Wat een vreselijke dag gisteren. Migraine. Ouderwetse migraine.

In bed. Bijna de hele dag geslapen

De nacht na mijn verjaardag voelde ik het al. Ik word altijd midden in de nacht wakker, meestal meer dan eens. Dit keer voelde ik een magistrale migraine opkomen. En toen ik die ochtend mijn wekker hoorde was het helemaal mis. Mijn rechterkant deed het niet meer. Dit werd een ‘ziek-dag’. Niets aan te doen. En dus ben ik in bed gebleven. En ik heb tot half drie geslapen. Dat is serieus een heel eind, dat kan ik echt alleen als ik hoofdpijn heb… 

Mijn planning was wel lastig voor Michiel – hij had de schuurmachine al tevoorschijn gehaald om de deurkozijnen van de slaapkamer te schuren. Dat ging dus niet. Met migraine kan ik geen licht verdragen, en helemaal geen geluid. Michiel is dus buiten bezig gegaan (klusjes genoeg, dat was het probleem niet). En wat een mazzel, het was ook nog eens een prachtige zonnige dag, dus dat ging prima. Totdat de dertig graden werd aangetikt. Toen was Michiel bezweet van het werk, en ik lag zwetend in bed.

De reden?

Ik heb wel vaker migraine, vooral vroeger had ik er erg vaak last van. Maar de laatste jaren eigenlijk zelden meer (afkloppen…) Dus waarom had ik nu opeens migraine?

Ik vermoed dat het een overdaad aan suiker was. De avond voor de hoofdpijn was het de avond van mijn verjaardag. Michiel en ik waren die avond uitgenodigd voor een ‘neighbor meet, grill and greet’ van de buurt. Dat was nu net precies op mijn verjaardag – jammer op zich. Maar als je net naar een nieuwe buurt bent verhuisd, is het wel verstandig om naar zoiets heen te gaan. Nu bleken er verschillende huizen in de buurt te zijn verkocht, en waren er een hoop nieuwe buren om mee kennis te maken. Er was dus nog best een grote opkomst. En degene die ons had uitgenodigd, Steph, was zo lief geweest om een ‘verjaardagscupcake’ (mierzoet… echt, Albertine, dat kan jij beter) voor mij te kopen. Die moest ik natuurlijk opeten – laten staan kon ik niet maken. Maar ik eet niet zoveel suiker meer de laatste tijd, en deze mega-suikeraanval was niet alleen een serieuze aanslag op mijn tanden, maar ook mijn hersenen. Die begonnen spontaan te protesteren en moesten daar echt van bijkomen de volgende dag! Niet meer doen dus!

De samenstelling van de buurt

Wij hadden tot nu toe eigenlijk alleen nog maar mensen in de buurt gezien van boven de 50 en zelfs boven de 70: hetzij empty-nesters (met kinderen uit huis), hetzij bejaarden. Niet zo gek, de mensen die in ons huis woonden zijn gepensioneerd, en wij dachten dat er dus wel meer oudere mensen in de buurt zouden zitten. Niet dat leeftijd zoveel uitmaakt, maar je hebt toch iets minder overeenkomsten met je buren als er zo’n groot leeftijdsverschil tussen zit. Het was voor ons dus goed nieuws toen we zagen dat er heel wat stellen net als ons nieuw in de buurt zijn, en dat er heel wat jonge stellen in de buurt wonen. Ook met kleine kinderen, of kinderen op komst. Dat maakt het gezellig.

De traditie van ‘je buren uitnodigen op je verjaadag’ kennen ze hier niet, maar mijn buren hebben me toch gefeliciteerd. We gaan zien hoe het verder loopt in de buurt!