Het is hier winter. En als ik Punxsatawney Phil moet geloven, duurt die winter nog wel even… Gevolg: ik had zin in snert. Dat is hier in Amerika nog niet zo eenvoudig – het is niet zo dat je naar een plaatselijke koek en zopie kan gaan voor een kop warme erwtensoep, en in restaurants hebben ze dat ook niet. En dus moest ik zelf maar gaan koken.

Zelf maken

Natuurlijk is snert heel goed zelf te maken, alleen had ik dat nog nooit in Amerika gedaan. Het is een stuk makkelijker dan bijvoorbeeld Maastrichts zuurvlees, waar je ontbijtkoek voor nodig hebt – en dat is echt zoiets Nederlands dat het lastig te vervangen is door een alternatief product. Maar goed, snert dus. Ik had een recept van internet gehaald, waar ik mee van start ging. Ik had wel een paar uitdagingen wat betreft sommige ingredienten:

• Spliterwten. Wel te krijgen bij onze supermarkt, maar je moet wel goed zoeken. In mijn geval had ik beet op de Mexicaanse afdeling – niet zo raar, want Mexicanen eten een hoop gerechten met peulvruchten.
• Rookworst. Echte hollandse rookworst van de Hema of van Unox ga je hier niet vinden. Nu had ik op het AllesAmerika-forum al een keer gelezen dat een NederAmerikaanse daarvoor Poolse Kielbasa worst gebruikt – ook gerookte worst, maar dan iets grover van structuur met net even andere kruiden erdoorheen, maar best vergelijkbaar.
• Ontbijtspek. Dat probleem had ik een paar jaar geleden al opgelost bij het maken van Nederlandse spekpannenkoeken: hickory smoked bacon (dun laten afsnijden bij de deli) werkt het beste.
• Varkenspootjes. Mijn recept vereiste varkenspootjes (of een hamschijf, met bot erin). Nu heb ik in Nederland nog nooit eerder snert gemaakt. Reden: als je snert maakt, is dat vaak een enorme pan, en daar had ik er nooit behoefte aan om zelf zoveel te maken – ik at dat vaak genoeg bij anderen, of bij de lunch in een bedrijfskantine… Ik wist dus niet helemaal of die varkenspootjes echt strikt noodzakelijk waren. Toch ben ik eens gaan zoeken bij de supermarkt. Ik kwam uit bij ‘smoked pork hocks’ – dat is zoveel als het scheenbeen van het varken. Vel er nog aan, net als bij varkenspootjes, maar dan ietsje korter. En in dit geval waren ze nog gerookt ook. Mijn gedachte was dat erwtensoep ook rookworst heeft, dus zouden gerookte varkenspoot-delen ook moeten werken. De slager zei dat de pork hocks vooral voor soepen en stoofpotjes werden gebruikt – nou, dat klonk prima! Een alternatief schijnt overigens spare ribs te zijn – die hebben ze hier uiteraard ook – maar die zaten in zulke enorme verpakkingen dat dat weer teveel van het goede was. Pork hocks dus!

De rest (wortel, prei, aardappels, knolselderij, uien) waren heel wat makkelijker te vinden. Insider tip: knolselderij heet hier celeriac danwel celery root, en ze zijn hier een heel stuk kleiner dan in Nederland. Daar moest ik er wel drie van hebben in plaats van slechts eentje.

Het meest fascinered waren de pork hocks. Na een paar uur in de soep heb ik de pork hocks uit de pan gehaald, en het beetje vlees wat tussen het bot zat afgehaald en terug in de soep gedaan (‘pulled pork’ maar dan kleine stukjes). Mijn conclusie was dat het wel allemaal gelukt was: die gerookte varkenspootjes gaven de soep inderdaad een soort rooksmaak, en dat smaakte niet verkeerd! De kielbasa werkte ook prima, en het ‘ontbijtspek’ werkte ook mee. Het blijft toch spannend, zo’n Nederlands gerecht maken ‘from scratch’ waarbij je een aantal ingredienten hebt vervangen.

Links de gerookte ‘pork hocks’ die ik uit de soep heb gevist, rechts de snert-in-wording

Resultaat

5 liter stevige snert! Michiel vond ‘m absoluut lekker (en dat is best een prestatie – die verkiest zo ongeveer elke andere soep boven snert). Gelukkig is het spul ook goed in te vriezen (want 5 liter snert achter elkaar opeten is ook voor mij wat teveel van het goede).

Ach, de winter is nog lang… een paar bakjes erwtensoep in de vriezer kan geen kwaad!

Gelukt! Snert!  (NB: de Maggi komt van VanderVeen’s Dutch Store!)