(Michiel dan he. Ik niet… Ik heb daar even te weinig tijd voor.)

Michiel werkt graag in de tuin. Nu heeft ie het houtwerk een paar weken geleden al eens te grazen genomen, en hij ook al eens flink gesnoeid, maar de tuin zelf was nog een beetje onaangeroerd. Terwijl mijn ouders hier waren, werd dat anders.

Stenen sjouwen

Michiel heeft een hoop verplaatst. Zo liggen er honderden grote stenen en rotsen in de tuin – inmiddels zijn er veel van die stenen uitgegraven, schoongespoten, en verplaatst, en liggen ze nu netjes als randen om perkjes heen. Ook is er een rhododendron verdwenen (om de tuin wat symmetrischer te maken). Veel van die stenen hebben mooie kleurschakeringen, het is echt mooi geworden.

Voor… (de spitmachine staat klaar)

Na…

Michiel heeft inmiddels de eerste narcisbollen geplant (dank jullie, pa en ma!). Wij gaan daar waarschijnlijk nog wel meer bollen en zaden bij planten, zodat we volgend voorjaar een megagrote bloemenzee in de achtertuin hebben.

Snoeien en spitten

In de achtertuin heeft Michiel veel lage bosjes weggehaald, het leek wel alsof daar jaren niets aan gedaan was. Hij heeft een pak bladeren van soms wel twintig centimeter dik weggehaald (de chipmunks, eekhoorns en slangen die daar hun hol hadden waren daar niet blij mee). Vervolgens heeft ie de boel gespit, en dat met een spitmachine.

Voor degenen die willen weten hoe dat in elkaar zit: Michiel heeft een soort tuin-multitool waar hij verschillende opzetstukken op kan zetten. Zo heeft hij al een grastrimmer, heggeschaar, kettingzaag, en een soort ronddraaiende spade die er op passen (er zijn nog meer opzetstukken).  Het apparaat werkt op benzine en olie (4-takt). Die spitter doet het echt goed: zelfs grond die in twintig jaar niet gespit is, krijgt ie om. Nou, dat apparaat is echt een uitkomst voor onze tuin.

Zo. Nu eerst een Yuengling!

Bladeren blazen

Wij wonen nu in het bos, dus daar zijn een hoop bomen, met heel erg veel blaadjes. En het is nu herst, dus heel veel van die blaadjes vallen naar beneden. Nu hebben wij zo ontzettend veel blaadjes, dat kun je niet meer met een bladhark doen… dus we hebben weer een apparaat gekocht: de bladblazer. Michiel heeft een soort ‘ghostbuster’-achtig apparaat uitgezocht: een soort rugzak met armhengsels en de benzine (2-takt) en motor zitten op je rug. En daar zit dan een enorme slurf met pijp aan, die je richt op de bladeren die je wilt wegblazen. Het ding trilt als een malle, en het is daardoor best zwaar werk, vind ik.

Michiel vindt het (nu nog) erg leuk om te doen. Ben benieuwd hoe hij er over nadenkt als alle bomen hier en masse hun blaadjes laten vallen!

Met de bladblazer in de weer