Mijn pa en ma zijn niet heel vaak op vakantie geweest. Dat had een paar redenen: ten eerste, mijn vader was al heel vaak naar het buitenland voor het werk. Als hij dan een keer vrije tijd had, bleef hij liever thuis. Ten tweede, mijn ma is niet zo gek op reizen, en is ook graag thuis, en werkt veel liever in de eigen groententuin. Ten derde, met vier kinderen die allemaal rare opleidingen willen doen, kun je je geld beter besteden dan op een camping in Frankrijk te gaan staan (ze houden overigens helemaal niet van kamperen). Maar nu wij in State College, Pennsylvania wonen, moeten ze toch ‘op vakantie’. En ze nemen het er van. En ervaren ze allemaal Primeurs! En gek genoeg, zit dat vooral in kleine dingen.

Primeur 1: Mee naar Trivia

Een aantal uitjes plannen we van te voren, daar zitten we lang voor in de auto, en dat soort exercities kosten vaak een hele dag. Nu gaan wij op donderdag vaak naar de Rathskeller en doen wij mee aan trivia. En waarom zouden mijn ouders dan niet gewoon ook naar de Rathskeller komen en mee ervaren hoe zoiets gaat? Mijn pa en ma zitten überhaupt zelden in de kroeg, dus dat was sowieso al een hele ervaring. Peter, Chris, Charlie en Betsy waren er ook (en Michiel en ik natuurlijk), en het was erg gezellig. Niet dat we hebben gewonnen, maar daar ging het ook niet om.

Primeur 2: Buiten de deur ontbijten

State College heeft een paar must-see’s en must-do’s. Daar horen bij een bezoekje aan het Beaver Stadium, over de oren wrijven van de Nittany Lion, en ontbijten bij The Waffle Shop (voor de insiders: The Original Waffle Shop). Dat moest dus nog gebeuren. Vrijdagochtend zijn we dus wezen ‘uit eten’ voor het ontbijt. Heel apart voor pa en ma… De keuze was reuze, dus het duurde even voordat de wafel, het gebakken ei en de gebakken aardappelen (!) aankwamen. Ik heb het al eens eerder gedaan – in zo’n geval heb ik meteen genoeg gegeten voor de lunch – maar voor mijn pa en ma was dit absoluut een primeur. Wel een heel erg lekkere, geloof ik.

Ontbijten bij The (Original) Waffle Shop!

Primeur 3: Pompoenenfestival

Vrijdagavond zijn wij met z’n vieren naar het Arboretum geweest. Daar hadden ze het jaarlijkse ‘Pumpkin Festival’. Dat is een wedstrijd en tegelijkertijd tentoonstelling van heel veel pompoenen, allemaal met verschillende figuurtjes ingesneden. Met een lichtje erin zijn dat lantaarns, en wel ‘jack-o’-lanterns’ leerden we. Een week daarvoor waren die pompoenen uitgedeeld aan kinderen vanaf 2 jaar. En die pompoenen zien er al heel erg kunstig uit, met een lichtje erin, maar de pompoen gemaakt door de Penn State studenten waren absolute kunstwerken. Mijn pa en ma hadden nog nooit zoiets gezien. En wij eerlijk gezegd ook niet.

Pompoenenfestival bij het Arboretum

Dit is een pompoen. Echt. Ideetje voor Robin?

Dit is ook een pompoen. Echt waar… Kunstig he?

Primeur 4: Een ander uitzicht

Natuurlijk zijn ze ook hun eigen uitzicht kwijt. In plaats van weiland, Beulaker en riet, zien ze nu bomen, bomen en bomen achter ons huis. In plaats van koeien zien ze chipmunks en eekhoorns (en schattig dat ma die vindt!!). Mijn pa en ma hebben hun buiten-pauze-plek (lees: rookplek) ook gevonden. Het deck heet nu ‘het plattie’, en is de plek waar ik mijn ouders moet zoeken als ik ze binnen niet kan vinden. Hun ‘plattie’ in het bos. Ook nieuw…

Het deck – oftewel ‘rookplattie’

Primeur 5: Afstanden…

Pa en ma raken langzamerhand ook gewend aan lange afstanden. Zo zijn we naar Lancaster geweest, dat was twee en een half uur rijden. En het rondje Black Moshannon Park was ook wel even sturen. Ma houdt daar normaal gesproken helemaal niet van… maar ze hebben inmiddels de slag te pakken. Toen ze donderdag zelf naar het Greenwood Furnace State Park wilden (op 20 minuten afstand), zijn ze eerst de andere kant op gereden naar Altoona (een uur verderop), om daar om te keren (na een hamburger bij een fastfood restaurant te hebben gegeten. Dat is vergelijkbaar om vanuit St. Jansklooster eerst naar Amsterdam te gaan omdat je naar Zwolle moet. Een dag niet lang in de auto gezeten, is een dag niet geleefd, zo lijkt het!