Wat doe je als Herman en Ida zijnde, de eerste dag in State College? Eerst slapen. Als een blok. Ik heb geen klachten gehoord over het bed… dat is goedgekeurd en doet het prima voor de komende twee weken. Vervolgens, ontbijten met bagels en cream cheese, als echte Amerikanen (en met brood en Nutella, had ik speciaal voor ze gekocht). Toen eerst bijpraten. Vervolgens ben ik om half twaalf naar de universiteit gegaan (er waren twee sprekers, en daar hebben we er niet zoveel van, die wilde ik liever niet missen) en is Michiel met pa en ma op stap gegaan.
Starbucks, oude gewoonte
En toen was de eerste stop in State College de Starbucks. Een paar jaar geleden in Austin hebben ze de Starbucks leren kennen, en zijn ze gewend geraakt om de ochtend met een Starbucksje te beginnen. Die gewoonte zetten ze hier vrolijk door, en dus hebben pa en ma en Michiel eerst een koffie gedaan bij de Starbucks.
Frappucino voor ma
Rondje State College
Vervolgens heeft Michiel ze rondgereden door State College. “Hier is de business school, hier is het stadion, en hier is downtown”, dat idee. Ze zijn ook nog bij de Wegmans (supermarkt) en de Target (warenhuis) geweest. Die winkels waren vooral GROOT volgens ma. En wat is er veel te koop daar… Ja, dat klopt… Mijn pa viel het op dat er bij de Wegmans maar liefst 21 kassa’s waren (waarvan zelfs 11 open).
Het oordeel over State College: “bultig” (joh, echt. Je zult er maar tegenop moeten fietsen…). Dat ons huis op een helling van 8 graden staat helpt overigens ook niet echt… Verder: “allemaal grote kavels”. Klopt ook, daar hebben we in Nederland geen ruimte voor… Verder vinden ze de chipmunks (grondeekhoorns) die hier met z’n allen over het gras rennen ook gezellig. En onze tuin en de bosrijke omgeving rondom het huis vinden ze helemaal geweldig.
De eerste ribbetjes
Na zo’n dag vol indrukken over onze nieuwe woonplaats is het tijd voor het diner. Waar ga je dan heen…? Michiel heeft besloten, vanavond. De afgelopen maanden zijn Michiel en ik regelmatig wezen eten bij een plaatselijke sports bar, “Damon’s”. Daar hebben ze hele lekkere “ribs”, en die hebben pa en ma en ook Michiel besteld (ik had zalm). Zo ontzettend mals, dat vlees valt meteen van het bot af. Superlekkere marinade. Het was een hoop werk, het waren misschien wel 20 ribs per persoon (ik heb er ook een paar meegeholpen…), maar oh oh wat lekker, en ja, ze gingen allemaal op!
Kortom, de eerste Amerikaanse dag, met Starbucks koffie en echt sports bar eten zit er op!
Rack of ribs in een booth in de kelder bij Damon’s
Johanna goes USA! 
Erg leuk dat je (schoon-)pa en ma er zijn, geniet er van! (haha)
Nou hier bin wij dan zelf mit onze eerste ervaringen bei Johanna en Michiel in t’ varre Amerika. T’ is mooi dat wij heel an ekoom binn en het weerzien was natuurluk prachtig mooi. Eerst eem over de reize. Donderdag morn umme 5 ure uut bedde. Das vrog. Umme half zesse was Roelant er al en die hef ons noar Meppel ebracht en doar bin wei op de trein e stapt noar schiphol woar wij umme 8 ure arriveerden. Wij zollen umme 11 ure pas vliegn, dus een zee van tied nietwoar?
Nou mooi niet bleek achterof. Eerst inchecken veur het vliegtuug. Er stond een rij veur de balie van wel meer als ik schatte 150 man. Een ure wachten koffers een tegeltie opschoeven en toen waren wij an de kassa. Alle papieren klopten, niet teveule an gewicht bij ons het ging mooi. Gauw een noar buten allebei eem een sjekkie paffen en weer noar binnen want toen mussen wij deur de douane. Ie geluum het niet! Ik denke wel 400 man veur ons. En as het er 600 ewest waren hak het ook geleuft. Ze warken doar mit meer loketten natuurluk moar toch! Umme kort te goan (en weer donders lange te stoan) waren wij umme 10 ure doar ook weer kloar. Umme kwart over 11 mussen wij vliegn dus besleuten wij umme moar deur te lopen noar de gate (dit is de poorte en het nummer woar het vliegtuug vertrekt). Verrassing !!! Wat veur verrassing? D’r goan zo’n 250 man in zo’n vliegtuug en doar stud dus ook weer zo’n rije van 100 man veur ons. En wat gebeurd er veur in die rije? Dat zal ik uut leggn. Ai doar an de beurte binn dan wur ie deur een meneer of mevrouw uut eneudigt um achter een toafeltien te komen stoan mit zien tweeen (Ida en ikke) umme dai samen reizen, en een getrouwd stel bin. Dan worren oe veule vroagen esteld zoas: woar goai noar toe in Amerika, wat goai doar doen, heb ie oen koffers zelf in epakt? (net of dat oen buurman dat edoan zol hebben) hoe lange blief ie doar? Kortumme ze mutten van alles weten. As dat kloar is dan mut ie weer deur de douane en doar worden oen tassen die ie meenemen as hand bagage deur de scanner etransporteerd. (dit is een apparaat wat alles ziet wat in oen tasse zit). Niet allienig de tassen mutten deur dat dink, maar ie mutten ook gien metalen dingen op oen lief dragen. Een rieme die oe de broek um hoge mut hollen, mut ook of doen en op de transportband leggen, de mobile telefoon ook, de schoenen mutten van de poten, mutten ook deur dat dink. Ai een laptop of een i pot hem mutten uut de tasse , ook apart deur de scanner. Hiernoa muj zelf ook nog deur een scanner. Dit is een rond dink, en liekt wel wat op een kleine ronde draai deure maar dan zonder deure erin. Dan muj mit de bien wiet , de handen omhoge stille bliem stoan en dan wor ie e scanned. Kieken ze of dat ie wat verborgens bei oe dragen, misschien of dat ie bommegies of pillegies bij oe hem of in eslikt ik weet het niet. Bij een gruun lichie is het goed as er ietsie rood oplicht dan foullieren ze oe ook nog. Uuteindelek waren wij zoverre kloar en weer an ekleed dat wij noar de balie konden woar onze zit stoelen an ons bekend emaakt zollen worden. Hier bedoele ik mee welke stoel nummers wij hadden. Zal de scharpe lezer denken; dat weet ie toch ai een kaartie kopen? Het antwoord is nee!!! Wij wussen wel dat we mee konden maar niet welke stoelen, of wij noast elkaar kwamen te zitten dat werd ons pas bevestigd toen wij an de balie kwamen veurdat wij de machine in gingen. Ma bliede en ikke bliede dat wij noast elkander zaten. Ik goa now niet uutleggen hoe dat kan. A’fin umme 11.15 ure vertrokken wij van de startbane richting Washington. Precies op e tied. Meinsen snap ie now woarumme ie 3 ure van teveuren veur vluchten noar Amerika op schiphol mutten wezen?
Landen in Washington op tied. ’s Middags umme half twee precies. Zal de oplettende niet wetende lezer wel denken “dit kan nooit” 11.15 vliegn en umme 14.15 landen in Amerika? Is dat maar zo’n stukkie? Nee het is een vlucht van ongeveer 9 ure en tussen Nederland en Amerka zit 6 ure tied verschil dus dat muj bij de bovenstoande tied optellen. Wij hadden een goeie vlucht ehad! Niks te klagen. Eerst deur de douane paspoort controle, bagage ophalen, op een andere band gooien richting State College veur het vliegtuug doar noar toe en een paar uren wachten veur de vlucht noar Johanna en Michiel. Wij waren doar umme 19.30 en doarmit is het 1e verhaal beschreem. Er zullen er nog wel een paar volgen……
Klinkt goed vaders!
Ook nog problemen met de spitpen gehad of heb je die maar thuis gelaten?
Hoe bewijzen jullie dan ffies of jullie getrouwd zijn? Een trouwring ontbreekt bij jullie beide!
Liefs x
Oei, normaal gesproken werk ik tot 18.00, dit verhaal lees ik onder werk tijd, zal vandaag door doen tot 18.30 om te compenseren.. wat een lang verhaal en leuk! Had ma ’t zweet ook uit tijdens het opstijgen of viel dat wel mee?