reizen hoor, zolang je op je H-visum reist. Nee, dat heeft geen impact op de aanvraag van de werkvergunning van Michiel. Ja, dat mocht eerst niet… maar de procedure is veranderd, en het kan zijn dat je eerst oude informatie kreeg. We moeten alleen zorgen dat de petitie bij de immigratiedienst is geadministreerd voordat jullie het vliegtuig instappen. En daar hebben we genoeg tijd voor.”

Nou ja. Ik zat daar echt sprakeloos op mijn stoel… “WAT zei je zojuist?” (Rustig ademhalen.)

Vervolgens duurt het uiteraard nog anderhalve week voordat ze de petities hebben opgestuurd… Argh… dan hebben we dus nog geen officiele bevestiging. Was niet nodig, vind ik, maar goed, er zijn nog andere mensen ‘voor mij’ in de rij, dus niet zeuren. (Rustig ademhalen.) Ik heb inmiddels wel bericht dat alle formulieren en bijlagen er goed uitzien. Nou… dat moest verdorie ook anders zijn! Hoeveel dagen werk ik daar wel niet in heb zitten… (Rustig ademhalen.) Volgende week krijgen we vast het benodigde filingnummer. En dan kan ik pas echt ontspannen.

De reisplannen

En dus komen we op 16 december naar Nederland. Ik heb een hoop onderzoeksmatige tripjes gepland in die tijd. Ik zal conform mijn initiele planning aanwezig kunnen zijn op het Tilburgse X-mas Camp, en ik kan ook naar mijn workshop in Parijs van 5 tot en met 9 januari. Tussendoor heb ik hopelijk nog gelegenheid voor afspraken met mijn co-auteurs. Na mijn workshop ga ik weer door naar Amerika, want ik moet twee dagen later alweer lesgeven!

Natuurlijk hebben we een hoop privedingen op de agenda staan. Het verlate Sinterklaasfeest aan de Kloosterweg kan TOCH doorgaan, en ik kan conform traditie oliebollen bakken met mijn pa (fijn). Uiteraard vieren we Kerst en Oud en Nieuw met familie en vrienden (is het plan, hoe precies moeten we nog uitzoeken). We moeten hoognodig op achterstallige babyvisite bij vrienden die gezinsuitbreiding hebben gehad en staat er een nieuwe-huizenroute en nieuwe-bedrijfsgebouwenroute in de agenda. En eindelijk zien we onze familie weer, vooral nichtjes en neefje staan hoog op de lijst. Bijvoorbeeld, mijn kleinste nichtje heb ik welgeteld 1 keer gezien in haar hele leven (joh, dat klinkt dramatisch…). We willen ook nog even op bezoek bij Michiel’s opa. En wij willen allebei weer even afspreken met collega’s. En uiteraard wil ik nog even winkelen in ‘mijn’ winkel in Leusden, en als ik tegen een super paar schoenen aanloopt laat ik die ook niet staan (ik garandeer mijzelf een volle koffer op de terugreis).

En ik wil nog haring en krentenbollen en drop en een patatje met een frikandel speciaal en een broodje kroket en soep van ‘mien moe’ eten (niet allemaal tegelijk). En ik wil nog ergens schaatsen kopen (Noren dan he, want die heb je hier niet). En we willen nog naar het verbouwde Rijksmuseum, en naar het Scheepvaartmuseum. En… en… en…

Die dagen in Nederland komen absoluut vol. Geen twijfel mogelijk!